zaterdag 20 december 2014

Een melkkoetje

Toen ik nog in Zoetermeer woonde ging ik wekelijks op de fiets naar boerderij “Het Geertje”, waar je nog rauwe melk per liter kon kopen.

Frans "melk"vee
Waren de kannen daar leeg: geen nood, de boerin molk wel even een paar liter vers van de koe. Dat kreeg je dan nog warm mee naar huis.
Koeien daar hadden ook wel wat. Dat waren zwart-wit geblokte beesten, met twee hoorns en vier poten en een melkzak onder de buik met vier primitieve kranen eraan, die regelmatig een misthoornachtig geluid laten horen.
Na de verhuizing naar Frankrijk was het uit met de pret. De volle melk die ik tegenwoordig drink komt uit de supermarkt, uit een plastic fles met een rode dop. Tot….

Supermarkt - Prissé
We onlangs een elektronische Franse koe ontdekten, die volle, rauwe melk gaf.
De uier heeft maar één tepel, de kleur is niet wat we van zwart-bont vee gewend zijn, maar soit! De melk is er beduidend goedkoper dan de gepasteuriseerde versie die in het belendende pand te koop is, en ook hier moet je je eigen flessen meebrengen. Bovendien loeit de koe zodra je geld in de gleuf valt en je de fles onder de tepel houdt. Jammer genoeg zit deze nieuwe melkkoe te ver weg voor een ontspannen fietstochtje…

De bionische koe
Hier vindt u de link naar de website van La Tuilerie de Chazelle .

zaterdag 6 december 2014

Kerstversieringen

Zoals elk jaar opnieuw kijken we eind november / begin december weer uit naar de kerstversieringen.

La Grande Rue - Cormatin
De grote knaller is elk jaar weer de verlichting in de hoofdstraat van Cormatin, waar van heinde en verre mensen op af komen. Van heinde en verre is in dit geval niet beperkt tot La Bergerie en Chazelle; nee, inwoners van Ameugny, Taizé, Malay en zelfs van Saint-Gengoux komen zich vergapen aan onze pracht en praal.

Epicerie Berger - Cormatin
Ook zeer de moeite waard is de jaarlijkse versiering in de Epicerie in Cormatin’s hoofdstraat. Ook hier kun je in de maand voor kerst nauwelijks binnen komen, zoveel mensen vergapen zich aan al dat moois. Voor deze speciale gelegenheid blijft de winkel ook op zondag open, gedurende de hele maand december!

Kersstal - Notre-Dame de l'assomption Cormatin
En tenslotte is er dan nog de traditionele kerststal, elk jaar anders, en elk jaar weer een feest voor het oog. Voor wie dat wil zien: denk eraan dat het i.v.m. de te verwachten grote drukte moeilijk is om in de buurt van de kerk te parkeren. Wij raden een ieder aan om de trein te nemen, de SNCF zet extra bussen in.
La Tuilerie de Chazelle wenst ieder alvast fijne feestdagen!

zaterdag 22 november 2014

Feestje bouwen?

Fransen hebben zelden of nooit een duwtje in de rug nodig om een feestje te bouwen.

Voie Verte - Saint-Gengoux-le-National
Dat werd onlangs bewezen met het Fête de la Voie Verte. Bestond de ex-spoorlijn, nu fietspad 20 jaar? Was er onlangs een nieuw stuk in gebruik genomen? Werd de Voie Verte recentelijk afgesloten voor brom- of racefietsers? Welnee; enkele bonzen van de diverse Offices de Tourisme vonden het wel leuk om weer eens een evenement op poten te zetten, en dan is er dus geen aanleiding nodig!

Fietsen en kraampjes
De plaatsen tussen Chalon-sur-Saône en Saint-Gengoux-le-National staken de koppen bij elkaar, nodigden wat neringdoenden (kunstnijverheid, wijnbouw, restaurateurs, muzikanten) uit om een kraampje op te zetten en bingo, het feest was daar.

