zaterdag 27 februari 2016

De gemeenschap van Taizé

De klokken van Taizé
Elke ochtend maken de klokken van Taizé me wakker. Eén klok luidt om kwart voor acht gedurende ongeveer vijf minuten om de monniken te manen tot hun ochtendgebed. Om kwart over acht beginnen de echte klokken te luiden, en gedurende vijftien minuten roepen die de gelovigen op tot de ochtenddienst. Als de klokken ophouden weet ik dat ik op moet staan. ‘s Middags luiden ze nog een keer van kwart over twaalf tot half een, en dan weet ik dat ik de lunch op tafel zou moeten hebben staan; als we nog niet gegeten hebben als de klokken ‘s avonds luiden (rond kwart over acht) dan weet ik dat ik achter loop met het avondeten. Dat was wat Taizé betekende voor mij toen ik hier kwam wonen.
Rond de Paasdagen van 2006 zijn wij een keer naar Taizé geweest om te kijken wat zich daar nou precies afspeelde, en we waren hoogst verbaasd over het feit dat er zo veel jongeren rond liepen. We hadden nooit gedacht dat Taizé zo’n grote aantrekkingskracht uitoefende op jongeren; het geheel deed denken aan wat je hoort over de volksmassa’s die in de middeleeuwen deelnamen aan de grote pelgrimstochten naar Rome, het Heilige Land of Santiago de Compostella.
Wij zijn toen niet naar een dienst geweest, want dat leek ons een beetje voyeuristisch; het was uiteindelijk toch iets voor jonge mensen, of niet soms? Maar ik wilde toch eigenlijk wel naar een dienst, al was het maar om het één keer te beleven; ik durfde echter niet alleen. In juli van hetzelfde jaar stond er een echtpaar op onze camping. Zij was al eerder in Taizé geweest en wilde nog een keer naar een dienst, maar hij kon er toen niet toe gebracht worden om mee te gaan. En zij durfde niet alleen. Eindelijk, daar lag dus mijn kans! Op een mooie vrijdagavond in juli wandelde ik samen met Ans de heuvel op richting Taizé voor mijn eerste dienst daar.

Een dienst in Taizé - Foto © Arnd Waidelich

De diensten zijn een mengeling van gezang en stilte. Van het gezang gaat een zekere betovering uit, sommigen zouden misschien zeggen een soort bedwelming. Voor de jonge pelgrims van over de hele wereld vandaan moeten de liederen dusdanig eenvoudig zijn dat iedereen mee kan zingen. Er worden verschillende talen gebruikt; Latijn, Duits en de een of andere Slavische taal zijn de meest voorkomende, maar er zijn ook Franse, Engelse en Spaanse liederen en heel af en toe zelfs een Nederlands lied.

Elk gezang heeft twee coupletten en die worden een aantal keren herhaald gedurende ongeveer een of twee minuten. Er zijn vierstemmige liederen, eenstemmige canons en gezangen waar een monnik of een zuster (van een ander klooster dichtbij Taizé) het couplet zingt, waarbij de gemeente met het refrein antwoordt. Het is niet ieders smaak, maar ik vind ze ontzettend mooi en meditatief en ik geniet van het zingen terwijl ik deel uit maak van zo’n grote massa. Tijdens elke dienst wordt er ook vijf minuten stilte gehouden. Het is indrukwekkend te zien hoe zo veel mensen (in de zomer zijn er door de week rond zesduizend jongeren, en op zondag, de wisseldag, twee maal zoveel!) zo stil kunnen zijn, en nog wel voor zo lang.
Aardewerk gemaakt door de broeders van Taizé
Nadat aan het eind van de dienst de monniken vertrokken zijn, gaat het zingen gewoon door totdat iedereen uitgezongen is en ik heb gehoord dat dat op een vrijdag- of zaterdag“avond” uit kan lopen tot in de vroege uurtjes van de volgende dag.
De vrede in zo’n dienst raakt je; je kunt het bijna voelen, en ik begrijp goed waarom mensen jaar in jaar uit naar Taizé komen om een klein beetje van dat gevoel mee terug naar huis te nemen. Dit is helemáál niet alleen voor jongeren; iedereen is welkom en iedereen kan daar profijt van hebben. Een aantal van de gasten in onze gîtes (vakantiehuisjes) of op onze camping komen speciaal voor Taizé, en willen één of twee diensten meemaken, terwijl ze gedurende de rest van hun vakantie genieten van de meer wereldlijke zaken die onze regio te bieden heeft. Maar ook sommige van onze andere gasten, die hier in eerste instantie alleen komen voor een fiets- wandel- of luiervakantie raken gefascineerd door wat zich op Taizé afspeelt.
Uit ervaringen van deze gasten is ons gebleken dat niet alleen religieus bewogen mensen zich thuis voelen in Taizé; sommigen zijn diep onder de indruk van de muzikale inhoud, of meer prozaïsch, van de perfecte organisatie van het geheel of van de kwaliteit/prijs verhouding van het door de monniken vervaardigde aardewerk.

