zaterdag 30 december 2017

Een Kerstvertelling (A Christmas Carol)

Cadeaus uitpakken
Sinds ik een Engelse partner heb brengen we de kerstdagen door in Engeland. Los van het doorgaans grauwe weer en het feit dat het erg vroeg donker wordt 's middags zijn er nog een aantal zaken die bij een Britse kerst horen.
Ik zal een kleine keuze maken voor wat betreft dingen die onverbrekelijk met dit feest verbonden zijn.

Mmmm, spruiten!
Het eerste waar je tegen aanloopt zijn de overvolle winkels met een opgefokt winkelend publiek tot enkele seconden voor sluitingstijd op de avond voor kerst, en de vaak wanstaltig lelijke kerstversieringen in tuinen en aan de gevels van huizen.

Mmmmm, kalkoen!
Dan zijn er de stress die blijkbaar gepaard gaat met de voorbereiding van een kerstlunch; het uitpakken van de cadeaus op de eerste kerstdag; het aanzitten aan de lunch die in elk Brits gezin uit dezelfde gerechten bestaat, dat wil zeggen uit kalkoen, spruiten, pastinaken, aardappelpuree, wortels, stuffing (dat is een onbestemd soort stopverf dat in de kalkoen meegekookt wordt), diverse sauzen, zoals gravy, cranberry sauce, en nog wat andere zaken die er blijkbaar bij horen.

De crackers
Tenslotte kan de maaltijd niet genuttigd worden zonder dat iedereen is uitgedost met een papieren kindermuts die uit een Christmascracker tevoorschijn komt, het voorlezen van en hartelijk lachen om een wetenswaardigheid of een mop uit de kleuterschooltijd van een ieder (uit diezelfde Christmascracker), en het beluisteren van de kersttoespraak van de Britse koningin.

De lunch
En als je dan na de kerst denkt nog even wat cultuur op te snuiven in Londen kom je bedrogen uit. Tussen kerst en oud en nieuw zijn niet alleen veel winkels en restaurants, maar ook de meeste musea gesloten. Voor degenen die Dickens "A Christmas Carol" kennen: mijn partner noemt me Bah Humbug; ik vraag me af waarom?

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 16 december 2017

Luchtvervuiling

Een grauwsluier over Parijs
Luchtvervuiling is een wereldwijd probleem, waar ook Frankrijk regelmatig mee wordt geconfronteerd. Tijdens onze jaarlijkse vakantie in Parijs hebben we al twee maal meegemaakt dat de Eiffeltoren, normaal gesproken duidelijk zichtbaar vanaf Montmartre, de hele dag gehuld was in een grauw waas. Het enige voordeel van die luchtvervuiling was dat de Metro gratis reed om het aantal automobilisten op de weg te reduceren.

Gratis OV
Een van de maatregelen die de toenmalige president Sarkozy nam om iets aan luchtvervuiling te doen was het verbieden van het verbranden van tuinafval. Gezien het aantal tuinen in Parijs zal het effect daarvan niet erg groot zijn, vrees ik….
Op het platteland echter mag officieel ook geen tuinafval meer worden verbrand, met uitzondering van afval uit de agrarische sector. Zoals ik in mijn vorige blog beschreef, zaten we na elke dag bramen snoeien met grote hoeveelheden tuinafval. Dus wat doe je dan?

Onze bescheiden bijdrage aan het probleem
Gelukkig wordt op het platteland de soep niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Toen we zagen dat een van onze plaatselijke machthebbers, een gepensioneerde boer, vrolijk fikkies aan 't stoken was, besloten we zijn voorbeeld maar te volgen. Bovendien is Sarkozy toch ook politiek uitgeteld, dus die zal voorlopig niet meer toezien op de uitvoering van "zijn" wet….

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 2 december 2017

Vakantiewerk

Voor de grote schoonmaak
Deze zomer kreeg ik "opdracht" om wat bramen te snoeien, die op een plek stonden waar degene die op een grasmaaier rondjes draaide haar schouders, hoofd, armen en benen aan de doornen openhaalde. Wel, wat braamstruiken terugsnoeien, daar draait een beetje vent z'n hand toch niet voor om?

Na de grote schoonmaak
Zo gezegd, zo gedaan. Van het één kwam het ander. Wat begon, ergens begin juli, als een beetje snoeiwerk, mondde al gauw uit in een full time job, want de ene braamstruik leidt tot de volgende….
Enfin, enige tijd terug (om precies te zijn op zaterdag 4 november) werd de klus afgesloten verklaard, hetgeen werd gevierd met een koud Belgisch biertje.

En opeens was er uitzicht!
Ik had intussen een groot stuk braamvrij gemaakt, en wat als een grote verrassing kwam: tijdens het werk ontdekte ik een sloot die volkomen onzichtbaar was vanwege de bramen die er in groeiden. Daarbij kwam ik nog iets volkomen onverwachts tegen: in de sloot stonden, min of meer recht overeind in het talud, de resten van een hek met gaas. Gelukkig viel het verwijderen daarvan mee; op diezelfde gedenkwaardige zaterdag vertrokken we met een auto vol met modderig harmonicagaas naar de grofvuilstort.

Een groot deel van het werk: de sloot ligt rechts
Zoals op de overzichtsfoto te zien is, is de strook bramen van tussen de 1 en 2 m breed, die onze tuin van het weiland scheidde, nu volledig verdwenen. Voor zolang als het duurt tenminste…..

Voor onze eigen website klik hier.