zaterdag 30 december 2017

Een Kerstvertelling (A Christmas Carol)

Cadeaus uitpakken
Sinds ik een Engelse partner heb brengen we de kerstdagen door in Engeland. Los van het doorgaans grauwe weer en het feit dat het erg vroeg donker wordt 's middags zijn er nog een aantal zaken die bij een Britse kerst horen.
Ik zal een kleine keuze maken voor wat betreft dingen die onverbrekelijk met dit feest verbonden zijn.

Mmmm, spruiten!
Het eerste waar je tegen aanloopt zijn de overvolle winkels met een opgefokt winkelend publiek tot enkele seconden voor sluitingstijd op de avond voor kerst, en de vaak wanstaltig lelijke kerstversieringen in tuinen en aan de gevels van huizen.

Mmmmm, kalkoen!
Dan zijn er de stress die blijkbaar gepaard gaat met de voorbereiding van een kerstlunch; het uitpakken van de cadeaus op de eerste kerstdag; het aanzitten aan de lunch die in elk Brits gezin uit dezelfde gerechten bestaat, dat wil zeggen uit kalkoen, spruiten, pastinaken, aardappelpuree, wortels, stuffing (dat is een onbestemd soort stopverf dat in de kalkoen meegekookt wordt), diverse sauzen, zoals gravy, cranberry sauce, en nog wat andere zaken die er blijkbaar bij horen.

De crackers
Tenslotte kan de maaltijd niet genuttigd worden zonder dat iedereen is uitgedost met een papieren kindermuts die uit een Christmascracker tevoorschijn komt, het voorlezen van en hartelijk lachen om een wetenswaardigheid of een mop uit de kleuterschooltijd van een ieder (uit diezelfde Christmascracker), en het beluisteren van de kersttoespraak van de Britse koningin.

De lunch
En als je dan na de kerst denkt nog even wat cultuur op te snuiven in Londen kom je bedrogen uit. Tussen kerst en oud en nieuw zijn niet alleen veel winkels en restaurants, maar ook de meeste musea gesloten. Voor degenen die Dickens "A Christmas Carol" kennen: mijn partner noemt me Bah Humbug; ik vraag me af waarom?

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 16 december 2017

Luchtvervuiling

Een grauwsluier over Parijs
Luchtvervuiling is een wereldwijd probleem, waar ook Frankrijk regelmatig mee wordt geconfronteerd. Tijdens onze jaarlijkse vakantie in Parijs hebben we al twee maal meegemaakt dat de Eiffeltoren, normaal gesproken duidelijk zichtbaar vanaf Montmartre, de hele dag gehuld was in een grauw waas. Het enige voordeel van die luchtvervuiling was dat de Metro gratis reed om het aantal automobilisten op de weg te reduceren.

Gratis OV
Een van de maatregelen die de toenmalige president Sarkozy nam om iets aan luchtvervuiling te doen was het verbieden van het verbranden van tuinafval. Gezien het aantal tuinen in Parijs zal het effect daarvan niet erg groot zijn, vrees ik….
Op het platteland echter mag officieel ook geen tuinafval meer worden verbrand, met uitzondering van afval uit de agrarische sector. Zoals ik in mijn vorige blog beschreef, zaten we na elke dag bramen snoeien met grote hoeveelheden tuinafval. Dus wat doe je dan?

Onze bescheiden bijdrage aan het probleem
Gelukkig wordt op het platteland de soep niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Toen we zagen dat een van onze plaatselijke machthebbers, een gepensioneerde boer, vrolijk fikkies aan 't stoken was, besloten we zijn voorbeeld maar te volgen. Bovendien is Sarkozy toch ook politiek uitgeteld, dus die zal voorlopig niet meer toezien op de uitvoering van "zijn" wet….

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 2 december 2017

Vakantiewerk

Voor de grote schoonmaak
Deze zomer kreeg ik "opdracht" om wat bramen te snoeien, die op een plek stonden waar degene die op een grasmaaier rondjes draaide haar schouders, hoofd, armen en benen aan de doornen openhaalde. Wel, wat braamstruiken terugsnoeien, daar draait een beetje vent z'n hand toch niet voor om?

Na de grote schoonmaak
Zo gezegd, zo gedaan. Van het één kwam het ander. Wat begon, ergens begin juli, als een beetje snoeiwerk, mondde al gauw uit in een full time job, want de ene braamstruik leidt tot de volgende….
Enfin, enige tijd terug (om precies te zijn op zaterdag 4 november) werd de klus afgesloten verklaard, hetgeen werd gevierd met een koud Belgisch biertje.

