Plat du jour

Ik heb hier al eerder over eten, restaurants en fast food geschreven. Maar ik geloof niet, dat ik ooit de voordelen van de plat du jour of van het menu du jour op een rijtje heb gezet. Bijna elk restaurant heeft tussen de middag deze twee zaken in de aanbieding: de plat du jour meestal voor rond de € 9 en het menu du jour (voorgerecht, plat du jour en dessert, soms incl. een glas wijn) voor omstreeks € 13. En aangezien de meeste Fransen nog steeds tussen de middag warm eten, en de prijzen alleszins redelijk zijn, wordt daar druk gebruik van gemaakt. Er zijn zelfs enkele restaurants, waar je tussen de middag niet eens à la carte kunt bestellen, want daar is tijdens de lunch alleen het menu du jour beschikbaar.
Niet alleen de prijzen zijn erg aantrekkelijk. Omdat de lunch zo belangrijk is voor hun cliëntèle, is de prijs-kwaliteit verhouding doorgaans ook uitstekend. En als een ander bijkomend voordeel noem ik de mogelijkheid om eens iets uit te proberen wat ik à la carte niet in mijn hoofd zou halen te bestellen. Een voorbeeld volgt hieronder.
Toen we noodgedwongen voor onze wekelijkse lunch op dinsdag uit moesten wijken van Cass’ Crout’ (onze inmiddels gesloten stam-snackbar) naar een ander restaurant, vonden we La Petite Auberge, een ander restaurant annex pizzeria in de hoofdstraat van Cluny. Toen we daar voor de eerste keer binnen stapten, was de pavé du boeuf plat du jour, en dat bleek een uitstekende keus te zijn. Na zo’n week of tien kwam ik er achter dat ze een grote variatie aan plats du jour produceerden, en zelfs nu, na zo’n 4 à 5 maanden heb ik, als ik me goed herinner slechts twee maal dezelfde plat du jour voor mijn neus gekregen.
Eén van de zaken waar alle expats gruwelverhalen over vertellen, zijn andouillettes. Iedereen zegt het ooit wel eens (per ongeluk) besteld te hebben en vergelijkt het met rubberbanden in een afgewerkte olie saus. Omdat iedereen er zo van griezelt, en ik geloof in ervaringsdeskundigheid hadden we er ooit een paar bij de supermarkt gekocht. Weliswaar viel de consistentie mee, maar de onaangename lucht van die dingen benam me na de tweede andouillette alle eetlust.
Toen dus andouillette als plat du jour stond aangekondigd, redeneerde ik, dat áls je ergens goede en goed klaargemaakte andouillettes kon krijgen, het hier moest zijn. Tot afgrijzen van mijn partner bestelde ik dus welgemoed de plat du jour, en begon aan de maaltijd. De andouillettes waren inderdaad gevuld met stukjes ingewanden en andere reserve onderdelen van wat voor dier dan ook, maar de consistentie was verteerbaar, de smaak was niet afschuwelijk en er kwam geen vieze walm vanaf. Had ik van te voren geweten hoe andouillettes horen te smaken, dan had ik ze niet besteld, maar gegeven het feit dat ik het ooit eens wilde proberen had ik geen ook betere gelegenheid kunnen bedenken om dat te doen.

De moraal van dit verhaal: aan de plat du jour kun je je bijna nooit een bult vallen, en voor wie perse tête de veau, andouillettes of andere Franse martelgerechten wil proberen, is de kans dat het in elk geval goed klaar gemaakt is bij een plat du jour het grootst.

Voor onze eigen website klik hier