zaterdag 19 november 2011

Volksdemocratie

Er gaat geen dag voorbij in Frankrijk, of er is wel een volksstam “en colère”. Of de boeren, óf de vissers, óf het spoorwegpersoneel, óf de rechterlijke macht is wel weer ergens woedend over, en meestal resulteert dat in demonstraties in Parijs, of bij een Préfectuur in de buurt. Meestal gaat het om zaken waarbij een verworven recht dreigt te worden afgeschaft, of een instituut te worden hervormd. Het doet mijn oude linkse hart altijd weer goed als je op TV grote groepen CGT-ers ziet marcheren met hun rode vanen. Een van de meest recente uitingen van protest hier is de (min of meer plaatselijke) actie tegen het ombouwen van de N79 (RCEA, Route Centre Europe Atlantique) van Route Nationale tot tolweg. Het is één van de oost-west verkeersslagaders dwars door Frankrijk, en als je die dagelijks gebruikt om naar je werk te rijden, is het wel begrijpelijk dat voornemen bij velen in het verkeerde keelgat schiet. Een ander recentelijk protest was dat van de vakbonden en de partijen ter linkerzijde tegen de privatisering van La Poste. En hoewel de regering al had toegezegd dat van rechtstreekse privatisering geen sprake zal zijn, had de Franse linkervleugel toch maar vast een soort referendum georganiseerd, uiteraard zonder kracht van wet. Door het hele land stonden “stembussen” bij de postkantoren, en de CGT (de grootste Franse vakbond) en andere organisaties meldden heel trots, dat een overweldigende meerderheid van de 2 miljoen stemmers “nee” had gezegd tegen de privatisering.
In 2005 had ik mijn eerste ontmoeting met Frans demonstreren. Er werd toen Europees gedemonstreerd in Brussel tegen de Bolkestein richtlijn (Wikipedia). De FNV-ers kregen in de bus een lunchpakket uitgereikt, met daarin een flets broodje ham, een zo mogelijk nog fletser broodje kaas, een appel en een pakje sinaasappelsap. In Brussel aangekomen, werden we naar het FNV demonstratievak geloodst, waar we onze lunch konden nuttigen temidden van onze buren, de Polen van Solidarność en de Fransen van de CGT. En dan zie je opeens dat voor Fransen een demonstratie net iets meer op een dagje uit lijkt dan voor de grimmige Polen en de serieuze Nederlanders. Terwijl wij onze broodjes weg probeerden te spoelen, zagen we bij onze buren van de CGT de picknickmanden open gaan. Vervolgens werd er een tafellaken over een bank gedrapeerd, en kwamen de stokbroden met allerhande soorten worst en kaas en de flessen wijn op tafel. En als je dat ziet, zou je dan niet elke dag graag aan een demonstratie deel nemen?

De website van La Tuilerie de Chazelle

zaterdag 12 november 2011

Wat een saaie bedoening!

Gisteren was het 11 november, de dag dat in landen die actief betrokken zijn geweest bij de eerste wereldoorlog de wapenstilstand van 1918 wordt herdacht. Vreemd genoeg (althans in mijn ogen) trekt de kranslegging van 11 november altijd het grootste aantal deelnemers.
Jammer genoeg was degene die normaal gesproken ongewild voor wat leven in de brouwerij zorgt, Monsieur P. dus, verhinderd. De kranslegging vindt sinds 2009 (toen Monsieur P. besloot dat er óók een krans bij het monument voor de gedeporteerden gelegd moest worden) eerst plaats bij het monument voor de gevallenen in Cormatin zelf, en daarna bij Bois Dernier. Alles verliep vlekkeloos dit keer. Degene die normaal het vaandel draagt, Monsieur N. was nu belast met het afspelen van de Marseillaise, terwijl het vaandel werd getorst door Monsieur G. Geen hikkende Marseillaise, geen archaïsch cassettedeck, geen paniek bij het zoeken naar de stopknop, het verliep eigenlijk allemaal te gladjes...
Dit keer was het aantal deelnemers zo groot, dat de burgemeester voor de traditionele vin d’honneur na afloop besloot uit te wijken van Café de la Poste naar Les Blés d’Or, hoewel de eerste en kleinste van de twee eigenlijk aan de beurt had moeten zijn.
Dat dit soort logistieke veranderingen op het laatste moment niet altijd helemaal zonder problemen kunnen worden geïmplementeerd moge blijken uit het feit dat er in Les Blés d’Or onvoldoende tafels en stoelen, ja zelfs onvoldoende staanplaats was voor de deelnemers. Maar nadat de burgemeester de uitbaatster een paar maal hartgrondig “Bordel!” (=”Wat een zooitje!”) had toegevoegd en de eerste drankjes waren genuttigd, verliep toch ook de rest van de plechtigheid naar wens. Hopelijk is de volgende keer Monsieur P. weer present, want als hij er is hoef je je doorgaans niet te vervelen!