En opeens was er uitzicht!
Ik had intussen een groot stuk braamvrij gemaakt, en wat als een grote verrassing kwam: tijdens het werk ontdekte ik een sloot die volkomen onzichtbaar was vanwege de bramen die er in groeiden. Daarbij kwam ik nog iets volkomen onverwachts tegen: in de sloot stonden, min of meer recht overeind in het talud, de resten van een hek met gaas. Gelukkig viel het verwijderen daarvan mee; op diezelfde gedenkwaardige zaterdag vertrokken we met een auto vol met modderig harmonicagaas naar de grofvuilstort.

Een groot deel van het werk: de sloot ligt rechts
Zoals op de overzichtsfoto te zien is, is de strook bramen van tussen de 1 en 2 m breed, die onze tuin van het weiland scheidde, nu volledig verdwenen. Voor zolang als het duurt tenminste…..

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 25 november 2017

Les Oiseaux Rares 2017

Grande Rue - Cormatin
Ik heb al eens eerder een blog geschreven over Les Oiseaux Rares, een groep handwerkslieden of handnijverheidslieden uit Cormatin en omgeving. Ze houden nog steeds hun jaarlijkse tentoonstelling die altijd de moeite van het bezoeken waard is.

Publieksbijdragen
Dit jaar werd het publiek voor het eerst uitgenodigd mee te werken; een ieder die dat wilde kon een A4-tje vullen met een al dan niet eigen gedicht, een stukje proza, een tekening, een foto of een collage. De enige voorwaarde was dat het iets met het thema "Tijd" te maken moest hebben.

De tijd helt alle wonden
Het eerste dat mij te binnen schoot was een gedichtje van Hans Dorrestijn, "De tijd heelt alle wonden". En hoewel geen Fransman dat kan begrijpen, vond onze bron binnen de Oiseaux Rares het een leuk idee om ook wat buitenlands tussen de Franse inzendingen te hebben.

Tempus fugit (1)
Na nog wat na denken herinnerde ik me dat ik een tijd geleden een foto van een klok had gemaakt met een sluitertijd van 4 seconden; de secondewijzer versprong op de foto dan ook duidelijk 4 maal.

Tempus fugit (2)
En vervolgens had ik ook nog een recentere foto bij de hand van een zonnewijzer aan de muur van het cloître van Cluny III. De naam die ik koos voor mijn thema was "Tempus fugit".
De A4-tjes waren vrij snel in elkaar geflanst; het kostte meer tijd om tussen de ca. 350 inzendingen die door heel Cormatin aan bomen, struiken, hekken en winkelgevels waren gehangen, te vinden.

Bij Pascale Hautefort-Ponsard - Cormatin
En dan loop je en passant toch ook nog maar even bij de diverse artisans naar binnen. En daar is het uiteraard allemaal om begonnen….

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 18 november 2017

Zo boeiend is nu (het) panorama

Panorama - Brancion
Weliswaar is ons departement Saône-et-Loire niet echt beroemd om zijn fraaie vergezichten, maar als je een rondrit maakt door de alomtegenwoordige wijngaarden of langs kastelen, kerken, enz. kom je toch langs een aantal hooggelegen punten die de moeite van het bezoeken waard zijn.
Om dicht in de buurt te beginnen: Brancion is gebouwd op een heuvel die, als de Tour de France de regio aandoet, in het bergklassement zit.

Roche de Vergisson (links) en Solutré (rechts)
Het dorp is recent helemaal gerestaureerd, de middeleeuwse kasteelruïne van Brancion is te bezichtigen, en de romaanse kerk is ook zeer de moeite waard. Het open stuk land voor de kerk biedt een spectaculair uitzicht over de vallei van de Grosne.
Aan de andere kant van de vallei ligt Mont-Saint-Vincent, een van de hoogste punten in de regio. Ook hier een fraai gelegen romaanse kerk, een klein museum met resten van een Merovingische sarcofaag en fraaie uitzichten over de omgeving.

