Spiderwoman

De publicatie van “onze” brochure het “Bulletin Municipal 2011” (Cormatin) is elk jaar weer een grote bron van vreugde. Niet alleen wordt daar uitputtend verslag gedaan van het jaarlijks opnieuw de kop opstekend vandalisme (dit jaar waren wéér de kerstversieringen het slachtoffer), maar ook van nieuwe projecten die dit jaar op stapel staan. Dus degenen die niet naar de nieuwjaarswens van de burgemeester in het dorpscentrum konden komen luisteren, kunnen hun kennis ophalen met dit kleine boekwerkje.
Eén van de hoogtepunten voor dit jaar is de start van de bouw van de nieuwe school, een project onder auspiciën van zowel de gemeentebesturen van Cormatin en Malay als van de Communauté de Communes entre Grosne et Guye (CCGG) waarvan de burgemeester van Cormatin de President is. De school moet er voor zorgen, dat de kindertjes van Cormatin zowel als van Malay klaar worden gestoomd voor het echte leven.
Een ander groot nieuw project is de bouw van een klimwand bij Ameugny. Hoewel dit ook al in het Bulletin van 2010 werd genoemd, was de 2011 editie wat specifieker. Er stond een klein kaartje bij van het gehucht bij Ameugny dat “Bois Dernier” heet, en de voormalige steengroeve van Ameugny was omcirkeld als de plaats van de toekomstige klimwand. Nu fiets ik een aantal keren per week langs de voie verte, steek de D14 over bij het Musée du Poilu, en kom derhalve vaak langs die steengroeve. Ik had daar echter nog nooit iets bijzonders opgemerkt. Onlangs echter fietste ik langs de D981 naar Cormatin, en toen viel mijn oog op een rotspartij(tje) langs de voie verte, nét zichtbaar vanaf de grote weg. Op de terugweg ging ik via het fietspad, en toen zag ik inderdaad een stukje rotswand, dat er uitzag als het restant van een steengroeve, met een lengte van zo’n 20 m oprijzen tot de duizelingwekkende hoogte van een meter of vier. Thuisgekomen ontspon zich een discussie over de mogelijkheden van de klimwand, en we kwamen min of meer tot de conclusie dat dit een veredeld klimrek zou worden voor de leerlingen van de nieuwe school.
Maar echt bevredigend was die verklaring toch ook niet, en de dag erop, toen we met de auto op stap waren naar een klant, parkeerden we op de terugweg bij Bois Dernier en liepen een stukje langs de voie verte richting Taizé. Het stukje wand, dat ik eerder vanaf de weg had zien liggen, bleek het laagste deel van een steengroeve te zijn; Vanaf daar ging de heuvel vrij steil omhoog, en tussen allerlei struikgewas en geboomte door zagen we daar een wel degelijk steile wand oprijzen, met een geschatte totale hoogte (vanaf de voie verte) van een meter of veertig. Dat leek er meer op. Vanaf de voie verte bleek het onmogelijk een fatsoenlijke foto te maken. Ik was nog steeds een beetje aan het rond kijken op de voie verte zelf, toen ik de apotheekster met haar zoontje tegen kwam. Het gesprek kwam snel op de klimwand, en ze waarschuwde me voor het gevaar dat daar dreigde: gaten in de grond, vallend gesteente, enz. Intussen was ik Sue kwijt geraakt. Die bleek via een pad bij Bois Dernier omhoog geklommen te zijn, en had de onderkant van het tweede stuk rotswand gevonden. Toen ik haar uiteindelijk bereikt had, had ik een vrij uitzicht op wat de klimwand zou gaan worden. En wie schetst mijn verbazing toen ik Sue daar, als een klein uitgevallen Spiderwoman, tegen de wand aangeplakt zag?

Voor onze eigen website klik hier