Lyon Musée de Confluence

Monumentendag

JdP 2018, Musée d'Ochier Cluny

Het derde weekend in september worden hier de Journées du Patrimoine gevierd. Dat is vergelijkbaar met de monumentendag in Nederland. Veel monumenten en musea zijn of gratis toegankelijk, of tegen gereduceerde prijs, en vaak stellen eigenaars die in een "monument" wonen hun huis open voor het publiek tegen een geringe vergoeding.

Trésor de Cluny

Zeker toen we hier pas woonden was dat een mogelijkheid om voor weinig geld een aantal interessante zaken te bezoeken. Maar zoals met veel zaken wordt de spoeling op een gegeven ogenblik wat aan de dunne kant.
In september 2017 werd er een opzienbarende vondst gedaan op het terrein van de abdij van Cluny.
Op het terrein bleek een schat begraven te liggen bestaande uit gouden en zilveren munten geslagen in de eerste helft van de 12de eeuw en een zegelring uit diezelfde periode.

Zegelring (photo Journal de Saône-et-Loire)

Voor deze Journées du Patrimoine was de trésor de Cluny voor twee dagen terug gebracht naar de vindplaats, en was die te bewonderen in het Musée Ochier in Cluny. De belangstelling was dermate groot, dat er (wat zelden gebeurt bij dit museum) rijen stonden bij de deuren. Dus in plaats van voor de zoveelste keer gratis de abdij te bezoeken, sloot ik in arren moede aan achter aan de rij.

Trésor de Cluny

Een nieuwe tweedehandswinkel

De oude winkel van Mme Nicolas

Al heel lang lunchen we elke week bij La Petite Auberge, een eenvoudig maar goed restaurant in de hoofdstraat van Cluny. Het restaurant is gevestigd naast een tweedehandsboekwinkel, Livres Anciens van Mme Nicole Nicolas. En hoewel we ooit maar één boekje bij haar gekocht hadden kenden we Mme Nicolas wel, omdat ze vaak in "ons" restaurant at, en ons dus daarvan kende.

Mme Nicolas in 2012 (photo Journal de Saône-et-loire)

Bourgondiërs zijn doorgaans erg vriendelijk, zodat we elkaar als we elkaar zagen altijd gedag zeiden. Eind April 2018 zagen we echter dat de etalage leeg gehaald was, en een week later hing er een kaartje aan de deur waaruit bleek dat Mme Nicolas overleden was. Navraag bij La Petite Auberge leerde dat het allemaal opeens heel snel afgelopen was met Mme Nicolas.

De winkel van Amaury Bonnetain

Tot augustus van dit jaar was de lege etalage een pijnlijke herinnering aan het feit dat alles vergankelijk is. In augustus verscheen er echter een nieuw kaartje in het raam: ene M. Amaury Bonnetain zou in oktober de zaak heropenen, en opnieuw als tweedehandsboekwinkel. In oktober verschenen er opeens wat boeken in de etalage, waarvan één een standaardwerk was over romaanse kerken in de regio.

Boek over romaanse kerken

Een van mijn vrienden bleek geïnteresseerd te zijn in dat boek. Na een paar telefoontjes over de prijs en een inspectie van het boek zelf was de koop snel gesloten. De nieuwe eigenaar bleek ook een heel aimabel mens te zijn, en we hebben dan ook wat vragen bij hem uitstaan naar boeken waar nieuw niet meer aan te komen is.

De Arabische markt in Chalon-sur-Saône

De Arabische markt - Chalon

In Chalon-sur-Saône is er op donderdagochtend een erg gezellige en drukke markt, die bij de lokale bevolking bekend staat als de Arabische markt. de markt ligt in een wijk met een overwegend van oorsprong Noord-Afrikaanse en Arabische bevolking, reden waarom de markt aanzienlijk kleurrijker en geuriger (vanwege de vele soorten gemalen specerijen) is dan de "gewone" markten met overwegend Franse verkopers en kopers.