Spelletjes
De fietsers en wandelaars die het voormalige station van Saint-Gengoux passeerden, hadden keus uit een gitaarduo, een animateur die spelletjes aanbood rondom zijn 2 woonwagens, een dame die aan pyrogravures deed, een kraam van een horecagelegenheid uit Étrigny, een kraam voor drankjes en hapjes van het Office de Tourisme in Saint-Gengoux, honing van een onderneming uit Joncy, een parelmoerwerker uit Mont Saint-Vincent…
Kortom, voor elk wat wils. En het volgende feestje? Het Fête des Fêtes misschien?

Muziek en demonstraties
De beheerders van La Tuilerie de Chazelle zijn uitstekend op de hoogte van de evenementen in de naaste omgeving.

zaterdag 8 november 2014

Tai chi en ik

Tai chi en ik hebben het eigenlijk nooit goed met elkaar kunnen vinden.

Tai chi demonstatie
Hoewel ik altijd met plezier en bewondering keek en kijk naar groepen mensen of enkelingen die in de open lucht de vorm doen, en zelf ook diverse pogingen heb gewaagd om de vorm meester te worden, is het me eigenlijk tot voorkort nooit gelukt om een tai chi cursus af te maken. Mijn eerste cursus startte in Singapore bij een Chinese meester, net voordat ik terug moest naar Nederland. Mijn tweede poging deed ik in Nederland, bij een collega die in Leiden op een zaterdagochtend les gaf. Daar ben ik op een vervelende manier mee opgehouden. Tijdens de lessen werd er vaak gedemonstreerd hoe tai chi in de vechtpraktijk werkte. Op een ochtend werd ik gevraagd als “slachtoffer”, ik stemde toe, en door een misverstand vloog ik enkele seconden later volkomen onverwacht door de lucht en belandde met mijn hoofd tegen een bank, die tegen de wand van het lokaal stond.

Qigong demonstraie
Ik geloof dat de leraar zo mogelijk nog erger was geschrokken dan ik; hij had wat weerstand verwacht, en was niet berekend een volkomen slappe zoutzak tegenover zich te vinden. En dat was het einde van mijn Leidse carrière. We hebben het ook nog een keer in Cluny/Lournand geprobeerd, maar dat was 50% kletsen, 40% qigong en 10% tai chi. Ook daar leerde ik uiteindelijk niet veel.
Sue echter is wat fanatieker in het zoeken dan ik. Die vond in Cluny een ander groep, en hoewel die haar ook niet echt goed beviel ging ze pas serieus naar wéér een andere groep op zoek toen haar groepje van Cluny verhuisde naar een buitenplaats richting Joncy. En ze heeft nu haar draai gevonden. Nadat ze daar het tweede jaar in was gegaan, waarbij ook een vorm met een vechtstok werd gedaan, overtuigde ze mij er van dat dit misschien toch wel een groep was waar ik me bij thuis zou voelen.

2de jaarsgroep - taichi met vechtstok
En hoewel ik pas halverwege het eerste jaar mee ging draaien heb ik nu eindelijk het gevoel dat ik ooit de vorm wel in de vingers zal krijgen. Niet dat mijn geheugen zoveel beter is geworden (een van de problemen uit het verleden), maar de manier van les geven van onze juf, gecombineerd met het feit dat ik nu onder het toeziend oog van Sue regelmatig oefen wat ik bij de laatste les geleerd heb werkt in zoverre, dat ik nu de hele vorm min of meer uit mijn hoofd kan doen. Weliswaar met nadenkpauzes, vragen, stoppen, horten en stoten, maar toch kom ik nu min of meer op eigen houtje door de vorm heen.
Volgend jaar komt de nadruk meer te liggen op de individuele bewegingen, want dat rammelt (bij iedereen) flink. Maar in elk geval de basis is er nu!

Tai chi groep met waaiers
La Tuilerie de Chazelle biedt voldoende ruimte om de hele vorm buiten te kunnen doen.

zaterdag 25 oktober 2014

500 m

Als je in Frankrijk in de buurt van een historisch monument woont, ben je nog niet jarig.

locatie van slagerij, tentoonstelling en château - Cormatin
En in de buurt betekent in sommige gevallen binnen een straal van 500 meter. Wat je ook aan je huis wilt doen, althans aan de buitenzijde, behoeft goedkeuring van een “Architecte des bâtiments de France”. Zoiets kan heel ver gaan. Toen er in Cormatin een slagerij verbouwd werd, die binnen een straal van 500 m vanaf het Château de Cormatin lag, moest niet alleen de kleurstelling goedgekeurd worden door deze functionaris, maar hij stelde ook de eis dat een boom, die ooit voor de slagerij stond en blijkbaar dood was gegaan en gerooid was, vervangen werd door een nieuwe boom. De slager had blijkbaar geen trek in een grote boom, en kwam weg met het bonsaiboompje dat links op de foto te zien is.

