zaterdag 25 april 2015

Woordspelingen

De Fransen zijn gek op woordspelingen, in allerlei soorten en maten; geestig, gevat, slim, maar ook dom, en soms voor een buitenlander volkomen ondoorgrondelijk.

Epis & Riz - Cormatin
De beste echter zijn “grapjes” gebaseerd op een buitenlandse taal. Een voorbeeld? “Yes, we can!”
Deze slogan was bedoeld voor het Fête de la Voie Verte, een weekend met demonstraties van kunstnijverheidsbeoefenaren en stands met de onvermijdelijke wijnproeverijen langs het fietspad. Wat dit met Obama te maken heeft? Niets, eigenlijk, behalve dat het gebeuren zich afspeelde tijdens een weekend, en dat “Yes, we can!” automatisch geassocieerd dient te worden met “Yes, Weekend!” Ver gezocht? Welnee, het kan nog beter!

Cormatin heeft al jaren een épicerie/rotisserie, gedreven door Monsieur B. en bekend én geroemd vanwege zijn vers gemalen koffie, die hij per pak verkocht, voor zijn dikke plakken uitstekende ham, die hij voor ongeveer € 1 euro per plak sleet en voor zijn gegrilde kippen. De winkel was een épicerie, en dat betekent oorspronkelijk, net als in Nederland een winkel waar o.a. kruiden werden verkocht, een kruidenier dus. En dat klopte ook; Monsieur B. verkocht wat iedere kruidenier vandaag de dag in huis heeft. Onlangs hield hij het voor gezien, en ging van zijn welverdiende pensioen genieten.
Zijn zaak werd gelukkig overgenomen door iemand die de bestaande formule wilde handhaven, en de winkel van Monsieur B. leeft voort, zij het onder een nieuwe naam.
Wat voor naam verzin je dan voor zo’n zaak? Het antwoord is even logisch als Frans: “Epis & Riz” (korenaren en rijst) natuurlijk! Want, als je een beetje slordig praat en onduidelijk articuleert klinkt “épis et riz” toch bijna net zo als épicerie, of niet soms? Monsieur B. helpt overigens nog regelmatig in zijn oude zaak, en de ham, gegrilde kippen en pakken versgemalen koffie zijn nog steeds verkrijgbaar.

Gelooft u dit vehaal niet? Boek een weekje in La Tuilerie de Chazelle en overtuig u!

zaterdag 18 april 2015

Dat was even schrikken

Dat was inderdaad even schrikken toen de waterrekening op een kwade vrijdag in de brievenbus viel. Niet alleen was de rekening torenhoog (ca. € 1150), maar er zat ook een brief bij die suggereerde dat we ergens een lek hadden, waardoor er, waarschijnlijk in de loop van niet meer dan twee maanden in plaats van de normale hoeveelheid water (gebaseerd op 130 à 140 m3 per jaar) opeens ca. 1200 m3 verbruikt was.

voorgrond watermeter, het lek vlakbij het huis 
Wat doe je dan? Dan bel je de watervoorziening op, en dan krijg je te horen dat je een loodgieter moet opbellen, omdat het lek ergens tussen de watermeter en het huis moet zitten. Nu is dat een heerlijk rekbaar begrip. In Nederland was ik gewend dat de meter zich bij de voordeur bevindt, dus een lek moet je dan vrij snel opmerken. Onze watermeter bevindt zich echter in een weiland, een goeie 150 m van het huis af. De leiding ligt ondergronds, dus tel uit je winst….

Sue bij het lek
De loodgieter kwam ‘s zaterdags langs, zag de meter draaien en beloofde de volgende ochtend langs te komen om de zaak op te graven en te repareren. Sue probeerde diezelfde middag vanaf de meter zo goed en zo kwaad als het ging de leiding te volgen, en vond op 25 m van het huis af, maar nog wel in het weiland, een plek die veel drassiger was dan de rest van het terrein.
De foto’s geven de schaal van het probleem aardig weer: De foto van het weiland is gemaakt vanaf de watermeter, en het gele poppetje richting huis staat bij het lek. De tweede foto is een uitsnede uit de eerste foto, waar Sue bij het lek staat.

Het lek net onder het kraantje
De loodgieter was allang blij dat hij niet de hele pijp hoefde op te graven, en had de zaak binnen een paar uur weer draaiende. Het lek bleek in een kraan te zitten, die om onduidelijke redenen daar was aangebracht. Nu nog even proberen een reductie in de waterrekening te regelen bij de watervoorziening…..

