zaterdag 30 augustus 2014

Klimaatverandering

Toen we hier in Zuid-Bourgondië een camping begonnen, wisten we niet precies wat de haken en ogen waren van het terrein en het klimaat ter plaatse. En wat we precies voor camping voor ogen hadden was ons ook nog niet helemaal duidelijk.

2008
Wel hadden we een ruw idee: kleinschalig, geen elektriciteit op het terrein, fatsoenlijk sanitair met koelkast en vriezer voor algemeen gebruik, bij voorkeur tenten op het terrein, en iets wat we bij één van onze favoriete campings in Nederland (Camping Zegenoord, in de Loenermark, bij Apeldoorn) hadden gezien: zo mogelijk geen auto’s bij de tent. Dat laatste bleek moeilijker te realiseren dan het klinkt. Buiten het terrein was maar zeer beperkt parkeerruimte beschikbaar. Deze laatste optie hebben we dan ook maar laten varen, mede met het idee dat het toch wel erg handig is om je auto als een soort voorraadkast naast je tent te hebben staan.
De eerste paar jaar hadden we min of meer de hele zomer prachtig mooi, heet weer, soms tot in november. In de jaren daarop hadden we weliswaar af en toe een nat voorjaar, maar tegen de tijd dat de zomervakantie uitbrak was de kleigrond van de camping alweer zo droog en hard dat je er nauwelijks een tentharing in kon hameren.

Hij of zij liet zijn of haar sporen na ... (aug. 2014)
Maar dit jaar, en ook het jaar ervoor, was het echt beduidend anders dan andere jaren. Niet alleen hadden we een slechte zomer, met eigenlijk te veel regen vanaf oktober 2012(!), maar het was ook nog in beide zomers, om met de weermensen van de TV te spreken, veel te koud voor de tijd van het jaar. En wat in de voorgaande paar jaar en uitzonderlijke noodmaatregel was, het gedurende een korte tijd sluiten van de camping voor auto’s, hebben we dat aan het eind van het seizoen 2014 tot standaardregel gebombardeerd. Op het terrein was goed te kamperen zonder natte voeten te krijgen, maar afhankelijk van de rijstijl van de automobilist hebben we af en toe met angst en beven toegezien hoe iemand zich dreigde in te graven door vanuit stilstand veel te veel gas te geven. We hebben ooit één maal iemand met een tractor van het terrein moeten laten halen, en dat hopen we nóóit meer mee te maken.

Niet echt de bedoeling! (aug. 2014)
We vroegen dus onze kampeerders voordat ze arriveerden om buiten het hek, onder een hoek en parallel aan elkaar te parkeren. Daar werden we snel wijzer van (zie foto). Als men netjes parallel parkeert is het eenvoudig mogelijk om 4 (met als absoluut maximum 5) auto’s buiten het hek kwijt te raken. Gebeurt dat wat minder zorgvuldig kun je soms niet meer dan 2 à 3 auto’s kwijt. Maar goed, we hebben na wat aanwijzingen en soebatten en smeken het seizoen af kunnen sluiten met uiteindelijk zonder moeite 4 auto’s buiten de camping gedurende een paar weken.
Dat moeten dan wel auto’s zijn met wat wij beschouwen een normaal formaat. Het betekent verder dat het maximale aantal tenten van 6 naar 4 à 5 terug loopt, een aantal waar we zelf sowieso wel blij mee zijn, en dat ook maar sporadisch voorkomt. Er zijn nog wat meer zaken waar je in eerste instantie niet zo snel aan denkt: aanhangwagen(tje)s kunnen we ook niet meer kwijt. Het transport van de kampeerspullen naar de kampeerplek? Dat kan met een kruiwagen, niet zó verschillend van de bolderkar (waar we momenteel naarstig naar op zoek zijn) die ze in de Loenermark gebruiken voor dat doel.