Slagerij Cormatin : Het bonsaiboompje staat links op de foto
Dat niet iedereen zich houdt aan dit soort regels, moge blijken uit een tweede geval, ook niet ver van het Château de Cormatin gelegen. Het gaat om het huis van de kunstenaar (voormalig bouwvakker) G.L., die handelt in grote projecten gebaseerd op de Egyptische oudheid. In het gehucht La Bergerie heeft hij een Espace d’Art Contemporain gebouwd en geopend, bestaande uit de onderzijde van een piramide, omringd door een aantal Horus beelden met gloeiende ogen. Na protesten van de omwonenden is dit geheel nu verborgen achter een betonnen muur, die het complex er nu uit laat zien als een concentratiekamp, maar dit ter zijde.

De piramide in aanbouw - La Bergerie
Zijn huis ligt, hoe je het ook meet, vanaf de ingang of vanaf het gebouw zelf, ruim binnen 500 m vanaf het Château. Het grote verschil met de slagerij is echter, dat de slagerij zichtbaar is vanaf de ingang van het Château, terwijl G.L.’s huis min of meer verstopt ligt in een zijstraatje.
Klik hier voor een fotoalbum met foto’s van de piramide in La Bergerie en van G.L.’s huis.
Ondanks het feit dat dit huis er al sinds 2010 zo uit ziet, op het horusbeeld en de roze muurverf na, en sinds 2011 zijn karakteristieke roze kleur en het horusbeeld kreeg, geloof ik niet dat G.L. ooit een aanvraag heeft ingediend voor zijn permanente openluchttentoonstelling!

Woonhuis in Cormatin, minder dan 500 m vanaf het château
Deze Egyptische oprisping in Bourgogne ligt op loopafstand (3 kwartier) van La Tuilerie de Chazelle.

maandag 13 oktober 2014

Cinefielen aller landen, verenigt U!

In Frankrijk wordt een ongelofelijke hoeveelheid werk verzet door vrijwilligers van allerlei aard. In Cormatin bijvoorbeeld knapte een ploeg vrijwilligers het postkantoor op, houdt het dorpshuis bij, verzorgt de plantenbakken in de zomer en de kerstversieringen in de winter, zorgde voor het monteren van de straatnaambordjes en de huisnummers,… Dat kost de gemeenschap geen cent en het werk wordt toch gedaan.

De bioscoop in Cluny
In Cluny draaide de bioscoop deels ook op vrijwilligers. Eén van de actiefste daar is Anne Krief, een kordate dame die in allerlei culturele comité’s zat of zit, en die onder andere de programmering van de bioscoop verzorgde. En dat deed ze naar ieders tevredenheid. Ze programmeerde de Franse kaskrakers, maar óók de films uit het filmhuiscircuit, vaak in de oorspronkelijke taal met Franse ondertitels. Reden dan ook waarom wij regelmatig in Cluny naar de bios gingen. Alles liep op rolletjes tot de aan de gemeenteraadsverkiezingen. Toen moest de zittende burgemeester het veld ruimen, en plaats maken voor een ander. En nieuwe bezems vegen schoon, dus er kwam een nieuw hoofd Cultuurzaken op het stadhuis.

Rue Lamartine - Cluny
Hij en Anne Krief konden, en dat is voorzichtig uitgedrukt, niet echt samen door één deur. Toch leek alles nog op de gewone manier door te sukkelen: op 29 september ontvingen we de gebruikelijke e-mail met het filmprogramma voor oktober, getekend Anne Krief, we maakten onze keus, en dat was dat. Tot we 2 dagen later, op 1 oktober dus, een afscheidsbrief van Anne Krief ontvingen, waarin ze uitlegde dat ze niet langer belast was met de programmering van de films. Haar nieuwe baas had haar begin september aan de kant gezet als onbetaalde vrijwilligster, en haar in plaats daarvan een deeltijdbaan aangeboden.

