Gevonden voorwerpen

De laatste paar dagen hadden een nogal hoog stressgehalte. Alles was nog normaal op dinsdag, toen we tegen vijven terug kwamen van de Tabac. Zoals gewoonlijk zwierf Fifi rondom het huis. Pas de volgende ochtend, toen ik de voordeur open deed, was er iets vreemds aan de hand. Normaal gesproken probeert, zodra de voordeur open gaat, de kat naar binnen te glippen. Of, op andere dagen, klinkt het vertrouwde klik-klak van het kattenluikje, gevolgd door een zacht gebrom, waarna Fifi in een paar grote sprongen de trap op komt stormen. Maar niets van dat alles op woensdagochtend. Rond een uur of tien begonnen we ons een beetje zorgen te maken. Na de lunch maakte Sue een rondje om La Tuilerie, spiedend in elke goot langs het pad, maar kwam onverrichterzake thuis. geen spoor van de kat.
Een rondje om het huis met een rinkelend belletje, wat normaal gesproken resulteert in een kat die aan komt vliegen met Mach 5, had ook geen effect. tegen de avond waren we er beide min of meer van overtuigd, dat Fifi te pakken was genomen door een auto, een jager of een vos, hoewel we allebei dat idee voor ons hielden. Donderdagmorgen : nog geen spoor van Fifi. Sue had tegen de avond het licht in Fifi’s appartement (wat normaal 24 uur per dag aan is) uit gedaan, hoewel het eten er nog wel stond. Nadat we naar de quiz gekeken hadden, het was inmiddels al donker buiten, wilde Sue nog wat kringloopflessen in de container gooien. En wie stapte daar, tot haar grote verrassing, naar binnen, zonder haar ook maar een blik waardig te keuren? Inderdaad, Fifi! We waren allebei met stomheid geslagen, kwaad en blij tegelijk, en natuurlijk zeer benieuwd naar wat haar was overkomen. Een grondig onderzoek wees uit dat er niets gebroken of beschadigd leek, en waar Fifi 48 uur lang heeft rond gespookt, zal wel altijd een raadsel blijven.....

Voor onze eigen website klik hier