zaterdag 30 april 2016

De Staatscourant, of Liberté, Egalité, Fraternité (deel 6 van 6)

Staatscourant
De laatste stuiptrekking m.b.t. de naturalisatie was het opsturen van de zaken betreffende de naam van mijn partner.
Scannen was wat lastig op vakantie, maar een foto maken van een document in JPEG formaat is uiteraard geen probleem. Dus op 14 maart stonden we bij het consulaat op de stoep, kregen het gevraagde document (de geboorte- en huwelijksakten had ik van te voren al gescand), en dezelfde dag nog gingen alle documenten en mijn antwoorden op haar vragen richting Service Central Etat-Civil.

Ministerie van Buitenlandse Zaken
Uiteraard hadden we er geen idee van hoe het verder zou gaan lopen. Maar op 4 april kwam er een min of meer verlossende e-mail binnen: op 26 maart 2016 was mijn dossier goedgekeurd, en over enkele weken zou het besluit betreffende mijn naturalisatie in het Journal Officiel (de Franse Staatscourant) verschijnen. Maar waar koop je een Staatscourant? Niet bij de Tabac in elk geval!


Wat heeft hij hiermee van doen?
En daarna was het opnieuw afwachten geblazen. Op zaterdag 23 april lag de verlossende brief van het Ministerie van Binnenlandse Zaken in de brievenbus: mijn naturalisatie tot Fransman stond ingeschreven in het "Journal Officiel" van (zondag!) 3 april onder decreet no. 13. Daarna was het een kwestie van zoeken op internet, en bingo, daar was het decreet van ca. 30 pagina's. Met Photoshop was het geen heksentoer meer om uit de ca. 1200 namen de mijne te vissen en onder het titelhoofd te plakken. Over ruwweg zes maanden komen de ontbrekende paperassen binnen: een brief van de Franse president, het Livret de famille français en héél misschien, de zege van de Paus.

Uittreksel uit de Franse Staatscourant van 3 april 2016
Een overzicht van de hele lijdensweg naar naturalisatie:
Liberté, Egalité, Fraternité (deel 1 van 6) Hoe wordt je Fransman?
Liberté, Egalité, Fraternité (deel 2 van 6) Het dossier
Liberté, Egalité, Fraternité (deel 3 van 6) Het interview
Liberté, Egalité, Fraternité (deel 4 van 6) Bureaucratie
Liberté, Egalité, Fraternité (deel 5 van 6) What's in a name….

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 23 april 2016

Cornelis had een glas gebroken…

In september 2013 waren we in Saint-Christophe-en-Bresse om de kerk te bekijken, en ongeveer een half jaar later, april 2014, waren we er opnieuw om nog wat foto's te maken.

De gevonden foto
De eerste keer waren er wat werklui bezig bij de hoofdingang, en de tweede keer hadden we het rijk alleen. Wat me toen niet opviel was de gebroken glas-in-lood ruit in de oculus boven de ingangsdeur.
Stel, je wilt zo'n raam laten repareren, maar er zijn geen foto's van voorhanden, en de glazenier wil toch een beetje een idee hebben hoe het nieuwe ram er uit moet gaan zien.

Het gebroken raam
Nou, dan is internet een prima hulpmiddel. De persoon in kwestie zocht op internet foto's van de betreffende kerk, vond iets dat niet erg gedetailleerd was en ook nog eens en keer drastisch verkleind was op de site "Bourgogne Romane", vond ook de naam van degene die de foto had gemaakt en kwam zo via het telefoonboek uiteindelijk bij mij terecht.

Het oude raam (1)
Toen eenmaal duidelijk was wat die mevrouw wilde, was de zaak snel gepiept. Ik bewaar (gelukkig) al mijn foto's op groot formaat, zodat een uitsnede van een klein detail op zo'n foto toch nog goed te bekijken valt. Of de glazenier daar ook nog iets aan heeft, is uiteraard afwachten geblazen; het is in elk geval beter dan niets.

Het oude raam (2)
In elk geval gaan we, zodra de oculus weer gerestaureerd is, ooit nog voor een derde keer naar Saint-Christophe-en-Bresse.

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 16 april 2016

What's in a name…., of Liberté, Egalité, Fraternité (deel 5 van 6)

Beslissing rechtbank
Toen mij gevraagd werd door de het Franse ministerie van Binnenlandse zaken om de rechtbankuitspraak aangaande een echtscheiding alsnog op te hoesten, was ik onaangenaam verrast. De Préfecture in Mâcon had mijn uittreksel uit het bevolkingsregister geaccepteerd, waarin duidelijk stond wanneer en van wie ik was gescheiden, en wat goed genoeg is voor ambtenaar X zou ook goed genoeg moeten zijn voor ambtenaar Y. Maar goed, argumenteren met ambtenaren is waar ook ter wereld een verloren zaak, dus…
Nadat die hobbel genomen was, was mijn papierwinkel In principe sinds begin februari 2016 op orde, en daarna was het weer afwachten geblazen.