Hier vindt u de link naar de website van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 11 april 2015

Ergens een potje kunnen breken….

Neem de titel alsjeblieft niet te letterlijk!

Bois-Dernier
Buiten de bekende pottenbakkers hier uit de buurt (o.a. Monique Dégluaire, Claude Mouton, Pierre Arnaud) die in hun eigen ruimte exposeren, tonen een aantal “vrije” pottenbakkers die zich verenigd hebben in het collectief “Les Communs” hun werk tussen april en december in het voormalige “Musée du Vélo/Poliu”.

Het voormalige museum
Dat is een oude boerderij net iets buiten en ten zuiden van Cormatin, tussen Cormatin en Chazelle dus, waar al hun werk goed tot zijn recht komt.
Het is niet alleen een ruimte die gebruikt wordt voor exposities; er is ook sinds kort op bepaalde dagen een biomarkt en biobakker in gevestigd (zie een vorige blog).

Expositieruimte - Bois-Dernier
Vraag het ons gerust, als u meer informatie wilt over kunstnijverheid in de buurt van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 4 april 2015

Even snel naar Nederland

Ik wist dat mijn Nederlandse paspoort ergens in januari verlengd zou moeten worden, maar dat was geen probleem…., dachten we.
Een afspraak maken bij het consulaat in Lyon, vlakbij het consulaat erkende Nederlandse pasfoto’s laten maken, vingerafdrukken laten maken, een dagje rondkijken in de stad, en daarna wachten tot het paspoort per aangetekende post zou arriveren; we kenden het klappen van de zweep….., dachten we.

Bergeijk
In vijf jaar tijd was er een hoop veranderd. De paspoortfaciliteiten bij consulaten waren inmiddels wegbezuinigd, een paspoort kon aangevraagd worden bij de ambassade in Parijs, waar ook één geautoriseerde fotograaf zat, het paspoort werd niet meer verzonden maar moest na méér dan een week persoonlijk opgehaald worden, kortom, met de prijs van een treinkaartje naar Parijs van ca. € 100 pp, 4 x of 2 x met een duur verblijf in een Parijs’ hotel, plus meer dan € 100 voor een pas dreigde dat wel een erg dure grap te worden.

Het magies sentrum
Goede raad bleek goedkoper, en aantrekkelijker.
Een paspoort kon ook in Nederland aangevraagd worden, in Den Haag, maar ook in wereldsteden als Haarlemmermeer, Enschede, Maastricht, Bergeijk, Echt-Susteren, Oldambt, Bergen op Zoom en Montferland. Een paar van deze plaatsen moest ik in de atlas opzoeken….
Niet dat de reis naar Nederland gratis is (en ook daar moet het paspoort weer persoonlijk opgehaald worden), maar dat kan in elk geval nog gecombineerd worden met een bliksembezoek aan familie die toevallig in de buurt van Bergeijk woont en met het doen van de hoognodige Nederlandse voedselvoorzieningen, zoals ketjap manis, sambal oelek en Corenwyn.

Brabantse paspoortendrukkerij?
We maakten de eerst mogelijke afspraak op het gemeentehuis in Bergeijk op een maandag, reden op de zaterdag daar voor naar Den Bosch, lieten daar pasfoto’s maken, en meldden ons op de afgesproken dag in Bergeijk. Daar hoorden we dat het paspoort pas na een week afgehaald kon worden. Gelukkig was de ambtenaar zo vriendelijk ons een telefoonnummer te geven, dat we vanaf donderdag konden bellen. En donderdag was het paspoort inderdaad klaar, zodat we op vrijdag, met een auto vol lekkernijen en een afhaalmaaltijd van een Surinaams restaurant legaal Frankrijk binnen reden.

Oud en nieuw
Waar we overigens net over de grens ingehaald werden door een auto van de douane die ons sommeerde te stoppen. Toen we beloofd hadden dat we alle hasj die we bij ons hadden zelf op zouden roken, net als de 400 sloffen sigaretten en 12 kg heroïne, waren ze tevreden, en mochten we, zonder ons spiksplinternieuwe paspoort te hoeven laten zien, doorrijden!

Arrêter, s'il vous plaît!
Hier vindt u de link naar de website van La Tuilerie de Chazelle .