Jazz à Trivy

Jazz en Frankrijk zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Parijs is lang een trekpeister geweest voor grote jazz musici; menig muzikant bleef ook voor kortere of langere tijd na de oorlog in Parijs hangen. Los daarvan hebben de Fransen zelf ook een aantal grote jazznamen voort gebracht, zoals Martial Solal, Daniel Humair, Pierre Michelot, Michel Legrand, Jean-Luc Ponty, Louis Sclavis en het onvergetelijke Quintette du Hot Club de France met Django Reinhardt en Stéphane Grappelly. De traditie van de Hot Club leeft nog steeds voort in een groot aantal “manouche” combo’s.
We waren op een goede dag in het Office de Tourisme van Cluny aan het rondneuzen, toen we een foldertje zagen met als titel “Jazz à Trivy”. Eén van de eerste concerten die daar gegeven zou worden was een concert van Biréli Lagrène met zijn groep Gipsy Project. In Cluny waren geen kaartjes meer te koop, maar daar wisten ze ons wel te vertellen, dat in de apotheek van Charnay-lès-Mâcon nog wel kaartjes beschikbaar waren. Charnay is niet zo ver hier vandaan (zo’n 30 km), dus de kaartjes waren snel gekocht. Iedereen die wat meer van jazz af weet, weet dat Lagrène zich ontwikkeld heeft van een Django kloon tot iemand met een uitstekende techniek en een heel eigen sound, ook al is hij zijn manouche achtergrond niet vergeten. Het concert was dan ook uitstekend, en twee seizoen erna trad Lagrène weer op in Trivy, dit keer samen met Gipsy project en zangeres Sara Lazarus. En dat is wat ik zo verbazingwekkend vind. Lagrène kan zonder veel moeite een zaal zoals de Doelen in Rotterdam vullen, en heeft dat ook gedaan in het verleden. En zo’n muzikant treed dan op in een gehucht ergens in de Bourgondische rimboe, in een Romaans kerkje waar met veel moeite 100 man in zijn te persen. De verklaring zal wel simpel zijn; wij denken, dat Lagrène óf hier oorspronkelijk uit de buurt komt, óf hier een aantal vrienden heeft die hij graag een plezier doet, óf een combinatie van beiden. Hoe het ook zij, Lagrène is in Trivy een graag geziene gast. En Trivy heeft meer te bieden dan dat; een tijdje terug traden de Swingle Singers met Ward Swingle op in Trivy. Voor de jazz liefhebbers die hier ’s zomers verblijven, is “Jazz à Trivy” dus een naam om in de gaten te houden!

De website van La Tuilerie de Chazelle

Bingo! (deel 1)

Vorig jaar lazen we in het “Bulletin de Cormatin” dat de “Amicale de Cormatin”, een gezelschap dat o.a. de jaarlijkse brocante en randonnée, het uitstapje voor de ouden van dagen en het kinderkerstfeest op school voor haar rekening neemt, verlegen zat om vrijwilligers. Tijdens de nieuwjaarsreceptie vroegen we een bevriende Cormatinoise wie we daarvoor moesten benaderen, en ze wees ons Monsieur Alain G. aan. We schoten de man aan, en ja, we konden helpen; we moesten op een bepaalde zaterdag om 17h00 bij Salle St. Roch zijn, voor de Loto (=Bingo). We vonden het wel een beetje gek, want we dachten dat de Loto ’s middags werd gehouden; maar misschien hadden ze mensen nodig voor de afwas of voor het terug zetten van stoelen en tafels.
Het werd nog vreemder toen we ontdekten dat de Loto op zondag werd gehouden. Maar, dacht ik in mijn onschuld, misschien moesten we dan de tafels en stoelen juist klaar zetten. Enfin, we waren op tijd, er bleek een hele meute mensen aanwezig, en binnen de kortste keren kregen we een handvol bingokaarten voor ons neus, en begon het afroepen van de nummers. Elke keer als er een prijs viel, liep de “prijswinnaar” naar voren en leverde zijn of haar kaart in, die keurig werd geregistreerd. We hoefden geen cent te betalen voor de kaarten; maar hoewel er drie prijzen vielen, werden die niet afgehaald, en toen na een uur de laatste prijs viel, stapte een ieder op en ging huiswaarts.
Onnodig te zeggen dat we er geen snars van begrepen.
Inmiddels zijn we wat beter ingevoerd in het verenigingsleven hier, en tijdens de laatste Amicale vergadering vielen ons (eindelijk!) de schellen van de ogen. Aan het eind van de vergadering namelijk, kreeg elke aanwezige een enveloppe met 20 Loto kaarten. Ieder werd verondersteld deze kaarten te verkopen à € 2.00 per kaart; de kaarten waren genummerd, en de kopers werden met hun kaartnummer geregistreerd. De dag vóór de “openbare” Loto werden de kaarten ingeleverd bij de organisatie, en de vrijwilligers van de Amicale speelden dus een aantal Loto ronden in naam van degenen die de kaarten hadden gekocht. Pas de middag erna vond de “echte” Loto plaats, waarbij je net zoveel kaarten kon nemen als je wilde, maar dit keer dus wel tegen betaling!
Voor deel 2 en slot klik hier.

De website van La Tuilerie de Chazelle

Dat was eens, maar nooit weer! (slot)

Heel in het kort: dit is deel 3 van een stuk over hout hakken in een bos.
Na een lange zomer zouden wij in augustus het hout ophalen, met onze Citroën Picasso en aanhanger. Gelukkig was “ons” stuk bos vlakbij huis, en konden we een oogje in het zeil houden. We kwamen er dan ook al snel achter, dat het kale pad, waarlangs we naar de affouageplek gingen, in augustus al bijna dichtgegroeid was met struikgewas. Toen we dat zagen, zijn we als een haas begonnen het hout uit het bos te halen, waarbij we en passant een boomstronk over het hoofd zagen. Dat resulteerde in een deuk onder aan het chassis van de auto, waardoor het portier niet meer open of dicht kon. Gelukkig stond er een ex-automonteur op de camping, die met behulp van een hamer de deur weer ‘openbaar’ maakte…..
Het hout was aanzienlijk droger en dus lichter geworden, wat het opladen aanzienlijk vergemakkelijkte.
Uiteindelijk hadden we in totaal ruim 18 stère. Dat betekent dus (arbeid niet mee gerekend) rond de € 2 per stère; bij de houtboer betaal je rond de € 50 per stère, maar dan krijg je ze wel aangeleverd in hapklare brokken van 30 cm lang. Het is dus sterk de vraag hoe economisch de affouage is. Dat hangt sterk af van het vakmanschap van de affouageurs. Ik maak een ruwe schatting :
Affuage = € 35. Hout hakken en stapelen - 32 uur met 4 man à € 10 (zwart!) = € 1280. Transport uit bos en stapelen - 15 uur met 2 man à € 10 = € 300. Op maat zagen, stapelen - 10 uur met 2 man à € 10 = € 200. Vergeet benzine, kettingen voor de zaag, beschadiging aan de auto. Totaal : € 1780.
Het kopen van 18 stère à € 50 = € 900. In aanmerking genomen dat het aantal uren redelijk klopt, en dat het zwarte uurloon te laag is, zou het hout zelfs met een uurloon van € 5 nog aan de prijzige kant zijn geweest. Daar nog eens bij opgeteld dat ik nog steeds pijn in mijn schouders heb van het versjouwen van het hout, kun je je afvragen of affouage, op deze manier gedaan door een stel goedwillende amateurs wel de moeite waard is. Voor mij was het in elk geval eens, maar nooit weer!

De website van La Tuilerie de Chazelle