De Arabische markt - Chalon

Toen, een paar jaar terug, politici elkaar de loef af probeerden te steken in het imiteren van Marine Le Pen, met het doel haar electoraat naar zich toe te trekken, was de burgemeester van Chalon, Gilles Platret een van de politici van Les Républicains (de rechtse partij van o.a. Sarkozy) één van de eersten die "maatregelen" afkondigde. Een van zijn speerpunten was het stoppen met het verstrekken van halal maaltijden tijdens de schoollunches.

De Arabische markt - Chalon

Dat wordt nog steeds aangevochten door de voorstanders van halalmaaltijden op school, en regelmatig moet Platret opdraven bij weer een ander tribunaal voor een hoger beroep (eind oktober besliste een hof van beroep in Lyon dat Platrets actie teruggedaaid moest worden). Een tijd terug liet hij de politie controles uitvoeren op straat in de buurt van de Arabische markt, ongetwijfeld op zoek naar potentiële terroristen. De acties waren waarschijnlijk niet erg succesvol, want bij één mogelijke aanhouding had Platret dat ongetwijfeld luidkeels van de toren geblazen.

De Arabische markt - Chalon

Na dat laatste dachten wij dat de markt onder dat soort acties te lijden gehad zou hebben, maar niets is minder waar.
Onlangs gingen we er weer eens heen, niet om wat te kopen (hoewel we dat wel deden) maar gewoon om de atmosfeer te proeven, en de markt is nog steeds wat hij vroeger was: een gezellige dagmarkt, waar veel kleurige kleding verkocht wordt, waar de mensen doorgaans erg vriendelijk zijn, waar de stallen met groenten meer exotische zaken verkopen dan de supermarkten, en waar die heerlijke geuren hangen die we kennen van markten in het Midden-Oosten en Azië.

De Arabische markt - Chalon

Réserve Naturelle de la Truchère- Ratenelle

La Truchère - het meer

Onze fotoclub in Cluny kwam met het voorstel een uitje te organiseren naar La Truchère. La Truchère? Ja, La Truchère. We hadden er geen idee van wat daar in 's hemelsnaam te zien was, dus gingen we op zoek in Wikipedia, en vervolgens op Google Maps. La Truchère bleek een klein dorp te zijn aan de oostelijke oever van de Saône bij Tournus, daar waar een ander riviertje, de Seile, uitmondt in de Saône.

La Truchère - zwaan

Het enige wat La Truchère verder heeft is een niet bijster interessante kerk uit 1830, en een pietepeuterig jachthaventje bij een restaurant, ook niet iets erg fotogenieks. We vroegen ons dus af waarom de Fotoclub in 's hemelsnaam La Truchère gekozen had voor een uitje.
Bij navraag bleek dat er, precies tussen twee gemeenten in, een natuurreservaat lag, genaamd Réserve Nature de la Truchère-Ratenelle, waarbij het ene deel met zandduinen, wat moerasgebied en veenderijen in La Truchère ligt, en het andere deel, met een meer, wat moerasgebied en veenderijen in Ratenelle.

La Truchère - zwaan

Het gebied is een reservaat waar nogal wat bijzondere vogels nestelen, waaronder de purperreiger.
We hadden natuurlijk beter moeten weten, en niet op de bonnefooi een vogelreservaat moeten induiken. Wij hebben geen flauw benul wanneer de broedtijd van vogels is, wanneer ze gaan trekken, enz, en ook hebben we niet echt een zoomlens van voldoende formaat voor mooie kiekjes.

La Truchère - zwaan

De kans dat we thuis zouden komen met spectaculaire vogelfoto's was dus sowieso nihil. En daar kwam dan ook nog eens bij dat de waterstand door de lange, kurkdroge zomer extreem laag was, dus zelfs het landschap was niet of nauwelijks de moeite waard.
Toch heb ik nog wat aardige foto's kunnen schieten, weliswaar niet van echte exoten, maar van alledaagse zwanen, en wie weet, hebben we een andere keer wat meer geluk….

La Truchère - zwaan

Naar het zuiden onder stoom

Aankomst Chalon-sur-Saône

Vorig jaar maakten we een reis van Le Creusot naar Mulhouse (in de Elzas) aan boord van een trein getrokken door een fraaie stoomlocomotief, de 241P17. Dat was een van de laatste sneltreinlocomotieven die in Frankrijk reed, en er zijn er nog slechts een paar over. De drie begincijfers van het nummer geven achtereenvolgens aan: het aantal voorste loopassen (2), het aantal drijfassen (4), het aantal achterste loopassen (1).

