De ondergang van een pizzeria

Erg dikke pizza (van Dr. Oetker's website)

Vroeger, toen ik nog in Nederland woonde, waren pizza's voor mij vrij dikke plakken cirkelvormig brood met (doorgaans) lekker beleg. Aangezien ik niet echt een broodliefhebber ben, stond een pizzeria erg laag op mijn lijstje met mogelijk te bezoeken restaurants. Tot ik een keer op vakantie in de buurt van Avignon ontdekte dat als pizza's flinterdun worden gemaakt ze opeens héél erg lekker kunnen zijn. En dat gold voor het merendeel van de pizza's die ik ooit in Frankrijk at. Toen we ons in dit deel van Bourgondië vestigden hadden we al snel een pizzeria ontdekt die in een competitie voor de lekkerste dunste pizza ter wereld hoge ogen zou gooien.

Redelijk dunne pizza (van Koopmans' website)

Hoewel een tijdje terug de zaak van eigenaar veranderde, en de recepten wat aangepast werden, bleef de kwaliteit (wat mij betreft in elk geval) gehandhaafd.
Maar aan alles komt een eind. Begin dit jaar bleek "Le Loup Garou" gesloten, en we hadden geen idee wat ervoor in de plaats zou komen. Een boutique? Een drogist? Een specialiteiten restaurant? Onlangs kwamen we er achter. Er werd een nieuw restaurant geopend, onder dezelfde naam, en met een gelijksoortige menukaart: "Le Loup Garou" ("De Weerwolf") was uit de dood herrezen!

De oude Loup Garou

Nadat het nieuwe restaurant al een paar dagen draaide (ga nooit op de openingsdag naar een restaurant hier in de buurt, weten wij uit ervaring!) besloten we te zien of de nieuwe kok de oude kon evenaren. Alles wees daarop. De oven was nog steeds de oude, de machine waarmee de pizza's werden geplet was nog dezelfde, kortom, als ze ook de oude recepten over zouden nemen zou het niet meer stuk kunnen. Daarmee kun je dus bedrogen uitkomen, merkten we al snel. De pizza's waren met de hand gevormd, onwaarschijnlijk dik; ze hadden een brede, dikke, rand zonder beleg erop, de ingrediënten van mijn pizza saumon haalden het niet bij wat we daar gewend waren….

De nieuwe Loup Garou

Iets wat me nog nooit is overkomen, gebeurde hier. De bodem was zo dik en taai, dat ik die met het aangeleverde mes niet kon snijden (ik kreeg na 6 pogingen overigens wel een ander scherper mes aangeboden, dat iets maar niet veel beter sneed), en toen ik uiteindelijk een stuk pizza probeerde had ik meer wijn nodig om het weg te spoelen dan er in mijn glas zat. Het resultaat: na een halve pizza, waarvan ik ook de randen nog had afgesneden, zat ik mudvol. En ondanks alles (je hebt er uiteindelijk voor betaald!) namen we na afloop de andere helft, zonder de korsten, mee naar huis. Wat mij betreft wacht ik maar op weer een nieuwe eigenaar, en behelp ik me maar zo lang met de andere pizzeria's in Cluny….