Ah, op die manier! (aug. 2014)
Alleen voor fietsers verandert er weinig; die kunnen wat ons betreft eventueel de vijfde of zesde plek innemen.
We zijn de afgelopen dagen druk in de weer geweest met het uitmeten van de beschikbare parkeerruimte, het vaststellen van de maximale lengte van een auto (ca. 4.25 m), de benodigde breedte van de vakken (ca. 2.3 m) en het uitdenken hoe de parkeerplaatsen te markeren. Het lijkt er dus op, dat we volgend jaar een camping hebben die verdacht veel lijkt op Zegenoord in de Loenermark. De grote vraag is natuurlijk hoe onze kampeerders hierop reageren; het op de bonnefooi langs komen met een grote Volvo stationcar heeft dan weinig zin meer, en van te voren bespreken lijkt dan de enige mogelijkheid te worden om verzekerd te zijn van een plekje …

Toekomstmuziek? (aug. 2014)
Meer informatie (met zoals de camping tot nog toe reilde en zeilde) is te vinden op de website van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 16 augustus 2014

Op de juiste tijd op de juiste plaats

Een tijdje terug kreeg ik een e-mail binnen van een dame van het Office de Tourisme van Buxy met de vraag of ze een paar van mijn foto’s van de romaanse kerk van Saint-Martin-du-Tartre mocht gebruiken voor een gidsje van romaanse kerken inde ccScc (samenwerkingsverband van een aantal gemeenten in de Zuid-Chalonnais).

ccScc
Ze was op zoek geweest naar foto’s op het internet en was zodoende via de site “Bourgogne Romane” op enkele van mijn foto's gestoten. Het boekje was een initiatief van de ccScc, nog niet eerder gepubliceerd, en zou de 19 romaanse kerken in het gebied inventariseren. De betreffende dame coördineerde de zaak, de begeleidende teksten werden samengesteld door een groep (Pastourisme) gespecialiseerd in de kerken van het diocees Autun, en de afdeling Chalon van een Franse club van foto-amateurs zou het fotomateriaal leveren; kortom, waar hadden ze in ’s hemelsnaam mijn foto’s van die kerk voor nodig? Zo’n goeie fotograaf ben ik nou ook weer niet!

2012 Saint-Martin-de-Tartre
Het antwoord was zowel logisch als simpel. Ik bezocht die kerk voor het eerst in oktober 2012, op een mistige dag. De kerk was toen gewoon open (dat is lang niet bij alle kerken in de buurt het geval), en ik kon dus naar hartenlust wat plaatjes van het interieur schieten. Ik bezoek in de loop van de tijd nogal wat kerken, en onthoud niet altijd of een bepaalde kerk open of dicht was geweest bij een vorige gelegenheid. Toen we dan ook in mei 2013 opnieuw in de buurt van de kerk waren, en het weer helder was, besloot ik wat nieuwe buitenfoto’s te maken. Ook stond de deur open, en voor de zekerheid ging ik toch nog even naar binnen, niet zeker wetende of ik die kerk ook al van binnen had gezien. Dat was weliswaar wel het geval, maar dit keer stonden koor en kruising in de steigers, en een aantal interessante zaken waren door de werkzaamheden aan het oog onttrokken.


2013/14 Saint-Martin-de-Tartre
Begin 2014, toen de fotoclub op pad was om de 19 kerken op de gevoelige plaat vast te leggen, waren de werkzaamheden nog steeds aan de gang, en konden ze dus geen goede interieur foto’s van deze kerk maken. En zo kwam ik dus opeens als reddende engel te voorschijn. De dame vroeg, en kreeg mijn toestemming om mijn foto’s te gebruiken, en in maart werd ik uitgenodigd voor de opening van een fototentoonstelling over de 19 kerken in het Office de Tourisme van Buxy, waar tevens het boekje gepresenteerd zou worden.