Lyon-Perrache

De thuisbasis van de trein is Le Creusot, waar de loc ook ooit gebouwd is (1950) bij de firma Schneider. Ze reed tot het eind van de zestiger jaren.
Een enthousiaste ploeg stoomfanaten heeft de loc opgeknapt en houdt haar rijdende. Jaarlijks zijn er uitjes van Le Creusot naar o.a. de Elzas, de Loirestreek, Lyon, Aix-les-Bains, Zwitserland, enz. Daar hangt weliswaar een prijskaartje aan, maar een "echte" reis met een stoomtrein is toch uiteindelijk wat ander dan een traject van zeg twee km over speciaal aangelegde of gerestaureerde stukken spoorbaan.

Lyon-Perrache

Na de trip vorig jaar naar het spoorwegmuseum in Mulhouse, waar we 's avonds tussen de treinen konden dineren, hadden we de smaak dermate te pakken dat we het programma voor dit jaar goed in de gaten hielden.

Tussen Vienne en Valence

De eerste brochure die binnen kwam vermeldde buiten de gebruikelijk trips een driedaagse rit naar Marseille, waarbij de tweede dag gereserveerd was voor een trip langs de kustlijn. Dat leek ons wel wat, en we begonnen wat inlichtingen in te winnen. Vorig jaar hadden we met twee vrienden een 6-persoons eerste klas coupé geregeld, en dat lukte ook dit jaar. We hadden ook nog een paar Franse vrienden geïnteresseerd, zodat de hele coupé van ons zou zijn.

Stoom op de linkeroever, kernenergie op de rechter (Cruas)

De website https://www.train-vapeur.fr/ vermeldde echter geen details, zodat we besloten maar eens te bellen. Intussen bleek de planning te zijn veranderd: de rit was een week later, de heenrit ging naar Avignon, de tweede dag was naar keuze een cruise over de Rhône bij Avignon, een rit met "onze" trein naar Arles met een vrije dag aldaar, of een trip via Arles naar een treinenfestival in Miramas. Aangezien we niet zo gecharmeerd zijn van riviercruises, en Miramas niet erg interessant klonk, kozen we voor een dagje Arles. Onze Franse vrienden moesten het af laten weten; die konden wel op de oorspronkelijke data, maar niet op de nieuwe. Hun plaats werd ingenomen door vrienden van onze vrienden, zodat we toch weer een volle bak hadden.

Oud naast nieuw in Avignon

Tussendoor leek er nog een kink in de kabel te komen toen we hoorden dat één van de eerder geprogrammeerde ritten kwam te vervallen vanwege problemen met de loc. Die werden echter tijdig opgelost, zodat onze rit gewoon door kon gaan.
Twee dagen van te voren kregen we te horen dat de trein een uur eerder zou vertrekken dan oorspronkelijk gepland, maar omdat we besloten hadden in Chalon-sur-Saône op te stappen, resulteerde dat niet in een vroege rit naar Le Creusot (iets meer dan anderhalf uur met de auto) om de trein van 6h24 te halen, maar in een comfortabele rit van een klein uur naar Chalon voor de trein van 9h35.

Avignon-Arles

De rit was geweldig. We hadden inderdaad onze eigen coupé, We hadden een soort vliegtuiglunch besteld voor op de heen en de terugweg, het weer was zomers, zodat we met open ramen konden rijden, volop genietend van de typische stoomtreingeluiden en geuren, de roetdeeltjes die je als je niet oppaste in je ogen kon krijgen, de muzikale intermezzi die de machinist uit de stoomfluit wist te halen….. Kortom, dit weekend kon niet meer stuk.

Aankomst Arles

Er waren maar enkele kleine nadelen: het hele traject was erg recht, en voor mooie foto's van een stoomtrein in al haar glorie heb je lange bochten nodig. En de belangstelling langs de baan viel erg tegen. Vorig jaar stond bijvoorbeeld in Vesoul (waar water in werd genomen) de halve bevolking ons uit te wuiven, terwijl we in Lyon, waar we ook lang stil stonden, alleen aangegaapt werden door treinreizigers met andere bestemmingen. Dat zal overigens deels veroorzaakt zijn door de op het laatste moment gewijzigde doorkomsttijden van de trein; de nieuwe tijden stonden bij vertrek nog niet op de website (nu overigens wel).