Herdenking moord op Frère Roger 5 jaar geleden en zijn aankomst in Taizé 70 jaar geleden (2010)
Tenslotte : we krijgen heel vaak vragen over hoever het lopen of fietsen is naar Taizé of Cormatin vanaf La Tuilerie. Ik heb dat één keer uitgezocht voor een aantal alternatieven, en in een fotoalbum geplaatst. De diverse routes worden zichtbaar door hier te klikken.

Tekst Sue Nixon

Voor onze eigen website klik hier.

zaterdag 20 februari 2016

Het gouden uur

Jaren geleden, in februari 2007 om precies te zijn, hebben we een foto gemaakt met een kleine Olympus point-and-shoot camera van de romaanse kerk in Ameugny die qua kleur erg geslaagd was.

De kerk in Ameugny, 15 februari 2007 17h20
De kerk leek overgoten met een gouden glans, en omdat de kwaliteit van de foto (72 dpi, goed voor internet, maar niet goed genoeg voor een afdruk) nogal beroerd was, en we onlangs van een kennis een verzoek kregen om wat foto's van de omgeving aan te leveren van enkele afdrukken voor aan de muur, besloot ik eens in mijn archief te gaan graven naar een andere, kwalitatief betere foto van de kerk. Dat bleek geen heksentoer te zijn.

De kerk in Ameugny, 2 december 2012 15h54
De meeste latere foto's waren genomen met een Nikon D50 of D90, waren groot genoeg en hadden een kwaliteit van 300 dpi. Alleen, de gouden glans ontbrak. Sinds mijn wederhelft zich fanatiek op de fotografie heeft geworpen is Het gouden uur nogal eens ter sprake gekomen. Niet dat ik daar echt in geloofde, maar je weet nooit. De foto uit februari 2007 was genomen rond 17h00 in februari, een tijdstip waarop de zon al erg laag staat.

De kerk in Ameugny, 21 januari 2016 15h10
Volgens haar stond de zon in januari sowieso laag, dus haar theorie was dat met een beetje geluk de oude foto ook best eind januari rond 15h00 gereproduceerd zou kunnen worden. Zo gezegd, zo gedaan. En hoewel de kleuren een heel klein beetje minder saai waren dan die van de oudere D50 en D90 foto's (meestal genomen in de zomer, ergens in de loop van de dag) hield het resultaat niet echt over.

De kerk in Ameugny, 21 januari 2016 16h44
Dus, op een van de schaarse zonnige dagen in januari togen we tegen 17h00 opnieuw naar Ameugny, namen daar wat foto's, en na vergelijking met de foto uit 2007 bleek dat het gouden uur wel degelijk bestaat; de foto's uit begin februari 2007 en eind januari 2016 waren, qua kleuren, bijna identiek.
Voor de ongelovige Thomassen onder de lezers: zie en overtuig u!

zaterdag 13 februari 2016

Wandelen op en rond de Balades Vertes

Onlangs heeft het Département Saône-et-Loire (Bourgogne du Sud) het project van de Balades Vertes afgerond; een groot aantal bewegwijzerde wandelcircuits door het hele Département (71).
Samen met de door mij al eerder genoemde Voie Verte (zie aldaar) vormt dit geheel een Mekka voor wandelaars die de stoute schoenen aan durven trekken en deze kant op komen.
In de hoofdstad van ons Canton, Saint-Gengoux-le-National, en 's zomers in Cormatin heeft het Office de Tourisme een boekje met wandelingen beschikbaar met een beschrijving van de Balades Vertes die liggen tussen de stroomgebieden van de Guye en de Grosne. Het boekje heet "Guide les Balades Vertes entre Grosne et Guye" en bevat 26 Balades balisées. Het boekje kost €8.00, en de wandelingen zijn ook los te koop à € 2.00. Alle bordjes, maar ook de richtingaanduidingen op hekken, muren en palen zijn uniform uitgevoerd in groen ..... nee, dus, in geel! Maar ze zijn wel duidelijk. Klik hier voor een album met wat meer foto's van de Balades Vertes.

Rustpauze langs de Balades Vertes
Een groot aantal communes die aan of rond de Voie Verte liggen, hebben hun eigen startpunt voor een aantal wandelingen. Dat startpunt wordt duidelijk aangegeven op grote borden met “Randonnée - Balade Verte” langs de wegen. Bij het startpunt is een parkeerplaats, en staat een kaart met een overzicht van de te volgen routes.De routes hebben een nummer (CO1, CO2 voor Cormatin bijvoorbeeld, TA1 voor Taizé).
Voor degenen die niet de getreden paden willen volgen, zijn de uitstekende gedetailleerde IGN kaarten uit de Série Bleue (1:25000) onontbeerlijk.
Eén van de Grandes Randonnées loopt vlak bij Cormatin langs (GR76A), en Cluny is een bekend instappunt voor degenen die een pelgrimage naar Santiago de Compostella willen maken.
En tenslotte worden er van het vroege voorjaar tot in de herfst in bijna elke commune randonnées georganiseerd. Ook dat zijn uitgezette wandelingen, waarbij de route doorgaans met pijlen in diverse kleuren op de grond wordt aangeduid. Deze wandelingen variëren in lengte, van zeg 8 km tot 30 km. Op strategische punten zijn ravitailleringsplaatsen, waar doorgaans een stuk belegd stokbrood en een glas wijn wordt verstrekt. En dat alles is bij de prijs van de randonnée inbegrepen. De prijzen variëren meestal per afstand, en liggen tussen de €3.00 en €10.00.