Allemaal over hetzelfde onderwerp
Die had ze geaccepteerd, en op de laatste dag van haar proeftijd had ze haar ontslagbrief ontvangen. Cluny is maar een klein stadje, iedereen kent iedereen, en de meeste mensen vonden dit een smerige streek. De vergaderzaal van de gemeenteraad was dan ook te klein voor alle belangstellenden die het debat over deze zaak wilden volgen. De voormalige burgemeester, Jean-Luc Delpeuch is een nadrukkelijk aanwezig lid van de oppositie, en was ook overduidelijk niet onder de indruk van de elegantie van deze oplossing.

Vlammend protest van de oppositie
Inmiddels is een etalageruit in de dorpsstraat in een voormalige winkel volledig volgeplakt met protestbrieven van filmliefhebbers en gemeenteraadsleden van de oppositie.
De volgende stap is erg onduidelijk. Het nieuwe hoofd Cultuurzaken is benoemd door de burgemeester (zonder proeftijd overigens), en het terugdraaien van de beslissing om Anne Krief weer als vrijwillgster aan te stellen (aangenomen dat ze dat al zou willen) zou de nieuwe burgemeester een flink stuk gezichtsverlies opleveren. Hoe de hele zaak afloopt, de tijd zal het leren…

Back to the Future IV, de bioscoop in november 2014?
Hier vindt u de link naar de website van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 11 oktober 2014

De kip of het ei?

Het contact dat we kregen met Monsier Piffaut van de “Association des amis du vieux Berzé (AVB)" hield niet op met een bezoek van ons aan de gipsovens in Berzé-la-Ville (zie deze wat oudere blog), of met een bezoek van hem en twee van zijn vrienden van wéér een andere club aan onze tuilerie.

De Romeinse steengroeve
Deze laatste groep houdt zich o.a. bezig met het onderhoud en het bestieren van de Carrièrers de la Lie, een uitgebreid stelsel van steengroeven bij La Roche Vineuse.
Monsieur Piffaut heeft familie wonen in ons dorp Chazelle, en zodoende komt hij nog wel eens even buurten. De laatste keer dat hij langs kwam vroeg hij of we ooit die steengroeven hadden bezocht. Die stonden weliswaar al heel lang op ons lijstje, maar we waren daar simpelweg nog nooit aan toe gekomen.

Dagbouw
M. Piffaut zou M. Piffaut niet zijn geweest als hij dat niet even voor ons zou regelen. En zodoende stonden we op een zaterdagmiddag rond 15h00 bij de Chapelle des Moines in Berzé-la-Ville. M. Piffaut was (niet wat we doorgaans van Fransen verwachten) stipt op tijd, en al snel reden we achter hem aan richting La Roche Vineuse, door het gehucht Somméré tot we aan de parkeerplaats bij de groeve aankwamen. Daar werden we verwelkomd door de twee anderen van de associatie, die we inmiddels al kenden van hun bezoek aan ons, en werden rondgeleid door de groeven.

"Onthulling" van een sarcofaag
De stenen daar werden deels in dagbouw, deels in mijnbouw gewonnen. De oorsprong van de groeven gaat terug tot in de Romeinse tijd, zeg tot ca. 100 AD. De Romeinen gebruikten de groeven voor het delven van stenen die gebruikt werden voor het maken van sarcofagen. Die traditie bleef bestaan tijdens de opkomst van de Gallo-Romeinse beschaving, en overgenomen door de Merovingiërs. Daarna (vanaf ca. 1000 AD) werden de groeven voornamelijk gebruikt voor het delven van stukken natuursteen voor gebouwen; bij de bouw van Cluny III en van de vele romaanse kerken in de omgeving is ongetwijfeld ook kalksteen uit de Lie gebruikt. Eén van de laatste aanwinsten zijn twee sarcofagen, in bruikleen gekregen vanuit Mâcon.