Musée Départemental Arles Antique

In Avignon verbleven we in een Ibis Budget hotel, niet luxe maar degelijk, het diner in Avignon was uitstekend, en de dag die we in Arles (dat wij overigens goed kennen) doorbrachten was ook de moeite waard, mede door het zomerse weer en een voor ons nieuw museum, het zeer interessante Musée Départemental Arles Antique.

Vertrek Arles

En hoewel de regen op de vertrekochtend met bakken uit de hemel kwam, konden we toch nog bijna droog van het hotel naar het station komen. Tijdens de treinrit klaarde het weer gelukkig nog op.
Dat was het einde van een nostalgisch lang weekend. Ik ben benieuwd wat er volgend jaar weer op het programma staat…..

Expositie 2018 Photo Club Cluny

Het opzetten van de Expo 2018

Vorig jaar liepen we, eind september, over de zaterdagsmarkt in Cluny, toen we bij Salle Malgouverne een bord zagen met de aankondiging van een foto-expositie van de Photo Club Cluny. En omdat we wel geïnteresseerd zijn in fotografie, besloten we om daar eens een kijkje te nemen.

Het maken van de passepartouts

Het aanbod was gevarieerd en interessant, we troffen er iemand aan die we kenden van elders en werden uitgenodigd om eens te komen kijken op de eerstvolgende tweewekelijkse vergadering. Toen we daar een paar weken later arriveerden, waren er meer mensen die op die manier bij de club terecht waren gekomen.

In de concertzaal

We kregen een korte uitleg wat er zoal aan activiteiten werd gedaan: specifieke uitjes om foto's te schieten over een bepaald onderwerp (herfst/paddestoelen, Carnaval Vénitien in Annecy, spelen met licht en verlichting, een hertenkamp, enz.), deelnemen aan concoursen van fotoclubs uit de omgeving, toegang tot een heel scala van fototijdschriften, enz. Het leek ons interessant genoeg om eens een jaartje mee te draaien.

Op het platteland

En binnenkort is het zover: onze club organiseert haar jaarlijkse tentoonstelling. We zijn nu een groep van 12 leden, tegen 5 leden voordat wij er bij kwamen. Geen cijfers om je voor op je borst te trommelen, maar beter dan niets. Een ieder krijgt 3 expositieborden, te vullen met 3 onderwerpen van max. 6 foto's per onderwerp naar keuze.

Romaans erfgoed

Ik ben zeer benieuwd waar de groep mee komt: mijn onderwerpen zijn "In de concertzaal", "Op het platteland" en "Romaans erfgoed". Hierbij een keuze uit mijn eigen foto's.

En ook het plaatselijke leugenaartje liet zich niet onbetuigd!

Lancharre

De kerk van Lancharre

De kerk Notre-Dame-de-l’Assomption van Lancharre, of wat daar van over is, was ooit een kerk die hoorde bij een klooster. Het oorspronkelijke schip van de romaanse kerk is in de 17de eeuw afgebroken, en wat rest zijn de absiden, het koor, het transept en de klokkentoren.

Interieur 2012

En hoewel de kerk afgesloten was met een deur, en dus niet rechtstreeks bloot stond aan de elementen, was het gebouw van binnen in slechte staat; de muren vertoonden scheuren, het pleisterwerk was op een aantal plaatsen zwaar beschadigd of afwezig, kortom, de kerk kon wel een opknapbeurt gebruiken. Het is altijd moeilijk voor een gemeente (in dit geval Chapaize, ca. 150 inwoners) om geld op te hoesten voor zo'n opknapbeurt.

Interieur 2012

Met behulp van subsidies van rijk, provincie en gemeente, giften van particulieren en opbrengsten van culturele manifestaties is er toch zoveel geld bij elkaar geharkt dat in een periode van ca. 20 jaar de kerk nieuwe gebrandschilderde ramen kreeg, de scheuren werden gerepareerd, en het pleisterwerk en de decoraties werden opgeknapt.