We krijgen heel vaak vragen over hoever het lopen of fietsen is naar Taizé of Cormatin vanaf La Tuilerie. Ik heb dat één keer uitgezocht voor een aantal alternatieven, en in een fotoalbum geplaatst. De diverse routes worden zichtbaar door hier te klikken.

Voor onze eigen website klik hier.

maandag 8 februari 2016

Gong Xi Fa Cai!

Chinees Nieuwjaar in Mâcon

Er is geen woord Frans bij in bovenstaand zinnetje. Het is Chinees, of wat nauwkeuriger Mandarijn voor "Gelukkig Nieuwjaar". Frankrijk huisvest geen grote Chinese bevolkingsgroep, waarschijnlijk omdat de Fransen nooit behoefte hebben gehad aan grote groepen goedkope Aziatische arbeiders (zoals de VS tijdens de spoorwegaanleg bijvoorbeeld), noch zijn er tijdens de crisis van de 30-er jaren veel Chinese zeelui waarvan de rederij failliet ging terwijl ze onderweg waren in Frankrijk blijven hangen (zoals in Nederland in Rotterdam bijvoorbeeld).

Chinees buffet - Palais d'Asie Mâcon
Alleen in de grotere steden zoals Parijs, Lyon en Marseille is een chinees restaurant niet zo exotisch als in dit deel van Frankrijk, waar de schaarse "Chinese" restaurants vaak (hoewel niet altijd) een Vietnamese eigenaar hebben (Vietnam is een voormalige Franse kolonie).
Het was dan ook een verrassing dat onze taichi groep werd uitgenodigd om een demonstratie te geven in Mâcon tijdens de viering van het Chinees Nieuwjaar.

Vertrek van de groep Hong Teck
Dat betekende een aantal weken fanatiek trainen en een dagje uit in Mâcon, dit keer niet naar de préfecture of het belastingkantoor, maar naar het hartje van de stad waar een leeuwendans zou worden gehouden. Leeuwendansen zijn geen nieuwigheid voor mij; toen ik in Singapore werkte en woonde heb ik drie maal Chinees Nieuwjaar mee kunnen maken, en bij de opening van een nieuw winkelcentrum verhoogden ook vaak leeuwen- of drakendansen de feestvreugde.

De dame links heeft last van het kabaal
De organisatoren hadden de leeuwendansgroep Hong Teck uit Lyon georganiseerd, en dat bleek een groot succes. De groep bestond uit drie (zuidelijke) leeuwen, een lachende Boeddha en vijf slagwerkers, en ze maakten inderdaad kabaal voor tien. Voor de meeste toeschouwers was dit iets totaal nieuws, en een aantal van hen hield de handen voor de oren om het geluid wat te dempen, en een klein meisje begon onbedaarlijk te huilen toen een van de leeuwen te dicht bij kwam. De groep had overigens het heldere idee gehad om een brochure uit delen met als onderwerp "Leeuwendans voor dummies"!

Leeuwendans voor Dummies
De groep vertrok van een plein in de stad, "danste" door een drukke winkelstraat en gaf hun eigenlijke show op de Place Saint-Pierre, niet ver van het vertrekpunt. Daar werd de dans opgevoerd die culmineert in de "choi chiang = pak het groen", waarbij een leeuw een krop sla die bevestigt is aan een stok moet vinden en "opeten". Al met al was het een uitstekende uitvoering, de trip meer dan waard. Vervolgens werden er honderden rood- en goudkleurige ballonnen losgelaten, werd er een "vin d'honneur" aangeboden en werd er gepauzeerd tot na de lunch.

De leeuw pakt het groen
Waarna voor onze groep de demonstratie begon. Dat was (gelukkig) een groot succes; het publiek zowel als onze groep "La Spirale d'Or" waren zeer tevreden met de uitvoering van de Yang en de Chen 24-vormen, en van de waaier- en de stokvormen. Dit was de eerste keer dat we de diverse vormen op muziek deden, en dat maakt de synchronisatie een stuk eenvoudiger. De taichifoto in deze blog is overigens bij een andere gelegenheid gemaakt, om de eenvoudige reden dat mijn camera bezet was voor het opnemen van enkele video's.

La Spirale d'Or (waaiervorm) in Cluny
En Chinees eten? Dat doen we over een paar weken in Parijs, waar we in de buurt van het Place d'Italie een uitstekend Chinees restaurant kennen!

Klik hier voor de link naar één van de video's van ons optreden in Mâcon (Yang 24-vorm).