Speeches, speeches, speeches, speeches....
Een opening van een tentoonstelling in dit deel van Frankrijk gaat meestal gepaard met een aantal oeverloze toespraakjes, waarin uitgebreid dank wordt gezegd aan alle medewerkers, hun vrouwen, kinderen, dienstbodes, buren en huisdieren. Dat is even doorbijten, maar na een half uur, als je aandacht inmiddels volledig is afgedwaald, kregen alle aanwezigen een exemplaar van het boekje uitgereikt, en was het tijd voor het gebruikelijke glaasje Crémant de Bourgogne en bijbehorende hapjes.

Guide touristique
Het boekje ligt inmiddels te koop bij gemeentehuizen en Offices de Tourisme in de streek voor het luttele bedrag van 5 €. En aangezien ik geen commissie krijg van deze geweldige som gelds, kan ik zonder gewetensproblemen dit bijzonder fraai uitgevoerde boekje van 48 pagina’s warm aanbevelen. Het bevat inderdaad een schat aan informatie, waar anders niet of nauwelijks aan is te komen.


De betreffende 19 kerken liggen op slechts korte afstand van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 9 augustus 2014

Kerkje verbouwen?

Voor ons jaarlijkse gitaarfestival wordt sinds 2012 de kerk van Chazelle gebruikt.

De vloer voor het altaar - Chazelle
Dat is een heel aardige romaanse kerk, en zoals met een hoop oude kerken het geval is, is de vloer hier en daar behoorlijk ongelijk. En omdat het theaterfestival “Les Rendez-Vous de Cormatin” inmiddels ter ziele is, en de schotten en balken die voor tijdelijke podia werden gebruikt ergens in de opslag lagen, leek het logisch om dat materiaal te gebruiken voor een toneel vóór het altaar, zodat de musici daar niet langer op een stoel hoefden te zitten wiebelen. Zo gezegd, zo gedaan.

Nixon & Co - voor al uw transporten
Alleen dat materiaal lag ergens in een schuur in Cormatin, en moest dus naar Chazelle vervoerd worden. Gelukkig hebben wij de beschikking over een aanhangwagentje groot genoeg voor de stukken plankier, en aangezien wij nauw bij de organisatie van het festival betrokken zijn lag het voor de hand onze aanhanger ter beschikking te stellen. Aan mankracht verder geen gebrek. De gemeente kan op afroep een hele ploeg vrijwilligers mobiliseren, die indien nodig straatnamen en nummerbordjes aan de muren bevestigen, de kerstversieringen in orde maken, de bloembakken verversen en van planten voorzien, het dorpshuis een lik verf geven, kortom, die dus ook wel een plankier voor een concert kunnen installeren.

Nixon & Co - voor al uw kerkverbouwingen
Uiteindelijk was alles in ruim een dag gepiept. Er ligt nu, voor een deel naast het altaar, een fraai vlak houten plankier. Toen de burgemeester echter in een vergadering opperde om daar wat tapijt op aan te brengen, kreeg de artistiek directeur van het festival bijna een hartvergroting. Want tapijt zou de (inderdaad uitstekende) akoestiek van de kerk ruïneren! Uiteindelijk is er nu gekozen voor een linoleum bedekking in een neutrale kleur. Het plankier blijft in de kerk, althans als de kerkenraad daar mee akkoord gaat. Op die manier zal een eventuele toekomstige vrouwelijke priester haar naaldhakken niet breken tussen de ongelijke vloertegels rond het altaar….

De nieeuwe vloer voor het altaar - Chazelle
La Tuilerie de Chazelle: voor al uw vervoersproblemen en voor kleine verbouwingen!

zaterdag 2 augustus 2014

Een grote boodschap

Wij maken ons nog wel eens vrolijk over het gebruik van het Engels in het buitenland. Een heel bekende is die van een Nederlandse diplomaat die tegen zijn gasten zei “I hate you welcome”. De “vertaling” van Engelse filmtitels in Franse bioscopen in het “Engels” is soms ook wel vermakelijk: wie verzint in ’s hemelsnaam “Good morning England” voor “The boat that rocked”, of “Be happy” voor “Happy-go-lucky”… Om nog maar te zwijgen van de sprankelende slogan van een supermarktketen: “Be simply, be happy!”. Dat verzin je toch niet!