La Tuilerie de la Lie
Naast het beheer van de groeven houden enkele leden van de associatie zich ook bezig met wat ze hun “Guédelon” noemen. Dat is uiteraard gekscherend bedoeld, maar toch proberen ze, voor zover dat binnen hun vermogen en hun middelen ligt, met ouderwetse middelen een vroeg-middeleeuwse tuilerie (steenfabriek) te bouwen. Ze hebben inmiddels een drogerij en een werkplaats gebouwd die er als historische gebouwen van voor 1000 AD uitzien, en waar ze handmatig inmiddels al 4000 groot formaat bakstenen (zoiets als kloostermoppen) hebben gevormd en gedroogd.

Klaar voor de oven....
Voor een fotoalbum van ons bezoek: klik hier.
Nu zitten ze echter met een “wat was er eerder, de kip of het ei” probleem: waarin bak je de stenen die je nodig hebt om een oven te bouwen als je nog geen oven hebt? De heren een beetje kennende komen ze vast binnenkort wel met een oplossing!

Alleen is de oven nog niet klaar!
De omgeving van Berzé-le-Châtel, Berzé-la-Ville en La Rocche Vineuse is uitstekend geschikt voor een dagtochtje vanuit La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 27 september 2014

Het kan ook anders

Zoals ik beschreef in de vorige blog wordt er links en rechts stevig gejat van internet, en ik zal de laatste zijn om te beweren dat ik me daar nooit aan schuldig heb gemaakt. Wie zonder zonden is…. Maar het kan ook anders.

Saint-Vincent 2011 - Saint-Ythaire
Een Amerikaan stuurde me in mei 2014 de volgende mail:
I'm working on a documentary film called American Wine Story, and I was wondering if we might be able to use one of your photos (with credit) in our film project. It's a photo of a group of people carrying a St. Vincent statue, and it would illustrate one of the interviews.
Natuurlijk stemde ik toe, en ik moest zelfs een formulier ondertekenen waarin ik akkoord ging met gebruik van mijn foto’s.
Rond diezelfde tijd kreeg ik een soortgelijke vraag aangaande enkele foto's van een kerkinterieur, die ik gefotografeerd had net voordat een langdurige verbouwing begon. Men had die foto's gevonden op internet; die zouden gebruikt worden voor een boekje over romaanse kerken rond Buxy, en ook hier had ik geen problemen mee. Mijn naam staat dan ook keurig achterin het boekje vermeld bij alle andere medewerkers aan het boekje. Zo kan het dus ook!

Saint-Martin-du-Tartre
Informatie over Saint-Vincent en romaanse kerken is ook te vinden op de website van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 13 september 2014

Eigen schuld, dikke bult

wordprocessor
Ik ben altijd een fervent voorstander geweest van het gebruik van software op een manier die recht doet aan die software. Een brief schrijven? Gebruik een wordprocessor. Een berekening maken? Neem dan een spreadsheet. Gegevens catalogiseren? Dat doe je met een database program. Ik keek altijd een beetje neer op mensen die lijstjes maakten in Word of Excel, of gegevensbestanden maken in Excel (je ziet overigens zelden of nooit iemand rekenen in Access!).
Je moet natuurlijk niet roomser willen zijn dan de Paus, dus om blogsoftware alleen maar te gebruiken voor het schrijven van een blog is wel erg puristisch.
Spreadsheet
Je gaat toch niet voor elke scheet die je dwars zit en die je op internet wilt zetten een website bouwen? Of wel soms? Over opportunisme of hypocrisie gesproken!
Het grappige is dat blogs min of meer vogelvrij zijn. Als ik een blog vind die mij de moeite waard lijkt, zet ik zonder blikken of blozen een link naar zo’n blog in mijn eigen blogs. En op dezelfde manier vind ik soms een link naar mijn eigen blogs (zoals deze) terug op blogs van derden, zonder dat ik daar aanstoot aan neem.
Ik heb echter ook blogsoftware gebruikt voor “blogs” (ik noem ze maar even “beschrijvende” blogs) die niet echt een privékarakter hebben, maar meer dienen als een verlengde van onze eigen website.
Database

