Eigen schuld, dikke bult

wordprocessor

Ik ben altijd een fervent voorstander geweest van het gebruik van software op een manier die recht doet aan die software. Een brief schrijven? Gebruik een wordprocessor. Een berekening maken? Neem dan een spreadsheet. Gegevens catalogiseren? Dat doe je met een database program. Ik keek altijd een beetje neer op mensen die lijstjes maakten in Word of Excel, of gegevensbestanden maken in Excel (je ziet overigens zelden of nooit iemand rekenen in Access!).
Je moet natuurlijk niet roomser willen zijn dan de Paus, dus om blogsoftware alleen maar te gebruiken voor het schrijven van een blog is wel erg puristisch.

Spreadsheet

Je gaat toch niet voor elke scheet die je dwars zit en die je op internet wilt zetten een website bouwen? Of wel soms? Over opportunisme of hypocrisie gesproken!
Het grappige is dat blogs min of meer vogelvrij zijn. Als ik een blog vind die mij de moeite waard lijkt, zet ik zonder blikken of blozen een link naar zo’n blog in mijn eigen blogs. En op dezelfde manier vind ik soms een link naar mijn eigen blogs (zoals deze) terug op blogs van derden, zonder dat ik daar aanstoot aan neem.
Ik heb echter ook blogsoftware gebruikt voor “blogs” (ik noem ze maar even “beschrijvende” blogs) die niet echt een privékarakter hebben, maar meer dienen als een verlengde van onze eigen website.

Database

Verhaaltjes over restaurants, toeristische attracties hier in de buurt, beschrijving van de toeristische infrastructuur in dit gebied bijvoorbeeld maken onze website nóg zwaarder dan hij al is. En blogsoftware is voor dat soort zaken erg handig en eenvoudig te hanteren, en bovendien eenvoudig aan te passen voor iemand die geen kaas heeft gegeten van html codes, Java script, enz.
Toch ligt het zonder blikken of blozen doorlinken naar dit soort beschrijvende “blogs” gevoelsmatig wat anders dan linken naar een “gewone” verhalende blog. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat er in de eerste blogs een hoop research zit, terwijl de verhalende blogs doorgaans neerkomen op pretentieloos gebabbel.
Om een voorbeeld te geven : in mijn beschrijvende “blog” over toerisme rond Cormatin zit een hoop werk. Alles wat ik beschrijf heb ik daadwerkelijk zelf gezien en onderzocht. Hetzelfde geldt voor de beschrijvingen van restaurants, fietsroutes en wandelpaden hier in de buurt.

link 3, 6 (geen bron) & 7

Toen ik dan ook links naar twee van die hoofdstukken uit mijn toeristische blog elders aantrof (zonder bronvermelding), inclusief een link naar de toeristische pagina van onze echte website, was mijn eerste gedachte : “Gut, zijn ze nou nog te beroerd om zelf wat aan onderzoek te doen?”. Maar alweer, blogs zijn vogelvrij, en veel te klagen heb je dan niet.
Dat het misschien wat beleefder geweest zou zijn om even van te voren toestemming te vragen, of in elk geval even melding te maken van gebruik van mijn “werk” komt blijkbaar niet bij iedereen op.
Een blog waar ik zonder blikken of blozen heen link is deze (klik hier).