2011 : tijdens de vebouwing
Toen Sue nogal in de lach schoot toen ik haar vertelde dat een net geopend restaurant aan de weg van Cormatin naar Cluny “The number two” heette, ontging mij de humor een beetje, tot ze vertelde dat kinderen in Engeland het over een “number two” hebben, daar waar welopgevoede Nederlandse kinderen een “Grote boodschap” moeten doen.
Maar goed, deze blog gaat niet over grote of kleine boodschappen, maar over een nieuw restaurant. Het restaurant “Auberge du Pont de Cotte” (Lournand, aan de D981) kenden wij ooit als een heel gezellig, wat rommelige eetschuur waar je voor een handvol euro’s een uitstekende lunch kon scoren, gezeten tussen werklui die hier hun middagmaaltijd nuttigden. Een tijdje terug sloot het restaurant zijn deuren, en na een verbouwing van meer dan een jaar ging het weer open, ditmaal als wijnslijter, restaurant en partycentrum. De recensies waren niet erg bemoedigend en de lay-out was ongezellig, deels omdat het restaurantgedeelte was opgedeeld in een wijnbar, een eetgedeelte en een danszaal.

Juli 2014 : opnieuw geopend
Een van de minpuntjes van het restaurant was de prijsstructuur, niet geholpen door het feit dat je behalve voor een fles wijn van het huis ook nog kurkgeld moest betalen, terwijl het niet eens je eigen wijn was die je meebracht. Het verbaasde ons dan ook niet dat een aantal weken terug ook dit restaurant de deuren sloot.
Wat ons wel verbaasde was dat er al heel snel een bord aan de muur hing met “Nieuwe eigenaar : restaurant geopend”. Meestal kijken we met een nieuw restaurant eerst de kat uit de boom. Maar toen we het menu buiten zagen staan, en bijgekomen waren van de naam “The number two” leek het een restaurant te zijn zoals je ze hier steeds minder vindt: een eenvoudig menu voor tijdens de lunch, tegen een heel schappelijke prijs. We hebben dan ook de koe bij de hoorns gevat, en zitten letterlijk bij te komen van een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Wat ons betreft is een menu of plat du jour altijd een aardige graadmeter.

Juli 2012 - het nieuwe restaurantgedeelte
In dit geval :
menu du jour voor € 14.00; en omdat we met ons tweeën waren konden we allebei een verschillend voor- en hoofdgerecht nemen.
Voorgerecht : keuze tussen entrée du jour (salade chèvre chaude) en assortiment de charcuterie
Hoofdgerecht : keuze tussen plat du jour (magret de canard) en pièce de boeuf avec frites
Dessert du jour : keuze tussen fromage du jour (3 kaassoorten) en dessert du jour
Drank : ¼ l wijn per persoon en een koffie
Het eten was uitstekend; geen culinaire hoogstandjes, maar voedsel van goede kwaliteit. De porties waren ruim voldoende, en het aantal klanten dat er al zo kort na de (her)opening zat voor de lunch lijkt een goed voorteken voor dit restaurant. De kaart heeft voor het avondeten ook nog keuze uit enkele iets duurdere en uitgebreidere menu’s van € 22 en € 32. De inrichting is smaakvol eenvoudig, hoewel ik de rommelige inrichting van wat oudere restaurants prefereer. Een deel van de wat steriele decoraties is overigens terug te voeren op de vorige uitbater. De prijs/kwaliteit verhouding komt aardig in de buurt van de oorspronkelijke Auberge. Klik op de foto van het menu voor een leesbare versie.

Menu : klik op de foto voor een vergroting
Wat mij betreft kunnen ze deze toko best omdopen in “The number one”, waarbij ik kan aantekenen dat ik mijn “number two” gewoon maar thuis heb gedaan….