Interieur 2018

Op 1 september was het dan zover: dit deel van de restauratie was voltooid en de kerk werd die dag feestelijk opengesteld voor het publiek.
Dat ging gepaard met een aantal evenementen (een concert met 2 doedelzakken en een draailier, een lezing over de geschiedenis van deze kloosterkerk, een concert door het Nederlandse madrigaalkoor Roundelay en de feestelijke opening van de gerestaureerde kerk door de gemeente Chapaize.

Interieur 2018

Wij hebben het gebouw voor het laatst open gezien in 2012, en het is heel duidelijk wat er zoal veranderd is tijdens de restauratie.
Dus, petje af voor al degenen die hun steentje hebben bijgedragen aan de metamorfose van de kerk van Lancharre!

Roundelay 2018

Voor degenen die echt geïnteresseerd zijn in deze kerk, heb ik wat albums opgezet:
Exterieur van de kerk
Interieur rond 2012
De kerk in september 2018

De ondergang van een pizzeria

Erg dikke pizza (van Dr. Oetker's website)

Vroeger, toen ik nog in Nederland woonde, waren pizza's voor mij vrij dikke plakken cirkelvormig brood met (doorgaans) lekker beleg. Aangezien ik niet echt een broodliefhebber ben, stond een pizzeria erg laag op mijn lijstje met mogelijk te bezoeken restaurants. Tot ik een keer op vakantie in de buurt van Avignon ontdekte dat als pizza's flinterdun worden gemaakt ze opeens héél erg lekker kunnen zijn. En dat gold voor het merendeel van de pizza's die ik ooit in Frankrijk at. Toen we ons in dit deel van Bourgondië vestigden hadden we al snel een pizzeria ontdekt die in een competitie voor de lekkerste dunste pizza ter wereld hoge ogen zou gooien.

Redelijk dunne pizza (van Koopmans' website)

Hoewel een tijdje terug de zaak van eigenaar veranderde, en de recepten wat aangepast werden, bleef de kwaliteit (wat mij betreft in elk geval) gehandhaafd.
Maar aan alles komt een eind. Begin dit jaar bleek "Le Loup Garou" gesloten, en we hadden geen idee wat ervoor in de plaats zou komen. Een boutique? Een drogist? Een specialiteiten restaurant? Onlangs kwamen we er achter. Er werd een nieuw restaurant geopend, onder dezelfde naam, en met een gelijksoortige menukaart: "Le Loup Garou" ("De Weerwolf") was uit de dood herrezen!

De oude Loup Garou

Nadat het nieuwe restaurant al een paar dagen draaide (ga nooit op de openingsdag naar een restaurant hier in de buurt, weten wij uit ervaring!) besloten we te zien of de nieuwe kok de oude kon evenaren. Alles wees daarop. De oven was nog steeds de oude, de machine waarmee de pizza's werden geplet was nog dezelfde, kortom, als ze ook de oude recepten over zouden nemen zou het niet meer stuk kunnen. Daarmee kun je dus bedrogen uitkomen, merkten we al snel. De pizza's waren met de hand gevormd, onwaarschijnlijk dik; ze hadden een brede, dikke, rand zonder beleg erop, de ingrediënten van mijn pizza saumon haalden het niet bij wat we daar gewend waren….

De nieuwe Loup Garou

Iets wat me nog nooit is overkomen, gebeurde hier. De bodem was zo dik en taai, dat ik die met het aangeleverde mes niet kon snijden (ik kreeg na 6 pogingen overigens wel een ander scherper mes aangeboden, dat iets maar niet veel beter sneed), en toen ik uiteindelijk een stuk pizza probeerde had ik meer wijn nodig om het weg te spoelen dan er in mijn glas zat. Het resultaat: na een halve pizza, waarvan ik ook de randen nog had afgesneden, zat ik mudvol. En ondanks alles (je hebt er uiteindelijk voor betaald!) namen we na afloop de andere helft, zonder de korsten, mee naar huis. Wat mij betreft wacht ik maar op weer een nieuwe eigenaar, en behelp ik me maar zo lang met de andere pizzeria's in Cluny….

