Dat het gebied rond en ten westen van Montceau-les-Mines en Le Creusot ooit een rijk steenkoolbekken was blijkt eigenlijk alleen nog uit de plaatsnamen: Montceau-les-Mines heet niet voor niets zo.
 |
| Musée de la Mine - Blanzy |
Verder herinnert er weinig aan de gloriedagen van rond de periode van de industriële revolutie. Veel plaatsen in de Charolais hadden in die tijd zo'n influx van mijnwerkers uit Italië, Portugal en Polen (allemaal streng rooms-katholieke landen) dat de kerken in die streek al snel te klein werden voor de exploderende bevolkingsgroei.
 |
| Galerij |
Dat is dan ook de reden dat van veel oorspronkelijk romaanse kerken slechts de oude klokkentoren rest; het oorspronkelijke schip van de kerk werd afgebroken en vervangen door een langer en/of breder schip. De steenkoolexploitatie in de streek eindigde tussen 1992 en 2000.
In Blanzy echter is er nog iets meer dat herinnert aan de hoogtijdagen van de kolenwinning.
 |
| Galerij |
Hoewel van de vele mijnen niet veel meer te zien is, bezit Blanzy nog een van de oorspronkelijke mijnlifttorens van de Puits Saint-Claude (exploitatie: 1857-1882), en is er een
mijnmuseum ingericht.
Het museum, dat zeer de moeite waard bleek, is alleen in de zomermaanden dagelijks open (niet op dinsdag, en alleen in de middag) en buiten die periode alleen in de weekend.
 |
| Mijnwerker |
De groep die het museum beheert heeft o.a. de machinekamer geconserveerd, er is een aardige collectie mijnlampen te vinden en men heeft een aantal mijngangen net onder de oppervlakte nagebouwd; de rondleiding geeft de bezoeker een goede indruk van het leven ondergronds vroeger. In die gangen is ook een aantal machines ooit gebruikt voor de exploitatie te zien.
 |
| De lifttoren |
Blanzy ligt ongeveer een half uurtje met de auto hier vandaan, en voor wie geïnteresseerd is in industriële archeologie is een uitstapje naar dit museum zeker de moeite waard.
Voor onze eigen website
klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten