dinsdag 25 augustus 2009

De Russen komen

De laatste weken stonden in het teken van betrekkingen met onze voormalige vijand uit het Oostblok.
Allereerst waren we zijdelings betrokken bij een fietsongeval van een Russische dame. We wilden naar Bonnay rijden, om een bezoek te brengen aan iemand die miniaturen in hout maakt. We besloten een binnendoor-weggetje te nemen, in plaats van de provinciale weg. We waren net de kruising met de Voie Verte in Cormatin gepasseerd, toen we midden op het smalle weggetje een fietser op ons af zagen komen. We stonden ruim stil voordat de fietser ook maar bij ons in de buurt was, en zagen alles zich in slow motion afspelen. Langzaam zagen we vrouw over het stuur naar voren vallen, het achterwiel van de fiets ging omhoog, en een paar tellen later lag de vrouw op de grond, met de fiets over zich heen, en badend in het bloed. Gelukkig bleek al snel dat er geen, althans weinig bloed had gevloeid.
Toen we haar overeind hadden geholpen werd de situatie al snel duidelijk. De vrouw, een Russin, was door een vriend naar Cormatin gestuurd om wat boodschappen te doen. Ze had een mandje voorop de fiets, met daarin een loodzware rugzak, twee zakjes fruit en een fles wijn. In haar hand had ze een tweede fles wijn. Waarschijnlijk was ze niet erg bedreven in het fietsen; toen ze onze auto zag naderen was ze blijkbaar in paniek geraakt, had met haar ene vrije hand de (voor-)handrem ingeknepen, en doordat het zwaartepunt van de fiets veel te ver naar voren lag door het mandje en de rugzak, was ze heel langzaam over de kop geslagen.
Wat we in eerste instantie voor bloed aanzagen was de inhoud van twee flessen rode wijn. Weliswaar was er zo te zien niets ernstigs aan de hand, maar het leek ons toch beter de vrouw mee te nemen naar de apotheek. Sue reed met haar terug naar Cormatin, terwijl ik er op haar fiets achteraan reed. Daar werd ze gewassen (ze had nogal wat schaafwonden, ook onder haar kleding) en na wat gepalaver (de apotheker wilde haar eigenlijk doorsturen naar een dokter, maar dat wilde de vrouw in geen geval) besloten we de fiets en de bagage van de vrouw in de auto te laden, en haar in Taizé (waar ze verbleef) af te zetten. Enfin, sommigen zullen hierin een teken van hoger hand zien; voor de jeugd die in Taizé verblijft, is alcohol gebruik zeer strikt geregeld door middel van bonnen voor een café binnen de gemeenschap, en wijn kopen bij de kruidenier in Cormatin staat niet op de lijst van toegestane transacties….
Onze tweede ontmoeting met Russen vond plaats in dezelfde week.
In Tournus trad “Les Voix de la Nèva” op, een gemengd koor uit Sint-Petersburg. We hadden de kaartjes al ruim een maand in huis, want concerten die in de Saint-Philibert abdijkerk van Tournus worden gegeven zijn doorgaans van een hoge kwaliteit en druk bezocht. En inderdaad, het koor, bestaande uit 5 heren en 5 dames, bleken over prachtige stemmen te beschikken, die mede door de geweldige akoestiek van de kerk prachtig tot hun recht kwamen. Voor de pauze was er een programma van Orthodox-Russische muziek, en na de pauze werd er profane muziek gezongen. Het hoogtepunt van het deel na de pauze was het “Vecherniy zvon”. Iedereen van mijn generatie, die regelmatig naar Arbeidsvitaminen luisterde, zal zich dit lied nog herinneren van de Mastreechter Staar. Om de melodie te horen, klik hier.
De Nederlandse titel was “Avondklokken” zoals ik later uit vond, maar voor mij als jongetje klonk het als “Wij zijn niet bang”, en zo heette het lied dan ook onder mijn vriendjes! Het was een van de klassiekers van het programma, dat om de paar weken weer opdook. En zo bracht één week opeens allerlei herinneringen terug, aan de Teleac cursussen Russisch voor beginners en gevorderden, én aan een radioprogramma dat jarenlang een immense populariteit genoot bij jong en oud…..

De website van La Tuilerie de Chazelle

Les Rendez-vous de Cormatin

Inmiddels is het grote theaterfestival in Cormatin, “Les Rendez-vous de Cormatin”, weer afgesloten.
Er stonden dit jaar nogal wat klassieke Franse toneelstukken op het programma, o.a. van de Musset en Appolinaire. We proberen het altijd zo te plooien, dat we een internationale klassieker treffen, die we al kennen. Dat maakt het volgen van het Frans een heel stuk eenvoudiger. In vorige jaren hebben we “De Kersentuin” van Tsjechov en “Die Dreigroschenoper” van Brecht gezien. Dit laatste stuk heet in het Frans overigens “L’Opéra de quat’sous”!
We dachten dus, dat we dit jaar verstek moesten laten gaan, tot we ontdekten dat er ook wat concerten op het programma stonden. Eén van de concerten was getiteld “Entre Paroles et Musique” met muziek van Gabriel Fauré. De titel had ons natuurlijk moeten waarschuwen, dat dit niet alléén muziek was. Het bleek uiteindelijk half toneel half muziek te zijn, waarbij muziek en tekst elkaar deels overlapten. De muziek werd uitgevoerd door Guy Touvron - trompet en Chantal Riou - piano, en de voordracht werd gedaan door twee toneelspelers van Studio Asnières, het gezelschap uit de buurt van Parijs dat het Festival “doet”.
Klik hier voor de website van Studio Asnières.
Guy Touvron is een heel bekende Franse trompettist die o.a. het Festival Guitares en Cormatinois organiseert. Klik hier voor Guy Touvron’s website.
Het stuk volgde het leven van Fauré, waarbij ook gedichten van tijdgenoten werden voorgedragen, en ook de muziek van Fauré werd min of meer chronologisch voor het voetlicht gebracht. Ondanks de taalperikelen (een Franse voordrachtavond is toch wel wat anders dan een praatje over het weer) was het toch een bijzonder interessante avond.
En de laatste zondag van het festival werd traditiegetrouw afgesloten met een groots vuurwerk in het park van het Château gevolgd door de onvermijdelijke vin d’honneur, waarvoor alle 503 inwoners van Cormatin waren uitgenodigd!

De website van La Tuilerie de Chazelle

maandag 24 augustus 2009

Fête du village

Toen we in september 2005 arriveerden, hadden we er geen idee van wat zich zoal in de dorpen hier in de buurt afspeelde. Langzamerhand bouwden we een vriendenkring op, voornamelijk via onze Franse les. Onze juf geeft een paar keer per jaar een soirée, waar je o.a. je medestudenten ontmoet.
En al die mensen, voornamelijk Britten, hadden het elke keer weer over “hun” dorpsfeest, waarvoor ze dingen moesten kopen, of waarbij ze mee moesten helpen om de tafels klaar te zetten, te dekken, te barbecuen, etc.
En hoewel wij ook bij het dorp “horen”, wisten wij niets van een “fête du village”. Dat moge duidelijk worden na een beschrijving van ons dorp. De weg die door het dorp loopt, ligt helemaal aan de rand van het dorp. Op dat stukje, waar wij min of meer dagelijks langs komen, staan weliswaar een aantal huizen, maar daarvan is het merendeel óf onbewoond, óf een maison secondaire van deze of gene. Voor zover wij weten, is slechts één van deze huizen permanent bewoond. Vanaf die weg lopen er drie straten omhoog, richting kerk. Het “echte” dorp bevindt zich dus bovenop de heuvel rondom de kerk. En daar wonen bijna alle dertig vaste bewoners van Chazelle, waaronder de burgemeester van Cormatin. Echter ook daar bevinden zich een aantal maisons secondaires.
Vorig jaar echter liepen we op de jaarlijkse brocante (14 juli) de vrouw van de burgemeester tegen het lijf, die ons vertelde dat het “fête du village” op 4 augustus zou zijn. We zouden nog een uitnodiging ontvangen.
En inderdaad, een paar dagen later lag er een uitnodiging in de bus. We belden het telefoonnummer dat op de uitnodiging stond, om te horen wat er van ons verwacht werd (breng maar wat wijn en hapjes mee), en hoorden ook waarom we nooit eerder waren uitgenodigd. Het feestcomité wist niet dat ons huis nog onder Chazelle en dus Cormatin viel; ze dachten dat we onder de commune van Bray vielen. Omdat de burgemeester van Cormatin dat jaar ook in het comité zat, en we hem en zijn vrouw hier over de vloer hadden gehad, werd onze naam genoemd en stonden we eindelijk ook hier op de lijst van genodigden.
Dit jaar was ons tweede dorpsfeest. In tegenstelling tot vorig jaar, toen er een speenvarken aan het spit werd geroosterd (gedoneerd door de bewoners van “Le Petit Soif”, een cluster huizen waaronder dat van de burgemeester), was het dit jaar wat eenvoudiger aangepakt. Wij hoefden slechts voor 100 plastic borden, dessertbordjes en bekers te zorgen. Anderen brachten plastic bestek, wijn of vlees voor de barbecue mee.
Al met al is het leuk om je mededorpsgenoten op die manier te ontmoeten. Zelfs als die voor de helft bestaan uit tweede huis bezitters uit Parijs, Lyon of andere steden hier in de buurt….

De website van La Tuilerie de Chazelle

vrijdag 21 augustus 2009

Watersnood

We geven, als onze gasten erom vragen, ook een rondleiding langs de restanten van de voormalige steenfabriek. We beginnen min of meer daar waar het proces begon, namelijk bij de kleiputten hier in de buurt. Een enkele gast vraagt zich dan af hoe het mogelijk is dat een miezerig beekje (en de Grosne is ’s zomers niet veel meer dan dat) zoveel klei oplevert.
Ten eerste geschiedt de klei-afzetting natuurlijk niet van de ene dag op de andere; dat is een kwestie van eeuwen, en ten tweede kan de Grosne, zeker als het langdurig gesneeuwd heeft gevolgd door zware regenval, opzwellen tot een heuse rivier, met alles erop en eraan, zoals overstromingen. De vertragingsfactor is hier erg goed te zien. De sneeuw smelt op de heuvels ten zuidoosten van hier, en ook de regen komt uiteraard deels rechtstreeks in de rivier terecht, maar ook deels uit de hoger gelegen omgeving.
Het is niet vreemd om onder dit soort omstandigheden ’s ochtends vroeg nog een vriendelijk beekje te zien, terwijl tegen het middaguur de omliggende weilanden volledig blank staan.
We hebben inmiddels al een keer of drie een overstroming meegemaakt; de ene keer wat heftiger dan de ander. De laatste keer was zelfs de weg van Chazelle naar de D981 (naar Cormatin) afgezet, omdat die vanaf een van de laatste huizen van Chazelle tot aan de “grote” weg helemaal onder water stond. In die huizen stroomde het water via de deur naar binnen.
Gelukkig gebeuren dit soort dingen niet al te vaak. De eerste maal dat we een overstroming op deze schaal mee maakten, was in april 2006, de laatste keer in november 2008.
De foto’s illustreren de hoogte van het water heel goed. Op de eerste foto is goed te zien, dat het dak van het lavoir (wasplaats) ca. 1.75 m (mijn lengte) boven het hoge niveau van de Grosne ligt. De normale waterstand is ca. 75 cm lager.
Op de tweede foto is het water gestegen tot de dakrand van het lavoir, dus ca. 2.5 m. ’s Ochtends, op weg naar de bakker, was het water weliswaar net begonnen te wassen, maar nog op het niveau als op de eerste foto. Tegen de middag stonden weilanden blank, was de weg afgesloten, en was het water gestegen tot de hoogte van de tweede foto.

De website van La Tuilerie de Chazelle

woensdag 19 augustus 2009

De Kampeerkampioen

Nee, dit stukje gaat niet over het gelijknamige tijdschrift. Na 4 succesvolle campingseizoenen is het best wel leuk om eens de balans op te maken. En wat is dan aardiger om te zien wie het langste zijn tent op La Tuilerie had staan, en wanneer; wie de meeste tentnachten heeft doorgebracht, en wie het vaakst terug is gekomen.
Op dit moment, aan het eind van het seizoen 2009, hangt de vlag er zo bij.

Categorie 1 : Wie stond het langst op één plek.
De onbetwiste kampioenen zijn Niek & Marylou G.-T., met 25 nachten in 2007, met Cees & Bets P. als goede tweede met 21 nachten in 2007. Brons gaat naar Coen & Marja D. met 20 nachten in 2009.

Categorie 2 : De meeste tentnachten (cumulatief - en dus alleen open voor recidivisten).
Als voorbeeld geldt fam. x, die met twee tenten kwamen in 2006 (3 nachten) en 2007 (4 nachten). Voor hen zou de score 2 * 3 + 2 * 4 = 14 tentnachten zijn.
De familie H. scoort in deze categorie het hoogst, met 56 tentnachten. Hans en Joke S. zijn tweede met 44 nachten, en Dick V. & Marijke F. staan op de derde plaats met 29 tentnachten.

Categorie 3 : Het vaakst terug gekeerd, dus het aantal recidiven.
Hans & Joke S. zijn hier de winnaars met 5 visites. Een gedeelde tweede plaats is er voor Bert & Engelien B., Kirsty & Angus Mc. (de enige Britten in de lijst) en de fam. M. met 4 visites tot nu toe.

