zaterdag 26 juli 2014

Guitares en Cormatinois 2014

Na een lange voorbereidingstijd en 5 concerten zit het erop: het Festival Guitares en Cormatinois 2014 is afgelopen, en de plannen voor 2015 staan alweer in de steigers.

De plaats van de concerten : de kerk van Chazelle
Een zeer beknopt overzicht van dit festival:
1e Concert door Diego Salamanca - teorbe (instrument uit de luitfamilie) en Jan Orawiec – viool. Muziek van o.a. Couperin, Händel, Rameau, Vivaldi.

Jan Orawiec & Diego Salamanca
2e Concert door het ensemble Toscanini – fluiten en Frédéric Costantini – gitaar. Muziek van renaissance tot Vivaldi. De tweede keer dat deze groep fluitisten met een gitarist optrad in dit festival.

Ensemble Toscanini
3e Concert door Hilario Yáñez – gitaar. Werk van Villa-Lobos, Ponce, Barrios.

Hilario Yáñez - foto N.P.
4e Concert door het Trio Oimatsu – rietblazerstrio en Jérémy Jouve – gitaar. Muziek van o.a. Mozart, Berlioz, Piazzola.

Jérémy Jouve
5e (Slot)concert door het ensemble Tsarivny – bandura’s en zang. De muziek was grotendeels Oekraïns folkloristisch, met wat populaire Westerse deuntjes ter afwisseling.

Ensemble Tsarivny
Al met al, een geslaagde serie concerten.

Aangezien La Tuilerie de Chazelle meehelpt bij het organiseren van dit festival weten wij al in een vroeg stadium wat er op het programma staat.

zaterdag 19 juli 2014

Eurovisiesongfestival nieuwe stijl

14 Juli is de nationale feestdag in Frankrijk, en dat gaat in Cormatin altijd gepaard met twee evenementen: de “Brocante de Qualité” en het défilé, d.w.z. de kranslegging bij het monument voor de gevallenen.

Brocante de Qualité - Cormatin
Over de Brocante kan ik kort zijn. Ik ben geen fan van rommelmarkten, en het feit dat deze brocante bevolkt wordt door professionele brocanteurs maakt in mijn ogen van een rommelmarkt nog geen kunstveiling. Maar er zijn mensen die daar anders over denken, en over wat voor rommel je het ook hebt, de sfeer bij dit soort markten is altijd gemoedelijk en gezellig.

Geluidsinstallatie (RIP?)
Het Défilé is elk jaar hetzelfde; het enige verschil per jaar is het aantal deelnemers en de plaats waar de vin d’amitié wordt genuttigd. Toch was het dit jaar anders dan andere jaren. Monsieur P., die normaal gesproken voor de muzikale omlijsting in de vorm van de Marseillaise zorgt die uit een krakkemikkige luidspreker klinkt, kondigde aan dat er geen ingeblikte muziek zou zijn, maar dat de aanwezigen dit keer de Marseillaise live te gehore moesten brengen. Kende je de tekst niet? Geen nood; van Monsieur P. mocht je ook gewoon mee neuriën.

Marchons, Marchons!
En zo kwam het dus dat een losse verzameling Fransen, een Nederlander en een Engelse zich aan de Marseillaise waagden. Het Vreemdelingen Legioen kwam niet verder dan een paar regels aan begin (“Allons enfants de la Patrie, lejour de gloire est arrivé!”) en het eind (“Aux armes Citoyens,…, Marchons, Marchons”), maar ik moet zeggen, al met al klonk het eigenlijk beter dan het lied van het cassettebandje. En ik moet ook eerlijkheidshalve meldden dat een paar Fransen niet veel verder kwam dan wij!
Misschien is dit een idee voor een nieuwe stijl Eurovisiesongfestival: laat vallen al die individuele liedjes; laat alle deelnemers bijvoorbeeld de “Ode an die Freude” zingen, en geef de trofee aan degene die de meeste woorden kennen!

De kranslegging
Ook mensen die noch het Wilhelmus, noch het “God save the Queen” zonder stotteren over hun lippen kunnen krijgen zij meer dan welkom op La Tuilerie de Chazelle.
En zo klonk het tot een paar maanden geleden...

zaterdag 5 juli 2014

Monnikenwerk

Toen ik voor de eerste keer de winkel in Taizé zag, met al het tentoongestelde aardewerk dat daar te koop is, zag ik in mijn op hol geslagen fantasie altijd rijen monniken achter pottenbakkersschijven zitten, driftig schoppend om wéér een kopje, schotel of bord af te leveren voor de verkoop.

De winkel in Taizé
Dat beeld werd wreed verstoord nadat we in de krant hadden gelezen dat de pottenbakkers open dag hielden in de werkplaatsen in Taizé. Altijd in voor een uitje, en om iets nieuws te leren togen we dan ook naar de heuvel, waar rond 11h00 de werkplaatsen open gesteld zouden worden voor bezoekers.
Dat idee van honderden oude monniken, krom geworden van achter het wiel zitten bleek niet echt te kloppen. We werden welkom geheten door een jonge broeder, die ons eerst naar de kleimixers en de persen bracht. Die stonden weliswaar in een kleine ruimte, maar toch kon je niet echt meer van handwerk spreken. De mengtrommel was groot, en de pers die groot aantal kleitabletten perste van pakweg 100 x 50 x 8 cm3 en de strengpers die er een worst van ca. 20 cm doorsnede uitgooide vielen niet echt meer onder de hobbygereedschappen.

De pers voor de kleitabletten - Taizé
Ook de potten, kannen, bekers, kommen enz. werden, in de volgende werkplaats, min of meer machinaal gemaakt. De broeders die hier werkten waren bijna allemaal gekleed in een soort voorschoot, en alleen het feit dat ze bijna allemaal op sandalen rond liepen wees erop dat het hier om broeders ging. Ik neem tenminste aan dat in een industriële aardewerkfabriek de arbeiders veiligheids-, of in elk geval dichte schoenen dragen.

Strengpers - Taizé
We zagen dus de hele productielijn, van vormen met behulp van persen, gieten in mallen, emailleren en glazuren, het maken van de diverse glazuren, het bakken in twee ovens met een inhoud van 1 m3 elk tot en met het handmatig beschilderen van diverse soorten aardewerk, zoals dienbladen, borden, kommen, etc. Dat laatste gaat overigens alleen op bestelling. Het voornaamste verschil met een industriële aardewerkfabriek is eigenlijk, dat de broeders er werken wanneer het hen uitkomt. De productielijn is dus behoorlijk flexibel, waarschijnlijk een van de redenen waarom de broeders de verkoop niet altijd bij kunnen benen.
En hoewel mijn plastische voorstelling van hoe het daar toeging volledig aan gruzelementen lag, was het toch een interessant en leerzaam bezoekje.

Werkplaats met mallen in Taizé
Gasten van La Tuilerie de Chazelle kunnen weliswaar niet op de bonnefooi de werkplaatsen bezoeken, maar ook de winkel van Taizé, die elke dag open is, is een bezoekje waard.