Nouvelle Vague (deel 1)

Frankrijk blijft ons verbazen. We dachten, dat we inmiddels wel op de hoogte waren van alle festiviteiten in de omgeving, tot we wéér op iets nieuws stuitten. We hadden al eerder banieren in de straten van de diverse stadjes hier in de buurt zien hangen, met het raadselachtige opschriften in de trant van “Conscrits 08” of “Classe 06”, maar we hadden dat nooit begrepen, laat staan dat we wisten dat dit een groot festijn voorspelde.
Conscrit associeerde ik automatisch met militaire dienstplicht. En aangezien ik het twijfelachtige genoegen heb gesmaakt 18 maanden hare majesteits wapenrok te mogen dragen, en daar geen enkele plezierige herinnering aan heb overgehouden, was ik niet echt benieuwd naar wat dat “feest” nou precies inhield.
Toen echter mijn partner uitgenodigd werd voor een vergadering ter voorbereiding van het feest van de Conscrits Classe 0 in de Cormatinois werd het tijd voor wat research.
De oorsprong van dit feest ligt ergens tijdens de Franse revolutie, toen de dienstplicht werd ingevoerd. Toen na verloop van tijd het aanbod de vraag begon te overtreffen, werd door loting bepaald wie moest dienen. Naar verluidt begon de traditie in Villefranche-sur-Saône. De loting vond plaats ergens in januari, en op de dag voor het vertrek naar het leger werd er feest gevierd door alle twintigjarigen. Voor de één was het feest omdat hij niet in dienst hoefde, voor de ander omdat hij volk en vaderland mocht dienen.
Hoewel de dienstplicht inmiddels al lang is afgeschaft, wordt het feest van de Conscrits nog steeds met veel verve gevierd. En niet alleen in Villefranche; het verschijnsel heeft zich inmiddels verbreidt in de Beaujolais en de Mâconnais. Ook in de Elzas is het niet onbekend. Een soortgelijk en verwant fenomeen is het feest der “Classe”, waarbij alle inwoners van een commune die in een jaar zijn geboren dat eindigt op hetzelfde cijfer (1923, 1933, ... 2003, de “Classe 3” bij voorbeeld) feest vieren op een bepaalde dag. Hier in de Mâconnais lijken beide feesten gecombineerd te zijn tot één groot feest. Wat er op zo’n dag plaats vindt, hebben we aan den lijve mogen ondervinden. Maar om de lengte van deze Blogs nog een klein beetje binnen de perken te houden, verwijs ik voor het vervolg graag naar deel 2.

De website van La Tuilerie de Chazelle