Roche de Solutré
De Roche de Solutré is een ander bekend punt in de Mâconnais (tegen de Beaujolais aan). De rots torent hoog boven de omgeving uit, werd jaarlijks bezocht door François Mitterand met zijn familie toen Mitterand nog in leven was, heeft een archeologisch museum en kijkt uit op de Roche de Vergisson (een andere rots in de omgeving) en over de wijngaarden van de Mâconnais. De rots is eenvoudig te beklimmen via een pad.

Panorama met "Le guetteur" (links) - Suin
De Butte de Suin ligt niet ver van Cluny af. Op de heuvel is een madonna gebouwd, die boven het omringende landschap torent, het plateau is uitermate geschikt voor een picknick en de romaanse kerk die ook op het plateau ligt is de moeite van een bezoek waard. Vanaf het plateau is een heel aardig kunstwerk zichtbaar, "Le guetteur" (de wachtpost) van Laure Frankinet die de Butte "bewaakt".

Tegen het invallen van de schemering - Beaubery
En tenslotte is er dan in de richting van de Brionnais, bij Beaubery een heuvel met een monument voor de gevallenen uit de directe omgeving tijdens het verzet tegen de Duitsers. Het monument bestaat uit een hoog Lotharings kruis (het geliefde symbool van Generaal de Gaulle) geflankeerd door twee kanonnen. Ook deze heuvel biedt schitterende vergezichten.

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 4 november 2017

Met stoom naar de Elzas

Chagny
Een heel enkele keer, ongeveer zo'n 6 x per jaar, is het onmiskenbare geluid van een stoomlocomotief ergens in de buurt van ons huis te horen. En dan hebben we het niet over een smalspoorlocomotiefje, of een kleine rangeerlocomotief, maar over één van de laatste grote sneltreinlocomotieven uit de 241P serie die tot eind 60-er jaren Frankrijk doorkruisten. De trein heeft een vermogen van 4000 pk, en kan 120 km per uur rijden, hoewel de Franse spoorwegen de maximum snelheid tot 100 km/h beperkt hebben.

Tussen Chagny en Beane
De loc heeft als thuisbasis Le Creusot (waar ze ook gebouwd werd bij de firma Schneider) en maakt jaarlijks trips naar o.a. Nevers, Aix-les-Bains, Villars-les-Dombes, Lyon en Dijon, de Loire vallei... Dit jaar stond er een speciale reis op het programma; met de trein van Le Creusot naar Mulhouse, een diner bij kaarslicht in de Cité du Train (één van de grootste musea zo niet hét grootste spoorwegmuseum van Europa), een nacht in en hotel bij het station, en de volgende dag een normaal bezoek aan het museum en de terugreis.

Publiek in Vesoul
We hadden de trein al en paar maal opgewacht staande op een viaduct bij Rully, maar we hadden er nog nooit in gezeten. Tot in september.
Omdat er iets te vieren was hadden we flink in de beurs getast en gingen we met een paar vrienden op pad.

Een jonge toeschouwer
De geur van olie, kolen en stoom, het geluid van de cilinders van de trein en het geluid van de stoomfluit, gecombineerd met fraai nazomerweer wat het uit de ramen hangen om foto's te maken tot een plezier maakte, de stops op diverse stations onderweg om water in te nemen met behulp van de plaatselijke brandweer, het publiek langs de spoorweg en met name op de stations van Chagny en Vesoul, dat alles maakte dit tot een onvergetelijk weekend.

Diner Cité du Train
En niet alleen de rit was perfect georganiseerd (de stoomtrein moest ingepast worden in de normale SNCF dienstregeling). De lunchpakketten die we besteld hadden waren uitstekend van kwaliteit, het diner in het museum was erg goed met plaatselijke specialiteiten, het hotel was perfect geregeld, het museum dat we overigens al kenden is een tweede en derde bezoek méér dan waard, kortom, dit is hopelijk niet de laatste keer dat we een rit met de 241P17 gemaakt hebben.

Een zusje van onze locomotief
Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 21 oktober 2017

Grand rassemblement de véhicules agricoles et automobiles d'antan" in Lux

Stoom in beweging
Op stoomgebied gebeurt er in onze omgeving niet erg veel, met uitzondering van de ritten van stoomlocomtief 241P17. In 2007 and 2013 was er in en rond Digoin een Festi'Vapeur, maar dat lijkt een tweejaarlijks festijn te zijn, in de oneven jaren gedurende het laatste weekend van juni, waarvan we de edities 2015 en 2017 gemist hebben.