Verhaaltjes over restaurants, toeristische attracties hier in de buurt, beschrijving van de toeristische infrastructuur in dit gebied bijvoorbeeld maken onze website nóg zwaarder dan hij al is. En blogsoftware is voor dat soort zaken erg handig en eenvoudig te hanteren, en bovendien eenvoudig aan te passen voor iemand die geen kaas heeft gegeten van html codes, Java script, enz.
Toch ligt het zonder blikken of blozen doorlinken naar dit soort beschrijvende “blogs” gevoelsmatig wat anders dan linken naar een “gewone” verhalende blog. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat er in de eerste blogs een hoop research zit, terwijl de verhalende blogs doorgaans neerkomen op pretentieloos gebabbel.
Om een voorbeeld te geven : in mijn beschrijvende “blog” over toerisme rond Cormatin zit een hoop werk. Alles wat ik beschrijf heb ik daadwerkelijk zelf gezien en onderzocht. Hetzelfde geldt voor de beschrijvingen van restaurants, fietsroutes en wandelpaden hier in de buurt.
link 3, 6 (geen bron) & 7
Toen ik dan ook links naar twee van die hoofdstukken uit mijn toeristische blog elders aantrof (zonder bronvermelding), inclusief een link naar de toeristische pagina van onze echte website, was mijn eerste gedachte : “Gut, zijn ze nou nog te beroerd om zelf wat aan onderzoek te doen?”. Maar alweer, blogs zijn vogelvrij, en veel te klagen heb je dan niet.
Dat het misschien wat beleefder geweest zou zijn om even van te voren toestemming te vragen, of in elk geval even melding te maken van gebruik van mijn “werk” komt blijkbaar niet bij iedereen op.
Een blog waar ik zonder blikken of blozen heen link is deze (klik hier).

zaterdag 30 augustus 2014

Klimaatverandering

Toen we hier in Zuid-Bourgondië een camping begonnen, wisten we niet precies wat de haken en ogen waren van het terrein en het klimaat ter plaatse. En wat we precies voor camping voor ogen hadden was ons ook nog niet helemaal duidelijk.

2008
Wel hadden we een ruw idee: kleinschalig, geen elektriciteit op het terrein, fatsoenlijk sanitair met koelkast en vriezer voor algemeen gebruik, bij voorkeur tenten op het terrein, en iets wat we bij één van onze favoriete campings in Nederland (Camping Zegenoord, in de Loenermark, bij Apeldoorn) hadden gezien: zo mogelijk geen auto’s bij de tent. Dat laatste bleek moeilijker te realiseren dan het klinkt. Buiten het terrein was maar zeer beperkt parkeerruimte beschikbaar. Deze laatste optie hebben we dan ook maar laten varen, mede met het idee dat het toch wel erg handig is om je auto als een soort voorraadkast naast je tent te hebben staan.
De eerste paar jaar hadden we min of meer de hele zomer prachtig mooi, heet weer, soms tot in november. In de jaren daarop hadden we weliswaar af en toe een nat voorjaar, maar tegen de tijd dat de zomervakantie uitbrak was de kleigrond van de camping alweer zo droog en hard dat je er nauwelijks een tentharing in kon hameren.

Hij of zij liet zijn of haar sporen na ... (aug. 2014)
Maar dit jaar, en ook het jaar ervoor, was het echt beduidend anders dan andere jaren. Niet alleen hadden we een slechte zomer, met eigenlijk te veel regen vanaf oktober 2012(!), maar het was ook nog in beide zomers, om met de weermensen van de TV te spreken, veel te koud voor de tijd van het jaar. En wat in de voorgaande paar jaar en uitzonderlijke noodmaatregel was, het gedurende een korte tijd sluiten van de camping voor auto’s, hebben we dat aan het eind van het seizoen 2014 tot standaardregel gebombardeerd. Op het terrein was goed te kamperen zonder natte voeten te krijgen, maar afhankelijk van de rijstijl van de automobilist hebben we af en toe met angst en beven toegezien hoe iemand zich dreigde in te graven door vanuit stilstand veel te veel gas te geven. We hebben ooit één maal iemand met een tractor van het terrein moeten laten halen, en dat hopen we nóóit meer mee te maken.

Niet echt de bedoeling! (aug. 2014)
We vroegen dus onze kampeerders voordat ze arriveerden om buiten het hek, onder een hoek en parallel aan elkaar te parkeren. Daar werden we snel wijzer van (zie foto). Als men netjes parallel parkeert is het eenvoudig mogelijk om 4 (met als absoluut maximum 5) auto’s buiten het hek kwijt te raken. Gebeurt dat wat minder zorgvuldig kun je soms niet meer dan 2 à 3 auto’s kwijt. Maar goed, we hebben na wat aanwijzingen en soebatten en smeken het seizoen af kunnen sluiten met uiteindelijk zonder moeite 4 auto’s buiten de camping gedurende een paar weken.
Dat moeten dan wel auto’s zijn met wat wij beschouwen een normaal formaat. Het betekent verder dat het maximale aantal tenten van 6 naar 4 à 5 terug loopt, een aantal waar we zelf sowieso wel blij mee zijn, en dat ook maar sporadisch voorkomt. Er zijn nog wat meer zaken waar je in eerste instantie niet zo snel aan denkt: aanhangwagen(tje)s kunnen we ook niet meer kwijt. Het transport van de kampeerspullen naar de kampeerplek? Dat kan met een kruiwagen, niet zó verschillend van de bolderkar (waar we momenteel naarstig naar op zoek zijn) die ze in de Loenermark gebruiken voor dat doel.

Ah, op die manier! (aug. 2014)
Alleen voor fietsers verandert er weinig; die kunnen wat ons betreft eventueel de vijfde of zesde plek innemen.
We zijn de afgelopen dagen druk in de weer geweest met het uitmeten van de beschikbare parkeerruimte, het vaststellen van de maximale lengte van een auto (ca. 4.25 m), de benodigde breedte van de vakken (ca. 2.3 m) en het uitdenken hoe de parkeerplaatsen te markeren. Het lijkt er dus op, dat we volgend jaar een camping hebben die verdacht veel lijkt op Zegenoord in de Loenermark. De grote vraag is natuurlijk hoe onze kampeerders hierop reageren; het op de bonnefooi langs komen met een grote Volvo stationcar heeft dan weinig zin meer, en van te voren bespreken lijkt dan de enige mogelijkheid te worden om verzekerd te zijn van een plekje …

Toekomstmuziek? (aug. 2014)
Meer informatie (met zoals de camping tot nog toe reilde en zeilde) is te vinden op de website van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 16 augustus 2014

Op de juiste tijd op de juiste plaats

Een tijdje terug kreeg ik een e-mail binnen van een dame van het Office de Tourisme van Buxy met de vraag of ze een paar van mijn foto’s van de romaanse kerk van Saint-Martin-du-Tartre mocht gebruiken voor een gidsje van romaanse kerken inde ccScc (samenwerkingsverband van een aantal gemeenten in de Zuid-Chalonnais).

ccScc
Ze was op zoek geweest naar foto’s op het internet en was zodoende via de site “Bourgogne Romane” op enkele van mijn foto's gestoten. Het boekje was een initiatief van de ccScc, nog niet eerder gepubliceerd, en zou de 19 romaanse kerken in het gebied inventariseren. De betreffende dame coördineerde de zaak, de begeleidende teksten werden samengesteld door een groep (Pastourisme) gespecialiseerd in de kerken van het diocees Autun, en de afdeling Chalon van een Franse club van foto-amateurs zou het fotomateriaal leveren; kortom, waar hadden ze in ’s hemelsnaam mijn foto’s van die kerk voor nodig? Zo’n goeie fotograaf ben ik nou ook weer niet!

2012 Saint-Martin-de-Tartre
Het antwoord was zowel logisch als simpel. Ik bezocht die kerk voor het eerst in oktober 2012, op een mistige dag. De kerk was toen gewoon open (dat is lang niet bij alle kerken in de buurt het geval), en ik kon dus naar hartenlust wat plaatjes van het interieur schieten. Ik bezoek in de loop van de tijd nogal wat kerken, en onthoud niet altijd of een bepaalde kerk open of dicht was geweest bij een vorige gelegenheid. Toen we dan ook in mei 2013 opnieuw in de buurt van de kerk waren, en het weer helder was, besloot ik wat nieuwe buitenfoto’s te maken. Ook stond de deur open, en voor de zekerheid ging ik toch nog even naar binnen, niet zeker wetende of ik die kerk ook al van binnen had gezien. Dat was weliswaar wel het geval, maar dit keer stonden koor en kruising in de steigers, en een aantal interessante zaken waren door de werkzaamheden aan het oog onttrokken.


