Naar de bollen, naar die heerlijke bollen

Nu alweer een hele tijd geleden, toen we hier pas woonden, zagen we langs een aantal wegen in de buurt opeens bordjes staan in de vorm van een narcis met het woord Bonnay erop, of met een narcis erop geschilderd, of met het woord “jonquilles”.
De bordjes leken richtingbordjes te zijn, en het is hier niet ongewoon dat een dorp als Bonnay een bewegwijzerde wandel- of fietstocht uitzet, waarbij dit soort randonnées ook nog een schilderachtige naam krijgen zoals “jonquilles” (narcissen) of “jouvencelle” (bron, fontein). We besloten de bordjes te volgen, maar we kwamen er toen niet achter waar ze heen wezen; opeens hielden de bordjes op, en dat was het dan. Een paar jaar later, we hadden inmiddels vrienden gekregen die daar in de buurt woonden, kwamen we er via hen achter dat de bordjes in de lente werden neergezet, en dat die naar delen van een bos verwezen waar in het voorjaar wilde narcissen bloeien. Dit voorjaar, (de lente was net uitgebroken - en dat gaat hier echt zo) gingen we weer eens bij onze vrienden langs, en die vertelden ons hoe we het beste konden rijden om de jonquilles te vinden. Afgelopen zaterdag trokken we de stoute schoenen aan, wapenden we ons met een camera, klommen in de auto en reden naar de aangewezen parkeerplaats. Er stonden maar weinig auto’s, en we konden ongestoord het bos in wandelen, op zoek naar het Franse equivalent van onze bollenvelden. We waren blijkbaar nog wat aan de vroege kant, want weliswaar zagen we overal narcissen tussen de bomen staan, maar er was nog geen bloem te bekennen.
Afgelopen woensdag, toen het opnieuw prachtig mooi weer was, togen we opnieuw naar het bos. Dit keer stond het grasveld aan de rand van het bos vol met auto’s, en zagen we mensen met armen vol narcissen uit het bos komen. Zoals gebruikelijk in dit deel van Bourgogne, had de “foyer rural” van het dichtstbij gelegen dorp een tent opgezet waar men tegen een bescheiden vergoeding een versnapering kon nuttigen.
Toen we eenmaal in het bos waren, zagen we wat voor schade een horde “natuurliefhebbers” in korte tijd kan aanrichten. Aan de vertrapte grond onder de bomen was nog te zien waar de narcissen in bloei hadden gestaan, maar de enige narcissen die wij nog zagen waren aan de slachting ontkomen doordat ze verstopt zaten onder een wirwar van doornige bramentaken. De paar foto’s die ik van de jonquilles heb kunnen maken, zijn dan ook van de paar bloemen die er nog stonden. Als ik ooit nog eens een keer velden met narcissen in volle glorie wil zien, zal ik dus blijkbaar toch terug moeten naar de geestgronden....

De website van La Tuilerie de Chazelle