zaterdag 21 mei 2011

Oud en vertrouwd

Soms raak je gehecht aan bepaalde zaken. Jarenlang gingen we op vakantie in Frankrijk, jarenlang deden we daar boodschappen bij de markt, de kleine middenstand, of soms bij een al dan niet zo grote supermarkt. Eén van de zaken waar we vaak kwamen, was de Intermarché, die als extra toevoeging de benaming “Les Mousquetaires” had. Die toevoeging heb ik eigenlijk nooit goed begrepen, maar waarschijnlijk vonden de marketingexperts van Intermarché dat de populariteit van Dumas in Frankrijk zo groot was, dat ze daar best een stukje op mee konden liften. En elke keer als we de winkel naderden, zagen we het bijgaande logo levensgroot aan de gevel prijken.
Het heeft heel lang geduurd voor ik er achter kwam dat het plaatje een musketier voorstelde. Eén musketier? Nee, het was er niet een, het waren er geen drie, nee, het waren welgeteld 16 musketiers, kortom, een heel groot peloton, of een klein regiment van dat soort kerels. Ik kan me overigens vergissen; ik tel 16 degens, maar slechts 8 neuzen. Het kan natuurlijk zijn dat elke musketier twee degens in de aanslag houdt...
Enfin, het toont, hoe onoplettend een gemiddelde klant is, waar het op reclame uitingen aankomt. Toch, na verloop van jaren, was ik aan het logo gewend geraakt. Sterker nog, ik vond het zelfs wel aardig!
Wie schetst dan ook mijn verbazing, toen dit jaar de marketingstaf van Intermarché besloot te gaan moderniseren. Er moest dus een nieuw logo komen. Deze keer gaat het om een gestileerde musketier. En hoewel de toevoeging nog steeds “Les Mousquetaires” is, gaat het dit maal ontegenzeglijk maar om één zo’n koene strijder. Mooi? Lelijk? Ach, wat zal ik er van zeggen.... Het zal wel weer een jaartje wennen worden. Maar eerlijkheidshalve moet ik wel kwijt, dat ik zonder het oude logo in het nieuwe nooit een musketier had herkend!

De website van La Tuilerie de Chazelle

zaterdag 14 mei 2011

Modern times

Opnieuw is het monsieur P. gelukt van een doorgaans saaie ceremonie iets boeiends te maken. Dit keer was het bevrijdingsdag (8 mei), iets dat in Frankrijk (m.i. terecht) nog steeds gevierd wordt. Hoewel wat talrijker dan een week geleden, was ook nu de opkomst aan de schamele kant. Doordat dit keer de Sappeurs Pompiers in wat groter getale op waren komen draven, was de stoet die zich langzaam van de Mairie naar het monument in Cormatin begaf toch nog wel het maken van een foto waard. Bij het monument werd een krukje uit de auto van monsieur P. gehaald, gevolgd door de moderne versterker met ingebouwde CD speler. Na de minuut stilte (Franse minuten, heb ik nu gemerkt, duren niet langer dan 35 seconden) en de toespraak, boog monsieur P. over naar de achterzijde van dit duivelse papparaat en begon aan knopjes te frunniken. Al snel begon het publiek zich wat ongemakkelijk te voelen, en toen er na 2 Nederlandse minuten van 60 seconden elk nog steeds geen Marseillaise klonk, kwam monsieur P. met een rood hoofd van achter de versterker te voorschijn en vroeg om assistentie van de vaandeldrager, monsieur N. Uiteindelijk schalde dan toch het Franse volkslied na 4 lange minuten over het plein voor de kerk.
Vervolgens vertrok de inmiddels gemotoriseerde cortège richting Bois Dernier. Dit maal nam monsieur P. geen risico meer. Nadat het apparaat was opgesteld, nam hij het vaandel over van monsieur N., die daarna als volleerd DJ achtereenvolgens de Chant des Partisans en de Marseillaise aan de luidspreker wist te ontlokken. Met een zucht van verlichting werd de vergadering opgebroken, en toog een ieder met vreugde in het hart over de goede afloop naar Les Blés d’Or voor een hapje en, belangrijker, een drankje….

Voor onze eigen website klik hier.

maandag 9 mei 2011

Wie neemt de uitdaging aan?

Sue heeft, bij de opening van ons camping seizoen, weer een blog bij elkaar geschreven over een nieuwe prijs verworven door één van onze kampeerders, en aangezien zij dat op onnavolgbare wijze in het Engels doet, voel ik me geroepen om voor degenen die niet zo goed met Engels overweg kunnen een povere vertaling daarvan te geven. Daar gaat-ie dus, met een tussentijdse extra-editie!