Aan prijzen doen we niet, maar wie wil kan gebruik maken van ons speciale aanbod: een geheel verzorgde voetreis naar Rome.

Dit stukje is mogelijk gemaakt door het noeste werk van “my learned assistant”, die al het cijferwerk heeft gedaan en het in haar Blog publiceerde.
Klik hier voor het origineel.

De website van La Tuilerie de Chazelle

zondag 9 augustus 2009

Poes epos (2)

Een paar dagen geleden werd Sue opgebeld door vrienden van ons hier, met de mededeling dat er een verjaarscadeau voor haar was gearriveerd. Nou, wat doe je dan in zo’n geval? Je klimt in de auto en plankt naar Vaux, 11 km hier vandaan. Het cadeau bleek een zwerfkatje te zijn, dat daar een dag tevoren aan was komen lopen. Een schattig beestje, erg klein nog, en erg aanhankelijk. Maar aanhankelijkheid van een kat zegt ons niet zo veel meer na onze laatste ervaring…. We kregen van onze vrienden de kat mee, met een grote kooi erbij, en ze drukten ons op het hart de kat vooral niet te vroeg vrij rond te laten lopen.
Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, als je het hartverscheurende gepiep hoort dat uit de kooi komt. We halen hem dan ook zo vaak mogelijk uit de kooi, en dan ronkt hij als een elektrische naaimachine. In een vlaag van verstandsverbijstering hebben we ook nog een tuigje gekocht, met het idee dat we de poes dan aan een lange lijn rond konden laten lopen.
Dat werkt maar betrekkelijk, want na ongeveer een kwartier heeft poeslief zich al uit haar nog te grote harnasje gewurmd. Maar het geeft de kat, zolang als hij of zij het ding aan heeft, in elk geval meer bewegingsvrijheid dan de kooi toe laat.
Met een beetje geluk hebben we dus binnenkort een kat die wel gewoon rond kan lopen, en blijft…..
Zie ook : deel 1

De website van La Tuilerie de Chazelle

dinsdag 4 augustus 2009

Potjeslatijn?

In het nabijgelegen dorpje Ameugny staat een mooi romaans kerkje. Een van de vele overigens in deze omgeving; de kloosterorde van Cluny heeft in deze omgeving vele sporen nagelaten. Deze kerk is opgetrokken uit gele steen, wat het geheel, zeker bij avondlicht, een heel bijzonder aanzien geeft.
Boven de kerkdeur is een soort timpaan aangebracht, waar, en dat is misschien niet uniek, maar wel aardig om te weten, de steenhouwer zijn handtekening achter heeft gelaten. Op het lateigedeelte van het timpaan, rechts onderaan, staan de volgende woorden gebeiteld:
“SEGVIN LAPIFEX MALEI”, wat betekent “SEGUIN, STEENHOUWER VAN MALAY”. Malay is een ander dorpje hier uit de buurt, ook met een fraai romaans kerkje. Ik wilde graag een foto hebben van die inscriptie, maar het lukte me niet om een foto te maken waarop de tekst ook goed leesbaar was. Gelukkig hadden we iemand in één van de gîtes te logeren, die jarenlang fotografie heeft gedoceerd, en die het erg leuk vond om als “opdrachtje” van ons even langs Ameugny te rijden en daar wat foto’s te maken. Voor hem was het duidelijk geen probleem om een foto te maken waar het geheel goed leesbaar was. Met behulp van knip en plakwerk op zijn laptop had hij er zelfs nog wat meer details uitgelicht en die van commentaar voorzien. Niet alleen weten we nu precies hoe de handtekening van Seguin er uit ziet, maar ook dat in het boogvormige deel van het timpaan een soort rebus staat. In het midden, in een cirkel, staat een E (die trouwens verdacht veel op een € -teken avant la lettre lijkt!), en daaromheen staan 4 woorden waar de E in ontbreekt. Na invulling van de E op de juiste plaats verandert “LX DI VRA ST” in “LEX DEI VERA EST”, oftewel “Gods wet is de waarheid”.
De bij dit stukje geplaatste foto met uitleg is aangeleverd door Paul Geels, waarvoor ik hem erg dankbaar ben. Voor degenen die nog niet genoeg hebben van romaanse kerken en kerkjes: door op deze link
te klikken vind je een aanzet voor een fotopagina met romaanse kerken rondom Cluny. De kerken zijn per postcode alfabetisch gerangschikt; dat maakt het opzoeken op een kaart wat eenvoudiger.

De website van La Tuilerie de Chazelle