Stoom in beweging
Onlangs kwamen we er achter dat er in Lux (vlakbij Chalon-sur-Saône) een tweede "Grand rassemblement de véhicules agricoles et automobiles d'antan" werd gehouden. In de krant lazen we dat er naast oude landbouwwerktuigen ook een aantal oldtimers te zien was alsmede een aantal oude militaire voertuigen en… enkele werkende stoommachines.

Stoom stationair
Zoals ik al zei, veel gebeurt er niet hier op dat gebied, dus togen we op een mooie zondag naar Lux. Het zwaartepunt lag wel heel duidelijk op landbouwwerktuigen, maar er reden ook enkele stoom aangedreven voertuigen rond het meer, en er was een aardige collectie (voornamelijk Franse, zoals Simca, Citroën Tracrtion Avant, enz.) oldtimers aanwezig; ook reden er wat oude Jeeps rond, en er was zelfs een militair gepantserd en bewapend amfibievoertuig te zien.

Amfiebievoertuig
Kortom, ook deze dag staat weer genoteerd voor volgend jaar!
Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 7 oktober 2017

Forum des Associations Cluny

Waaiervorm
Als je in dit deel van Frankrijk iets wilt ondernemen op het gebied van vrijetijdsbesteding wordt je eens per jaar op je wenken bediend. In bijna elke wat grotere gemeente wordt eens per jaar een bijeenkomst georganiseerd waar elke club of organisatie een stand op kan zetten waar geïnteresseerden inlichtingen kunnen inwinnen over de door hen gezochte activiteit.

Yang 24
In Cluny heet dat jaarlijkse evenement Forum des associations; wil je iets doen op het gebied van pottenbakken, schilderen, schrijven, parachutespringen, aikido, judo, paddenstoelen zoeken, vogels bespieden, line dancing, bloed geven of wandelen? Het moet wel gek gaan als je hier niets van je gading vindt. Wij zijn op die manier in aanraking gekomen met La Spirale d'Or, een club die lessen in diverse vormen van tai chi organiseert.

Waaiervorm
En aangezien ons dat erg goed bevallen is, zijn we inmiddels fanatieke leden van die club, en nemen we ook deel in de demonstraties die potentiele leden over de streep moet trekken. We doen, althans onze association doet, aan o.a. qi gong, en tai chi (yang- en chenvorm, met blote handen, stok, zwaard of sabel). Eén van de leukste vormen die over het voetlicht komen is de waaiervorm.

Chen 24
De vorm die wij doen is o.a. gebruikt tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Peking van 2008, waarin de bewegingen in de diverse onderdelen van deze spectaculaire vertoning geïnspireerd zijn op de diverse Chinese vechtsporten (Shaolin, Chen, Yang, Kung fu). En ik durf zonder met mijn ogen te knipperen te zeggen, dat de demonstraties van La Spirale d'Or een hoogtepunt zijn van het jaarlijkse Forum in Cluny.

Qigong
Een volledige uitvoering van de waaiervorm (ca. 4 minuten) is te vinden op deze Youtube link.

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 23 september 2017

Café du Centre in Cluny revisited

Zoals ik al eerder schreef in een blog van 3 juni, veranderde ons 's zaterdagse stamrestaurant Café du Centre rond die tijd van eigenaar.

Her-opening
De grote vraag was toen wanneer en op welke manier het Café weer open zou gaan. Inmiddels zijn we alweer een paar maanden verder en weten we meer.
Het café-restaurant is in de tussentijd heropend, met nieuw personeel, en hoewel het in het begin leek alsof het aantal klanten was afgenomen t.o.v. het café onder de vorige eigenaar zijn die aanloopproblemen nu blijkbaar verleden tijd. Het is weer nodig op zaterdag voor de lunch te reserveren, en hoewel het menu nog steeds hetzelfde is als vlak na de opening (onder de vorige eigenaar veranderde het menu per week) is het er weer goed toeven voor een eenvoudige maaltijd.

Als van ouds
De bediening is niet zo snel en goed als die ooit was, maar de kwaliteit van de steak frites, die beduidend beter én goedkoper is dan hetzelfde gerecht een paar maanden geleden, maakt veel goed. Een goed teken is ook dat langzaam maar zeker een deel van de oorspronkelijke klandizie weer terug is gekomen. En hoewel we het oude personeel en de vorige eigenaar nog steeds missen, zien we niet echt een reden om onze loyaliteit te verplaatsen naar een andere gelegenheid.

