Nogmaals : Jazz in Trivy

Toen we in 2006, ons tweede jaar hier, hoorden dat Richard Galliano op zou treden in de kerk van Cormatin in het kader van het festival Guitares en Cormatinois, dachten we, ach, waarom zouden we nou naar een accordeonist gaan luisteren tijdens een serie met gitaar concerten? Bovendien had ik nog nooit van de man gehoord, maar dat was natuurlijk mijn eigen stomme schuld.
Een paar jaar terug kreeg ik van mijn zoon voor mijn verjaardag een CD ("Viaggio") waarop één van mijn favoriete gitaristen speelde, namelijk Biréli Lagrène, als begeleider van diezelfde Richard Galliano.
Toen ik die CD een paar keer had afgeluisterd had ik spijt als haren op mijn hoofd (nee, véél meer spijt dan haren) dat we dat concert toen door onkunde hadden gemist. Sinds die tijd houd ik de concertagenda's goed in de gaten, want je weet maar nooit wat er hier in de buurt speelt. Per slot van rekening hadden we Lagrène ook al twee maal in Trivy horen spelen, en hadden we door omstandigheden een concert van Rhoda Scott Scott in een nabij gelegen dorp moeten missen.
Onlangs zagen we dat Galliano op zou treden in de serie "Jazz in Trivy".

Enkele jaren terug moesten we nog kaartjes ophalen bij een apotheek vlakbij Mâcon, later ontdekten we dat je ook kon reserveren via het Office de Tourisme in Cluny. Vier kaartjes voor Galliano waren dus snel geregeld, en de betreffende avond reden we met twee vrienden naar Trivy, ongeveer een half uur hier vandaan.
We waren wat aan de vroege kant dachten we, maar de kerk zat al bijna vol. Voordeel daarvan was, dat we nog vier bijgezette kuipstoelen in het gangpad konden veroveren. Het is natuurlijk aardig om vooraan te zitten, maar kerkbanken zijn niet mijn favoriete meubelstukken om lang stil op te zitten. Het concert was uitstekend. Galliano speelt in een stijl waarin tango-, valse musette- en jazzinvloeden duidelijk zijn te onderkennen. De enige andere jazz accordeonist van wereldfaam die ik ken is de Nederlander Mat Mathews(1924-2009).

Naast accordeon speelde hij ook nog accordina, een kruising tussen een accordeon en een mondharmonica. Zijn trio bestond verder uit Jean Marie Ecay op gitaar en Jean Philippe Viret op bas(heeft bij Stéphane Grapelly gespeeld).
En waarom schrijf ik over een goed concert in een piepklein dorpje hier niet zo ver vandaan? Denk ik nou echt dat mensen speciaal deze kant op komen voor een goed concert?
Ja, inderdaad! In één van mijn blogs
had ik ooit Rhoda Scott genoemd die hier vlakbij optrad. Iemand in Nederland was aan het zoeken naar concerten van Rhoda Scott, vond een festival in Vienne waar ze op zou treden én mijn blog, en besloot het nuttige met het aangename te verenigen. Ze boekte één van onze gîtes voor een week en maakte een uitstapje naar het Vienne jazz festival.

Dit heb ik inmiddels wel geleerd als blogger: je weet nooit wie het leest, en elke lezer is in principe een potentiële klant...




Voor onze eigen website klik hier.

De foto's van het concert komen uit het Journal de Saône et Loire.

Ik zie ze vliegen!

We krijgen hier af en toe gasten, zowel op de camping als in de gîtes, die regelmatig op stap gaan met een verrekijker, of gewoon bij La Tuilerie in een tuinstoel luisteren en vooral kijken. Het gaat hier uiteraard om vogelaars, die nauwlettend alles wat kwinkeleert en vliegt of fladdert in de smiezen houden.
Omdat ik zelf totaal geen verstand van het dierenrijk heb, heb ik ze wel eens gevraagd wat ze nou precies zochten of vonden. Meestal ging het dan om b.v. de grauwe klauwier, een piepklein vogeltje, om een aantal soorten spechten, die hier de bomen onveilig maken, een rode wouw, en om diverse soorten zangvogels. Zelf meen ik wel eens een wielewaal gezien te hebben, en ben ik wel eens wakker geworden van een nachtegaal, terwijl ik ook een aantal keren een hop tegen het lijf ben gelopen.

Maar wat ik eigenlijk veel leuker vind zijn de in mijn ogen exotischer vogels. In de winter, en alleen dan zie ik hier een witte reiger rond vliegen. Ik zie hem altijd alleen, en op verschillende plaatsen in de buurt. Ik neem tenminste aan dat het steeds om dezelfde vogel gaat. De laatste winter stond hij op een overlaat van de Grosne in Chazelle, vlakbij het lavoir. En toevallig had ik mijn camera bij de hand, en kon ik hem nog net schieten voor hij weg vloog. Een zoektocht op internet leverde op dat het waarschijnlijk om een grote zilverreiger gaat, maar ik geef mijn mening graag voor een meer deskundige.
Vorige zomer zijn hier voor het eerst ooievaars gesignaleerd. We zagen er twee in een weiland bij Cormatin lopen, druk pikkend op zoek naar (neem ik aan) wormen en kikkers. Het bleek om een stel te gaan dat een nest heeft gebouwd op een van de schoorstenen van het château in Cormatin. Nou zijn ooievaars niet echt zeldzaam; in de Elzas, maar ook in het zuiden van Frankrijk en in Spanje vind je op bijna elk klokkentoren een ooievaarsnest. Maar in Cormatin vindt de hele bevolking het sensationeel dat er een ooievaarsstel is neergestreken.

Mijn laatste waarneming was een nogal vreemde. Ik zat tegen een september avond in onze woonkamer uit te kijken over het landschap, toen er een vlucht vogels neer streek op de telefoonlijn die naar het huis loopt. Ik keek tegen het licht in, en kon ze dus niet goed zien, maar toch leek er iets vreemds aan de beesten te zijn. Toen ik snel de verrekijker erbij had gehaald, zag ik dat het om fraai gekeurde vogels ging. Ik kon nog net, voordat de hele troep weer opvloog er een in de zoeker van de camera krijgen. Na in een klein vogelboekje voor de leek gekeken en wat gegoogled te hebben, zou dit een bijeneter geweest moeten zijn. Navraag bij een vogelliefhebber bevestigde dat vermoeden. Ze waren op trek en streken blijkbaar even neer in Chazelle voor een korte rustpauze.

En toen dacht ik, hoe moet ik nu een punt zetten achter deze blog? Dat werd dezelfde dag nog opgelost. We reden door Saint-Gengoux, op weg naar onze wijnboer, en daar zagen we op een paaltje een bosuil zitten, midden op de dag. Saint-Gengoux is weliswaar geen wereldstad, maar ligt toch ook niet midden in een bos. De vogel zag er nogal slaperig uit, en hij leek mij dan ook duidelijk verdwaald.
Moraal van dit verhaal: om interessante vogels te zien is het lucratiever om gewoon je ogen open te houden dan met een dure kijker om je nek rond te lopen!

Voor meer informatie betreffende onze camping en gîtes kan men hier
terecht.