2013/14 Saint-Martin-de-Tartre
Begin 2014, toen de fotoclub op pad was om de 19 kerken op de gevoelige plaat vast te leggen, waren de werkzaamheden nog steeds aan de gang, en konden ze dus geen goede interieur foto’s van deze kerk maken. En zo kwam ik dus opeens als reddende engel te voorschijn. De dame vroeg, en kreeg mijn toestemming om mijn foto’s te gebruiken, en in maart werd ik uitgenodigd voor de opening van een fototentoonstelling over de 19 kerken in het Office de Tourisme van Buxy, waar tevens het boekje gepresenteerd zou worden.

Speeches, speeches, speeches, speeches....
Een opening van een tentoonstelling in dit deel van Frankrijk gaat meestal gepaard met een aantal oeverloze toespraakjes, waarin uitgebreid dank wordt gezegd aan alle medewerkers, hun vrouwen, kinderen, dienstbodes, buren en huisdieren. Dat is even doorbijten, maar na een half uur, als je aandacht inmiddels volledig is afgedwaald, kregen alle aanwezigen een exemplaar van het boekje uitgereikt, en was het tijd voor het gebruikelijke glaasje Crémant de Bourgogne en bijbehorende hapjes.

Guide touristique
Het boekje ligt inmiddels te koop bij gemeentehuizen en Offices de Tourisme in de streek voor het luttele bedrag van 5 €. En aangezien ik geen commissie krijg van deze geweldige som gelds, kan ik zonder gewetensproblemen dit bijzonder fraai uitgevoerde boekje van 48 pagina’s warm aanbevelen. Het bevat inderdaad een schat aan informatie, waar anders niet of nauwelijks aan is te komen.


De betreffende 19 kerken liggen op slechts korte afstand van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 9 augustus 2014

Kerkje verbouwen?

Voor ons jaarlijkse gitaarfestival wordt sinds 2012 de kerk van Chazelle gebruikt.

De vloer voor het altaar - Chazelle
Dat is een heel aardige romaanse kerk, en zoals met een hoop oude kerken het geval is, is de vloer hier en daar behoorlijk ongelijk. En omdat het theaterfestival “Les Rendez-Vous de Cormatin” inmiddels ter ziele is, en de schotten en balken die voor tijdelijke podia werden gebruikt ergens in de opslag lagen, leek het logisch om dat materiaal te gebruiken voor een toneel vóór het altaar, zodat de musici daar niet langer op een stoel hoefden te zitten wiebelen. Zo gezegd, zo gedaan.

Nixon & Co - voor al uw transporten
Alleen dat materiaal lag ergens in een schuur in Cormatin, en moest dus naar Chazelle vervoerd worden. Gelukkig hebben wij de beschikking over een aanhangwagentje groot genoeg voor de stukken plankier, en aangezien wij nauw bij de organisatie van het festival betrokken zijn lag het voor de hand onze aanhanger ter beschikking te stellen. Aan mankracht verder geen gebrek. De gemeente kan op afroep een hele ploeg vrijwilligers mobiliseren, die indien nodig straatnamen en nummerbordjes aan de muren bevestigen, de kerstversieringen in orde maken, de bloembakken verversen en van planten voorzien, het dorpshuis een lik verf geven, kortom, die dus ook wel een plankier voor een concert kunnen installeren.

Nixon & Co - voor al uw kerkverbouwingen
Uiteindelijk was alles in ruim een dag gepiept. Er ligt nu, voor een deel naast het altaar, een fraai vlak houten plankier. Toen de burgemeester echter in een vergadering opperde om daar wat tapijt op aan te brengen, kreeg de artistiek directeur van het festival bijna een hartvergroting. Want tapijt zou de (inderdaad uitstekende) akoestiek van de kerk ruïneren! Uiteindelijk is er nu gekozen voor een linoleum bedekking in een neutrale kleur. Het plankier blijft in de kerk, althans als de kerkenraad daar mee akkoord gaat. Op die manier zal een eventuele toekomstige vrouwelijke priester haar naaldhakken niet breken tussen de ongelijke vloertegels rond het altaar….

De nieeuwe vloer voor het altaar - Chazelle
La Tuilerie de Chazelle: voor al uw vervoersproblemen en voor kleine verbouwingen!