Bureaucratie, of Liberté, Egalité, Fraternité (deel 4 van 6)

De Fransen zijn berucht, zéker bij de Britten, maar ook bij de Nederlanders, om hun bureaucratie.

Een Franse ambtenaar

Wat mij betreft hebben de Nederlanders weinig recht van spreken, want volgens mij is Nederland nog bureaucratischer dan Frankrijk. Het grote verschil tussen Nederlandse en Franse ambtenaren zit hem in de aanpak. Een Franse ambtenaar kan óf (naar eigen keuze) regels tot in het absurde doorvoeren, óf zich er met een jantje-van-leiden vanaf maken. Dat laatste gebeurt heel vaak op het platteland.

Zijn Nederlandse collega

Een Nederlandse ambtenaar volgt de regels zonder uitzondering, en als er een uitzondering gemaakt wordt, moet die eerst vastgelegd worden in een nieuwe regel.
Dat maakt de Franse bureaucratie soms onvoorspelbaar, en de Nederlandse beangstigend efficiënt. Dat laatste is erg handig als je in Nederland van een officiële instantie een stuk papier nodig hebt: aanvragen gaat via internet, betalen via Ideal, en het gevraagde document ligt doorgaans binnen een week in de bus.

Online betalen

Er blijkt één uitzondering te zijn: de Nederlandse rechtbank. Ik had voor mijn aanvraag van de Franse nationaliteit een beschikking van een echtscheiding nodig van een Nederlandse rechtbank. Nadat ik een Franse ambtenaar in Mâcon had uitgelegd dat ik zo'n verklaring niet had en ook niet wist hoe ik er aan moest komen, maar dat de gevraagde informatie wél op een ander officieel document stond uit mijn geboorteplaats, ging ze daarmee akkoord. Om wat voor reden dan ook was ik daar zelf niet zo gelukkig mee: zo'n stuk papier moest toch eenvoudig ergens op te vragen zijn?

Préfecture - Mâcon

Internet bracht uitkomst. Ik plukte (18 mei 2015) een formulier van internet, vulde dat in en stuurde dat op naar Den Haag. Vrij snel daarna (26 mei 2015) kreeg ik bericht dat ze het betreffende document niet konden vinden, en of ik mogelijk een rolnummer kon produceren. Na wat gespit in mijn papierwinkel kwam ik een nogal voddige fotokopie tegen, waarin werd gesproken over de beschikking, en ook een rol nummer werd genoemd. Het leek op een stuk papier dat uit een kladblok was gescheurd, geen briefhoofd, niets. Enfin, ik vulde het formulier opnieuw in, stuurde het op en wachtte af.

Rechtbank - Den Haag

Toen ik tegen het eind van het jaar nog steeds niets gehoord had van de rechtbank, belde ik op 4 november 2015 nog maar eens op. Daar kreeg ik te horen dat ze mijn aanvraag waarschijnlijk kwijt waren geraakt, omdat ik allang iets gehoord had moeten hebben. Of ik maar een nieuwe aanvraag in wilde dienen. Die ging meteen dezelfde dag op de post.

Ministerie van Binnenlandse Zaken - Parijs

Op 4 december 2015 ontving ik een fotokopie van hetzelfde vodje papier dat ik al had, alleen dit keer met een datum en stempel van de rechtbank Den Haag erop. En daarmee was wat mij betreft de kous af.
Tot…. op 15 januari 2016 een ambtenaar van het Ministerie van Binnenlandse Zaken in Parijs het niet eens bleek te zijn met de ambtenaar van de Préfectuur in Mâcon: of ik alsnog een uitspraak van de rechtbank met een beëdigde vertaling uiterlijk binnen twee maanden op wilde sturen naar het Ministerie.

Vertaalster: warm aanbevolen

Het stuk papier had ik dus blijkbaar niet voor niets alsnog aangevraagd!

De vertaling was vrij snel gepiept, en het document ging op 4 februari 2016 op de bus. En hoe het nu verder gaat?
Om een favoriet citaat van een oude vriend van mij (uit het gezang van Jacqueline van der Waals) te parafraseren: "Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des ambtenaars hand".

NB: de meeste foto's komen van internet.