Het seizoen is weer geopend!

Het jachtseizoen is inmiddels gesloten, en dat betekent dat het kransleggingenseizoen weer is geopend.
De laatste blog over een kranslegging dateert alweer van juli 2010, tijd dus voor een update. De laatste zondag van april is de officiële Franse herdenkingsdag voor de gedeporteerden uit de tweede wereldoorlog. Dat viel dit jaar samen met eerste paasdag, reden waarschijnlijk waarom ondanks het stralende weer slechts een handvol van de vaste gasten aanwezig was. Of kwam het juist door het mooie weer? Hoe het ook zij, om 9h55, slechts 10 minuten later dan gepland, reed een kleine stoet auto’s richting monument voor de gedeporteerden in Bois Dernier. Het is elke keer weer een verrassing wat er nú weer mis gaat tijdens de plechtigheid, en ik keek dan ook vol verwachting uit naar welke versterker er nu weer gebruikt zou gaan worden voor het spelen van o.a. de Marseillaise.

Monsieur P.’s oude auto stond geparkeerd vlakbij het monument, er was geen draagbare moderne versterker in zicht, dus werd het opnieuw een poging om de aanwezigen à capella de Marseillaise te laten zingen?
De krans werd gelegd door Monsieur P., een overlevende van Buchenwald, bijgestaan door L., wiens ouders gedeporteerd waren en nooit terug kwamen. Na de obligate speech, gedicteerd door Parijs, liep Monsieur P. naar een heg langs de rand van het monument, drukte op een knop van het in de heg verborgen apparaat, en als vanouds klonk daaruit de krakende en steunende versie van het Franse volkslied.
Heb ik in het verleden mijn toevlucht moeten nemen tot foto trucage (een foto van één van mijn oude transistor radio’s met ingebouwde cassette speler op de hoedenplank van mijn auto), dit keer was ik in staat het enige echte apparaat te fotograferen.

Dat deed ik, terwijl Monsieur P. de speech uit Parijs voorlas. Waarna gewoontegetrouw een vin d’amitié werd genuttigd in Café de la Poste. En omdat er maar zo weinig mensen aanwezig waren, en de wijn van te voren besteld was, waggelden anderhalf uur later de meeste kransleggers, verre van nuchter, huiswaarts…

Voor onze eigen website klik hier.

Jazz et Caetera

Al eerder heb ik geprobeerd wat aandacht te besteden aan het jazzleven in dit deel van Frankrijk; zie daarvoor de volgende artikelen over de Crescent Jazzclub in Mâcon en Jazz à Trivy. De laatste serie (ca. 5 concerten per seizoen) kan bogen op concerten door een aantal internationale artiesten, zoals recentelijk van de organiste Rhoda Scott.
In Cluny vindt jaarlijks het festival Jazz Campus en Clunysois plaats, waarbij de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat ik door omstandigheden nog nooit naar enig concert van dit festival ben geweest. Het feit dat ik noch goed ingevoerd ben in de Franse jazz scene, noch dat ik erg geïnteresseerd ben in de workshops (stages) rondom het festival, helpen daar niet echt bij.
Hetzelfde geldt een beetje voor een ander festival hier in de buurt, Jazz à Couches. De programmering bevat een relatief groot aantal big bands, en je kunt je afvragen of het tegenwoordig nog mogelijk is om een goede big band op de been te houden, waar het vroeger al heel moeilijk was. Daar komt dan nog bij dat Couches weliswaar in Saône-et-Loire ligt, maar niet echt naast de deur is.
Een andere organisator van goede jazz concerten is de stichting Jazz et Caetera. Helaas heeft deze stichting geen levende website (meer), maar de papieren of elektronische nieuwsbrief werkt gelukkig wel. In tegenstelling tot een tijd terug worden er nu concerten georganiseerd door de hele regio. Toen ze zich nog beperkten tot het Château de Dravert in La Guiche, heb ik daar ooit een uitstekend concert bijgewoond van René Urtreger, de pianist die onder andere met Miles Davis samen heeft gewerkt aan de legendarische soundtrack van “Ascensceur pour l’échafaud”. De in Frankrijk bekende vibrafonist Michel Hausser trad op in Château de Dravert, en onlangs waren er twee concerten van de Oostenrijkse boogie woogie pianist Martyn Pyrker, één in een café in Cluny en één in Messeugne.
Weliswaar is het moeilijk vol te houden dat boogie woogie tot de toonaangevende jazzrichtingen behoort, maar zeg nou zelf, is het niet aardiger om voor de verandering eens een avondje naar goede kwaliteit, hoewel ietwat belegen, “oude stijl” jazz te luisteren in een aangename ambiance, dan om een CD met meer eigentijdse jazz in de speler te parkeren?

Voor onze eigen website klik hier

Wijntje en Trijntje beminnen

Als we Trijntje er gemakshalve maar even buiten laten, valt er over Wijntje in dit gebied best wel wat zinnigs te vertellen. Niet dat ik ook maar pretendeer iets van wijn af te weten, maar zelfs iemand die alleen maar de Bourgondische drinkebroer uithangt kan toch nog wel iets zinnigs over de wijn hier in de directe omgeving vertellen. De meeste mensen die hier wonen willen je graag advies geven over de beste caves, en die verkopen vaak ook tegen beste prijzen. Wij kijken daar wat anders tegenaan. Als mensen ons om advies vragen, weten ze er doorgaans nog minder vanaf dan wij, en onze raad weerspiegelt dat. Onze ervaring heeft ons geleerd dat je voor een goede witte Bourgondische wijn niet ver hoeft te zoeken. In de caves van Viré, Lugny, Chardonnay, Bray, enz. vind je uitstekende witte wijnen tegen een heel redelijke prijs. Je kunt overal proeven, dus een keuze maken wordt dan (misschien) minder moeilijk.
Voor wat de rode wijnen betreft, ligt dat, vinden wij, wat lastiger. Als je geen kapitaal uit wilt geven aan echte goede Bourgondische rode wijnen, zoals de wijnen uit de omgeving van Beaune, wordt de keuze al een stuk moeilijker. Wij vinden de goedkopere, maar nog best wel prijzige Mâconnais wijnen wat laf en waterig, en kopen die dus eigenlijk liever niet. Dat gezegd hebbende, Monsieur Lafarge, die een cave bezit in Bray (een steenworp hier vandaan) kan voor rond de € 8.00 een heel acceptabele lekkere volle rode wijn op tafel zetten. Maar, net als met de meeste caves, beperkt zijn aanbod zich tot de eigen rode en witte wijnen. Zijn cave heet voluit Domaine de la Combe de Bray. Mensen die echt wat te kiezen willen hebben, verwijzen wij vaak naar de Cave Martailly-sous-Brancion. Daar hebben ze een ruime keus, niet alleen Mâconnais wijnen, maar ook wijnen uit de Côte d’Or.
En dan zijn er altijd nog de mensen die het liefste met een jerrycan naar een cave gaan met de opdracht “gooi maar vol met super”. Voor dat soort klanten is de Cave Cooperative in Saint-Gengoux-le-National (een filiaal van die in Buxy) ideaal. Voor een lekkere goede tafelwijn, met een soort benzinepompkraan in een jerrycan gegoten, betaal je tussen de 1 en 2 euro per liter. De wijnen uit de pomp komen overigens niet uit de regio; voor die prijs doen de Bourgondische wijnboeren het niet, want die verdienen veel meer aan hun AOC wijnen. De pompwijnen komen dan ook uit andere delen van Frankrijk, waar de wijnproductie dermate hoog is, dat ze ook nog wel wat voor een zacht prijsje naar Bourgogne kunnen exporteren!
Overigens organiseert de Cave Cooperative (meestal, maar niet altijd die in Buxy) ook regelmatig dégustations, waarbij een deskundige medewerk(st)er een aantal wijnen laat proeven, die goed samen gaan met een bepaald gerecht. De laatste keer dat wij er waren, volgden de hapjes en bijbehorende wijnen het patroon van de gemiddelde Franse maaltijd, dus voorgerecht, vleesgerecht, visgerecht, kaas en een zoeter toetje. En ik moet zeggen, de dame in kwestie (in dit geval Nadia van de Cave in Saint-Gengoux) deed een boeiende presentatie over zowel de wijnen als de gerechten, waarbij wij eindelijk eens niet het idee hadden dat er alleen maar een snobistische blaaskaak aan het woord was, die er slechts woorden als “volle afdronk” en “fruitig bouquet” uit kon braken met het daarvoor benodigde bekakte accent.

Voor onze eigen website klik hier