Een tragedie

Toen we hier kwamen wonen, in 2005, stond er aan de Voie Verte in Cormatin een groot gebouw, waarop met koeien van letters stond “MUSEE DU VELO”. Een betere plaats voor een museum gewijd aan de fiets kun je je nauwelijks voorstellen. De eigenaar, iemand uit Tournus, huurde dat gebouw en had er zijn collectie van ca. 200 oude en nieuwe(re) fietsen, belastingplaatjes uit Nederland en België, affiches voor de Tour de France, bekers, truien in diverse kleuren, kortom, alles wat, al was het maar zijdelings, met fietsen of wielersport te maken had, in onder gebracht. We kwamen er nog wel eens, niet alleen voor de collectie, want die hadden we na drie maal wel gezien, maar omdat je er, na een warme dag fietsen, op de cour rustig even een drankje of een ijsje kon nuttigen. Maar in 2007 besloot de eigenaar in overleg met de verhuurder de tent te sluiten, wegens gebrek aan belangstelling en volgens zeggen wegens gebrek aan medewerking (lees subsidie) van de Commune de Cormatin. Het jaar daarop heropende het gebouw zijn deuren, maar ditmaal als Musée du Poilu. Poilu (=behaard) was de bijnaam van de Franse soldaten uit de eerste wereldoorlog. Het museum huisvest allerlei gebruiks- en kunstnijverheidsvoorwerpen, die de soldaten tussen aanvallen door in de loopgraven fabriceerden uit stukken granaatscherf, kardoezen of geweerhulzen. Zelfs het aluminum uit de niet ontplofte tijdbuizen van granaatkoppen werd gebruikt. De collectie is zeker interessant, maar hoewel de Grote Oorlog hier, net als in de rest van Frankrijk haar tol heeft geëist, speelde de echte strijd zich toch beduidend verder naar het noorden af. Het museum lijkt dan ook (letterlijk) een beetje misplaatst. Dat gezegd hebbende, het museum draait nog steeds, en heeft ’s zomers ook aan de “grote oorlog” gewijde toneelvoorstellingen. Er is dus blijkbaar toch een markt voor.
In ons plaatselijke leugenaartje doken de laatste tijd regelmatig artikelen op, die zinspeelden op een heropening van het Musée du Vélo (volgens eigen zeggen “Unique en France”) in Tournus. En inderdaad, het museum heropent zijn poorten op 19 juni a.s., en de gemeente heeft daarvoor een ruimte ter beschikking gesteld. Weliswaar voor 3 maanden op proef, maar toch. Alleen zal de eigenaar van deze collectie, Michel Grézaud, de heropening niet meer meemaken. Hij overleed ruim een maand voordat zijn droom opnieuw werkelijkheid werd......

Voor onze eigen website klik hier