Zomerbalans

Duo Atlas - Chazelle Eglise Notre-Dame

Hoewel het mooie weer nog steeds voort blijft duren is het zomerseizoen qua festivals en concerten bijna afgelopen. Tijd dus om de balans op te maken.
We beginnen dicht bij huis: Guitares en Cormatinois in de kerk van Chazelle. Ongelukkig genoeg vielen de eerste drie concerten samen met de wedstrijden van het wereldkampioenschap voetbal, het effect waarvan nog werd versterkt door het feit dat Frankrijk in de finale kwam en won. De opkomst van het publiek was navenant.

Paris Gadjo Club - Chazelle Eglise Notre-Dame

Dat betekende dat Irish Kind Of, Markus Held & Cie en de Hair Brothers voor een half lege zaal speelden. Gelukkig waren de andere twee concerten aanzienlijk beter bezet: het Spaans/Nederlandse Duo Atlas speelde een uitstekend klassiek concert, en de Paris Gadjo Club hadden een volledig uitverkochte kerk met een mengsel van manouche jazz en Braziliaanse Choro, met het accent op de Choro.

Roundelay - Chapaize Eglise Saint-Martin

Van Chapaize Culture hadden we zelf de krenten uit de pap gehaald: het Nederlandse madrigaalkoor Roundelay gaf zoals gebruikelijk een uitstekend concert, en van het Ierse volksmuziekconcert door het trio Rachel Goodwin, Hervé Dréan en Gilles Poutoux spatte het plezier er zowel bij de musici als bij de toeschouwers af.

Quatuor Modigliani - Cluny Eglise Saint-Marcel

Bij Les Grandes Heures de Cluny en het gratis Festival Off Les Petites Minutes de Cluny hadden we dit jaar een bewuste keuze gemaakt. Vorig jaar hadden we alle concerten (7 + 7) bezocht, en dat resulteerde in concertmoeheid. Het ging, net als dit jaar, om twee weken met drie opeenvolgende concerten in een week en nog een los concert een week later. Dit jaar hadden we per week één gratis en 1 betaald concert uitgezocht, en dat was beduidend relaxter dan vorig jaar.

Trio Goldberg - Cluny Farinier des Moines

Hoogtepunten dit jaar was de reeks strijkkwartetten door het Quatuor Modigliani en het gratis concert van het Trio Goldberg met o.a. Bach's Goldberg variaties gearrangeerd voor drie strijkers. Hiermee is overigens niet gezegd dat de overige concerten die we zagen van mindere kwaliteit waren!

Picknicken

La Boulaye

De zomertijd leent zich uitstekend voor toeristische uitstapjes, en wat is er dan beter dat uitstapje te onderbreken voor een picknick. We doen dat vaak zelf, met ons tweeën, maar we doen dat ook vaak als we familie of vrienden over hebben. De dag begint dan met een vast ritueel: de auto wordt geladen met kampeertafel en –stoelen, tafelkleed, eventueel een picknickdeken, de koelbox wordt gevuld met drinken, broodbeleg en salades, en vervolgens gaan we op weg naar onze eerste stop. Overigens niet nadat we bij de bakker een vers stokbrood hebben gehaald.

Perrecy-les-Forges

We hebben in de loop van de jaren een aardig aantal leuke picknicklocaties gevonden. Als we richting La Boulaye gaan om de Tempel van de 1000 Boeddha's te bezoeken eten we vaak wat bij de kerk van Perrecy-les-Forges, die zelf ook altijd een bezoek waard is.
Onderweg naar de Brionnais voor de veemarkt in St-Christophe of voor wat fraaie romaanse kerken stoppen we vaak op de Butte de Suin of bij het oorlogsmonument in Beauberry. Beide plekken bieden fraaie uitzichten.

Suin

Maar we hebben niet alleen vaste stekken: ergens aan een meertje, langs een kanaal, riviertje of rivier, of midden tussen de wijngaarden kun je ook uitstekend je picknickspullen uitpakken, en al etend rustig van de natuur genieten.
En er kleeft nog een kleine bonus aan het magische woord "picknick": als mijn betere helft niet gretig ingaat op mijn voorstel om wéér eens een kerk te gaan bezoeken doet het "P"-woord wonderen!

Ladoix-Serrigny