Tegen de klippen op

Nadat de klimwand in Ameugny al een hele tijd klaar was, werd hij in juli 2013 dan eindelijk officieel geopend.

Het officiële gedeelte

Oorspronkelijk dacht ik dat het niet veel meer was dan een kinderspeelplaats, en de aanwezigheid af en toe van peuters in de leeftijd van 2 à 4 jaar wees daar ook op; de opening toonde aan dat het om meer ging dan dat. De wand is de trots van de burgemeester van Cormatin, tevens president van de CCGG (samenwerkingsverband van een aantal gemeenten tussen de riviertjes Grosne en Guye). En aangezien noch de gemeente noch de ComCom zoveel geld op kon hoesten, moesten er andere bronnen aangeboord worden. De toeristenbelasting die wij jaarlijks af moeten dragen aan diezelfde ComCom bracht uitkomst. Tot nu toe werd dat geld voornamelijk gebruikt voor het uitzetten van bewegwijzerde wandelingen en andere zaken die de toerist uiteindelijk ook weer ten goede komen. Of deze klimwand duizenden alpinisten gaat trekken die willen oefenen op de wanden van een oude steengroeve is overigens zéér de vraag.

De allereerste klimmers

 Maar goed, wie daarover valt is een kniesoor. Het staat in elk geval mooi in de foldertjes, een oefenklimwand voor bergbeklimmers. Voor de opening was iederen uitgenodigd die toeristenbelasting had afgedragen, en onze ComCom zou onze ComCom niet zijn als er ook niet wat hotemetoten rond zouden lopen om de opening een nog feestelijker cachet te geven. Het blijken overigens wel altijd dezelfde hotemetoten te zijn die opgetrommeld worden....
Aangezien Frankrijk, net als Engeland, een soort districtenstelsel hanteert bij verkiezingen, zitten in Senaat en Parlement afgevaardigden die nog "binding" met hun achterland hebben. Daar was "de" senator uit Parijs, "de" afgevaardigde van het Conceil Général van 71 (zeg maar de provinciale staten), de burgemeesters van de aanpalende communes, dus Ameugny, Cormatin, Taizé, Bonnay, enz.

Taizé in actie

 Maar hoe open je een klimwand? Je kunt moeilijk vragen of een paar dorpelingen het risico willen lopen zich te peltter te vallen! Ook daar werd wat op gevonden. In het nabijgelegen Taizé, waar 's zomers duizenden jongeren verblijven, waren vast wel een paar durfals te vinden die hun kunnen als alpinist wilden tonen. Twee jonge meiden, die als permanente (tijdelijke hulp voor een langere periode) op Taizé werkten, werden bereid gevonden om tegen een stuk steile wand op te klimmen en weer af te dalen. Weliswaar duurde het geheel véél langer dan gepland, maar uiteindelijk werd ons geduld dan toch beloond met een vin d'honneur en hapjes van de plaatselijke traiteur. En zo zagen we toch ook nog iets nuttigs terug van de belasting die we in het verleden zonder morren afdroegen....

En hier kwamen we voor!

 Ondanks bovenstaande kritische opmerkingen zijn potentiële bergbeklimmers uiteraard van harte welkom op La Tuilerie de Chazelle!