Hoewel de camping officieel nog gesloten was, deden Mijntje en Janine een gooi naar het record van het langste verblijf ooit op de camping, dat sinds 2007 op naam van Marilou en Niek stond met 25 nachten.
De dames hadden kosten noch moeite gespaard om een gooi naar dit record te doen. Kwantitatief leek het snor te zitten: aanvankelijk zouden er 4 personen arriveren van zondag t/m zondag, en op woensdag zou een versterking van nog eens 2 personen op komen draven.
Kwalitatief zag het er nog beter uit: hoe kun je beter een jury beïnvloeden dan aan te komen met een kruik Bols Corenwyn en een pot Nederlandse pindakaas? Ondanks het onderduiken van één van de kampeerders in een gîte die door een ander van het Mijntje / Janine consortium was gehuurd, en het voortijdig afbreken van één tent, mocht dat de pret niet drukken: zelf zonder versterking hadden de dames het respectabele aantal van 4 * 7 = 28 tentnachten bij elkaar geslapen.
Wat ze zich niet hadden gerealiseerd, was dat of je nu met 2 man of met een heel leger aan kwam zakken, categorie 1 bepaald wordt door het aantal aaneengesloten nachten op de camping door één partij: en hoe je het ook wendt of keert, je komt dan echt niet verder dan 7 nachten!

Toch vond de jury dat hun poging beloond moest worden, al was het maar met de poedelprijs die de poëtische titel draagt van “Naar Goeddunken van de Jury Uitgereikte Prijs voor een Opmerkelijke Prestatie met Betrekking tot het Kamperen in de Onmiddellijke Omgeving van Cormatin, Taizé en Ommelanden”, kortweg “NGJUPOPBKOOCTO”. De prijs is dan ook, de avond voor vertrek, feestelijk uitgereikt aan dit charmante stel.

Dit gezegd hebbende, is de jury toch licht teleurgesteld dat de dames hun goede positie in de categorieën 2 en 3 (het grootste aantal tentnachten resp. het grootste aantal bezoeken) niet verder consolideren dit jaar: ze komen “pas” volgend jaar weer terug.

De familie uit Dirksland komt dit jaar opnieuw de omgeving onveilig maken, en die hebben een naam op te houden in categorie 2. Maar ook daar zijn kapers op de kust, aangenomen dat die de juiste strategie volgen.
De categorie die nog het meest open ligt is categorie 3. Hans en Joke waren hier leidinggevend, maar dat kan snel veranderen als een van de andere kanshebbers er een kampeervakantie in Chazelle tegenaan gooit.

Zoals uit deze blog blijkt, valt er qua kampeerkampioenschap dit jaar best nog wel wat te verhapstukken.

Wie de stand van vorig jaar nog even wil bestuderen, kan hier klikken, en voor meer informatie betreffende onze camping en gîtes kan men hier
terecht.

zaterdag 7 mei 2011

!What the folk?

Dat Fransen gek zijn op woordspelingen is iets dat me blijft amuseren. Soms zijn het, althans dat is mijn mening, geen onaardige vondsten, zoals “Aux Berges de la Grosne” (Aan de oevers van het riviertje de Grosne) dat net zo wordt uitgesproken als “Auberge de la Grosne” (Herberg aan de Grosne), voor een inmiddels ter ziele gegaan restaurant vlakbij dat riviertje.
Bedenkelijker wordt het, als ze woordspelingen of reclamekreten gaan gebruiken die voor Engels door moeten gaan. Vorig jaar werd in Tournus een supermarkt geopend die “Simply” heet, en die als slogan het even nietszeggende als grammaticaal onjuiste “Be simply, be happy” heeft. Een andere club organiseert een ludiek zomerfestival onder de titel “On the road a game”, een woordspeling op de zestiger jaren hit van Canned Heat “On the road again” (1968). De beste in dit genre is ongetwijfeld "!What the folk?", de naam van een band uit de omgeving die gespecialiseerd is in volksmuziek; let ook op het gebruik van de leestekens. Ik ben er bijna zeker van dat "What the f*ck" een uitroepteken hoort te hebben in plaats van een vraagteken!
Bestaat er een wedstrijd voor het inbedden van zoveel mogelijk woordspelingen op een reclame bord? Als dat zo is, wint “Le Papillon” waarschijnlijk de eerste prijs. Dat is een café annex tearoom uit Bissey-sur-Fley, die binnenkort zijn deuren opent in het voormalige “Aux Berges de la Grosne”. Niet alleen heeft “Le Papillon” de spelling van de naam veranderd in “Le Pap Y llon”, zodat de Y mooi voorgesteld kan worden als een schuimend glas bier, maar er is meer dan dat.
Waar het woord “Bièrexquise” op slaat weet ik niet (misschien op “Exquisite beer”?), maar convivialithé slaat ongetwijfeld op de gezelligheid die met thee drinken gepaard dient te gaan. Deze is bijna nog “leuker” dan de “speciali-thés” van het oorspronkelijke bord! Misschien iets voor Job Cohen, als die hier in de buurt is? À propos: na het schrijven van deze blog kwam ik er achter, dat de eigenaars niet Frans zijn, maar Duits!

Voor onze eigen website klik hier.