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 5 november 2011

Sans Virus!

Een tijdje terug, toen we bij de Intermarché in Cluny boodschappen gingen doen, was een gedeelte van het parkeerterrein afgesloten i.v.m. werkzaamheden. Onlangs was de klus geklaard en zagen we wat het resultaat was van al dat gezwoeg. Er waren twee overdekte parkeerplaatsen gebouwd, beide voorzien van een intercomzuil. We hadden er geen idee van waar ze voor waren; het enige waar we op konden komen was een parkeerplaats voor de bestelwagens die Intermarché verhuurt, en die daar buiten openingstijd terug gebracht konden worden.
Vandaag hing er een bord, waaruit bleek dat we het bij het verkeerde eind hadden gehad. Het ging om een nieuwe service van de supermarkt: “Le DRIVEINtermarché”. De klant bestelt zijn boodschappen via internet, en geeft aan wanneer hij ze komt ophalen. Op het afgesproken uur komt hij langsrijden, parkeert overdekt bij een zuil en kondigt via de intercom aan dat hij zijn spullen op komt halen. Een personeelslid van Intermarché komt dan langs en levert de boodschappen af.
Toen ik dat alles las, schoten mijn wenkbrauwen omhoog. Inwoners van Cluny en ommelanden, die boodschappen bestellen via internet?
Ten eerste missen ze dan het oeverloze babbeltje bij de kassa terwijl ze hun winkelwagentje legen, gevolgd door het opgraven van een diep weggestopt chequeboek, opnieuw gevolgd door een speurtocht naar een pen, waarna de cheque getekend en afgegeven wordt, en waarbij vervolgens dit stuk papier op zijn beurt weer ter controle een aantal malen in een geheimzinnig doosje verdwijnt en weer te voorschijn komt, en waarbij de transactie, die inmiddels al zo’n 10 minuten aan de gang is, wordt afgesloten met het inpakken van de boodschappen en een laatste diepzinnig gesprek over de kat van de buren. Dat wil toch geen Bourgondiër missen?
Ten tweede, en dat geldt niet alleen voor de plaatselijke bevolking, maar voor een groot deel van Frankrijk, is vergeleken met landen als Nederland en Engeland de computer ongeletterdheid en de angst voor computervirussen in Frankrijk erg hoog.
Ter illustratie: een aantal Franse kennissen van ons, en daar zitten ook zakenlieden bij, openen uit angst voor virussen alleen e-mails als die van een afzender komt die ze kennen. Notoire virusverspreiders als filmpjes, grappen, web links e.d. worden dus klakkeloos geopend als ze van een bekende komen, terwijl een vraag over een eventuele bestelling van een stuk met de hand te maken aardewerk door een pottenbakster rücksichtslos in de prullenbak verdween omdat ze de naam van de aanvraagster niet kende!
Een andere illustratie: in onze favoriete quizshow valt er af en toe een PC te winnen. De aankondiger heeft het dan steevast over een “ordinateur avec écran plat, complet et SANS VIRUS!”. Dit soort advertenties vind je zelfs op internet.
Ik vraag me in alle gemoedsrust af, of er ergens in een Franse elektronica zaak ook Pc’s te koop zijn mét een virus aan boord.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: ik schat in dat deze service een kort leven beschoren is, en dat binnenkort de parkeerplaatsen alleen nog beschikbaar zijn voor de voornoemde bestelauto’s…

Voor onze eigen website klik hier.