Service Central Etat-Civil - Nantes
Een dag voordat we (op 12 maart 2016) voor een korte vakantie naar Parijs zouden afreizen kreeg ik een telefoontje van een dame die in Nantes werkte, bij de Service Central Etat-Civil, Département Établissement (wat dat ook moge wezen!). Ze bevestigde dat al het papierwerk in orde was (pffff...), maar dat ze toch nog een paar vragen had. Het bleek dat zij bezig was een compleet nieuw register van de burgelijke stand over mij op te bouwen. De eerste vraag was hoe ik wilde heten: "Cornelis-Gerardus" of "Cornelis, Gerardus", en die was simpel te beantwoorden. De tweede opmerking gold mijn achternaam; en daarin had ik geen keuze. Ik ga de Franse geschiedenis in als "Van Halderen", niet als "Halderen, van". En ook daar valt mee te leven. Het is altijd weer een gok onder welke naam ik hier in een archief zit, onder de V of onder de H.

Brits consulaat Paris
De laatste vraag was problematischer. Mijn partner heeft de Engelse nationaliteit, en in Engeland ben of was je min of meer vrij je naam te kiezen. Zij heeft er als weduwe voor gekozen om de naam van haar overleden man te blijven dragen. In haar paspoort staat alleen een referentie naar de naam Nixon, en niet naar Mullin (haar meisjesnaam). Daar weten de Franse slecht weg mee: het is een hier beetje als in Nederland, waar je Mevr. Nixon geboren Mullin heet in de registers. Alleen, die naam Mullin met een connectie naar Nixon is nergens meer officieel te vinden zonder zoekwerk, en daar wist de mevrouw uit Nantes geen raad mee. Ze had een lijst met landen waar keuzevrijheid van naam legaal is (zoals in Rusland), maar het Verenigd Koninkrijk komt niet voor op die lijst.

Brief van het consulaat
Goede raad lag gelukkig voor de hand. Toen we in Parijs arriveerden namen we contact op met het Britse consulaat. Daar kenden ze dat probleem, en ze produceerden een officieel twee-talig stuk papier waaruit moest blijken dat de naam in je paspoort je legale naam is, en samen met een uittreksel geboorteregister, de huwelijksakten van mijn partner en haar ouders zou dat hopelijk voldoende zijn om de zaak af te kunnen ronden.

Wordt hopelijk spoedig vervolgd!

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 9 april 2016

Wereldmuziek

Toen we nog in Nederland woonden gingen we altijd graag naar de concertseries die je tegenwoordig onder het hoofdje Wereldmuziek in de programma's vindt. Een aantal jaren achtereen hadden we een abonnement op de series Indiase muziek en wat later ook Afrikaanse muziek, en vooral de eerste serie had een uitstekende programmeur. Toen de man er om wat voor reden dan ook mee ophield werden de concerten minder aantrekkelijk, maar aangezien dat ook ongeveer samenviel met onze verhuizing naar Frankrijk was dat voor ons niet echt een grote ramp.

Bourg-le-Comte (A) - La Tuilerie de Chazelle (B)
Zoals al eerder gezegd, het concertaanbod in Bourgogne is bij lange na niet zo uitgebreid als dat in de Nederlandse Randstad, waar o.a. de Doelen, de Philipszaal en het Concertgebouw in alle behoeften voorzien. Echte grote namen zie je voornamelijk langskomen bij optredens in Parijs en Marseille, en in mindere mate in Lyon en Dijon, en voor de jazzconcerten is men aangewezen op de grote festivals, zoals Montreux CH, Juan-les-Pins en Vienne.

Sandip Chatterjee
We waren dan ook aangenaam verrast toen we een gelegenheid ontdekten die al een aantal jaren ééns per jaar een Indiaas concert programmeert. Hoe goed de musici zijn die optreden is uiteraard afwachten, maar doorgaans ligt de muzikale kwaliteit van het concertaanbod verrassend hoog. Bovendien is het tegenwoordig tamelijk eenvoudig mogelijk om in elk geval een indruk van de muzikanten te krijgen via Youtube e.d.

Nihar Metha
We gaan dus binnenkort een keer naar Le Canoë Renversant in Bourg-le-Comte voor een concert van Sandip Chatterjee op santoor en Nihar Metha op tabla. Dat is overigens wel een goede anderhalf uur rijden, dus een vroegertje zal dat concert niet worden. Maar je, je moet wat over hebben voor een (mogelijk) interessant concert, niet waar?


Voor onze eigen website klik hier.

De foto's komen van internet.