Scent of a woman

Ooit in een auto gezeten waarbij een blinde man achter het stuur zat? Het overkwam ons onlangs, en het was, met de film “Scent of a woman” in het achterhoofd, geen prettig idee! In die film weet Al Pacino, een blinde gepensioneerde hoge militair, zijn jonge chaperone, een student, ervan te overtuigen dat hij een “rustige” testrit wil maken achter het stuur van een Ferrari.
In ons dorp Chazelle woont een ouder echtpaar, dat regelmatig een kort wandelingetje tot net buiten het dorp maakt. De man draagt een donkere bril, loopt altijd gearmd met zijn vrouw, en bij elk geluid, zelf dat van een fiets, stoppen ze en wachten in de berm tot het verkeer voorbij is. En daarna schuifelen ze weer verder. Het is duidelijk dat de man of blind is, of héél slecht kan zien.
Bij een van de kransleggingen in Cormatin kwamen we de man weer tegen. Hij begroette ons hartelijk, droeg geen donkere bril, en was dit keer met een andere dame, die we ook vanuit Chazelle kenden. We moesten naar het oorlogsmonument bij Bois Dernier; te ver om te lopen dus. De vrouw bood ons een lift aan, en we stapten onbekommerd in de auto. Wie schetst onze verbazing, toen de man achter het stuur klom! Nou is covoiturage (car-pooling, met een goed Nederlands woord) een goede zaak, maar om met iemand die in elk geval half blind is mee te rijden, is toch iets te veel gevraagd. Enfin, we reden langzaam, in konvooi, en Bois Dernier is slechts een paar honderd meter verwijderd vanaf het stadhuis. We haalden desalniettemin opgelucht adem toen we uit mochten stappen. Terug naar Cormatin voor de vin d’honneur konden we (tot onze grote opluchting) niet mee rijden, want zij moesten terug naar Chazelle. We hebben daar nog weken over na gepraat, en zijn er eigenlijk nooit 100 % achter gekomen hoe de vork precies in de steel zat. Maar de meest waarschijnlijke oplossing is deze: de man die ons een lift gaf was niet dezelfde als de blinde, hoewel ze als twee druppels water op elkaar leken. De ziende man liep normaal en rustig, hoewel niet snel en niet aan de arm van iemand, en de blinde man schuifelde langzaam voort, altijd aan de arm van zijn vrouw. We kwamen dan ook uiteindelijk tot de conclusie, dat de twee mannen (tweeling?)broers waren die erg op elkaar leken en beiden in Chazelle woonden; en dat zou ook de partnerruil verklaren. In elk geval accepteren we bij de volgende kranslegging geen lift anders dan van iemand waarvan we weten dat die kan zien; we nemen met dat soort zaken geen enkel risico meer!

De website van La Tuilerie de Chazelle