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 9 september 2017

Klank-en-lichtspel

De gevel bij daglicht
Bourg-en-Bresse (Ain, 01) had dit jaar voor het eerst op een aantal zomeravonden een klank en lichtspel georganiseerd. Het aardigste leek ons de vertoning die geprojecteerd zou worden op de façade van het Monastère Royal de Brou, een fraai gotisch gebouw met een spierwitte, hoewel fraai gebeeldhouwde gevel.
Verder zou er nog iets dergelijks plaats vinden in het centrum van Bourg, op de gevels van het Hôtel de Ville en die van de schouwburg. omdat de laatste twee nogal ver van de eerste locatie af lagen besloten we alleen de voorstelling bij Brou te bekijken.

Klank-en-lichtspel
Daar kwam nog bij dat Bourg een kleine anderhalf uur van ons af ligt, en ondanks dat we gewacht hadden tot in begin september de voorstelling niet pas om 22h00 begon maar al om 21h00, werd het geheel toch nog een avondvullende zaak.

Klank-en-lichtspel
We vertrokken om 18h45, en waren dus ruim op tijd in Bourg. En aangezien er een café-restaurant vlak voor het klooster ligt, werd het een comfortabel schouwspel, achter een glaasje wijn.

Klank-en-lichtspel
Het enige vervelende bij dat soort dingen is dat er altijd wel een paar personen zijn die pontificaal op een muurtje gaan zitten vlak voor je tafeltje.
Buiten de vrij geijkte projecties (bloemen in allerlei kleuren, onderdelen van de gevel verlicht in diverse kleuren) werd er ook aandacht besteed aan de opdrachtgevers tot de bouw van het klooster, de middeleeuwse geschiedenis en aan de manier waarop in de middeleeuwen zo'n gebouw werd opgetrokken.

Klank-en-lichtspel
De voorstelling duurde een goed kwartier, en vooral de projectie van de bouw van het klooster vond ik erg interessant. En hoewel we pas rond 22h45 weer thuis waren, was ik toch wel tevreden dat we die "lange" tocht gemaakt hadden alleen voor deze voorstelling.

Klank-en-lichtspel
Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 26 augustus 2017

Een facelift

Église de la Réconciliation
Taizé heeft twee kerken: de grote Église de la Réconciliation en de kleine Église romane Sainte-Marie-Madeleine. Beiden zijn in gebruik bij de internationale christelijke oecumenische kloostergemeenschap van Taizé. De kleine kerk wordt nauwelijks meer voor kerkdiensten gebruikt; alleen rond oud en nieuw, als er bijna geen mensen in Taizé zijn houden de monniken er een paar diensten.

Église romane Sainte-Marie-Madeleine
Vanwege mij interesse in romaanse architectuur was ik al een aantal malen in de Sainte-Marie-Madeleine geweest. Het probleem van die kerk was tweeledig. Hoewel de kerk niet echt in gebruik is, wordt hij bijna altijd bevolkt door een aantal Taizégangers, die juist die kerk gebruiken om te mediteren. Om die reden is het zeker 's zomers bijna onmogelijk wat foto's van het interieur te maken zonder dat er ook mensen in beeld zijn.

Kerk voor de renovatie (met flits)
Daarnaast had de kerk meer weg van een grafkamer dan van een kerk. De muren waren in een stemmig donkergrijs, tegen zwart aan gepleisterd, en de ramen waren klein en niet bepaald lichtdoorlatend, zodat je er a) zonder flits bijna niet kon fotograferen en b) je er nauwelijks kon rondlopen zonder in het donker je nek te breken over de al dan niet bemande of bevrouwde gebedsbankjes die de Taizégangers rond hadden laten slingeren. Al met al voelde ik me nooit prettig in die kerk.

Kerk na de renovatie (zonder flits)
Toen ik laatst toch nog weer eens de kerk binnen dook was de verrassing dan ook groot; er was stevig gerenoveerd, er stond nieuw meubilair en de muren hadden nu een kleurtje gekregen. In één woord: de kerk was van grafkamer weer getransformeerd tot kerk.
En hoe stond dat ook alweer in de bijbel? “En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag, dat het licht goed was, en God maakte scheiding tussen het licht en de duisternis”. Nou, dat heldere idee hadden ze in Taizé ook wel eens wat eerder kunnen krijgen!

Kerk na de renovatie (zonder flits)
Voor onze eigen website klik hier.