L'appel du 18 juin 1940

Onlangs was het weer zover : opnieuw een kranslegging in Cormatin. Dit keer was het ter gelegenheid van de herdenking van de oproep van Generaal de Gaulle vanuit Londen aan alle vrije Fransen in bezet gebied de Duitsers op alle mogelijke manieren te bestrijden.
Maar eerst even wat uitleg over hoe het hier in Cormatin werkt.
In Cormatin, vóór de kerk, staat het oorlogsmonument. Dat is het geijkte monument, een soort van obelisk met daarin gebeiteld de namen van hen die vielen, in de twee wereldoorlogen, in Vietnam, in Algerije. Net even buiten Cormatin, in het gehucht Bois Dernier, staat een tweede monument.
Dat is een monument voor diegenen die gedeporteerd werden tijdens de tweede werledoorlog. Maar behalve een stuk steen uit Buchenwald, hier heen gebracht door Monsier P., één van de overlevenden van de deportaties uit Cormatin, en een urn met zand uit Bir-Hakeim, hangt er ook een citaat uit de tekst van de beroemde oproep van de Gaulle.
Alle herdenkingsdagen met kransleggingen, gevolgd door een vin d’honneur, volgen een eigen ritueel.
Laatste zondag in april : dag van de gedeporteerden - kranslegging in Bois Dernier.
8 Mei, bevrijdingsdag : kranslegging bij beide monumenten.
18 Juni - L’appel du 18 juin - kranslegging bij Bois Dernier
14 Juli - Fête Nationale : kranslegging bij beide monumenten.
11 November - Wapenstilstandsdag - kranslegging in Cormatin.
Onze burgemeester wil nog wel eens de tel kwijt raken, zodat hij soms een krans te weing heeft, en soms een krans te veel. En dan is er gemopper rondom van de dorpsgenoten die “wel beter weten”.
In elk geval, gisterenavond werd er verzameld bij de Mairie (het gebouw verdient in geen geval de vertaling Stadhuis!), om 18h30. De opkomst bij dit soort evenementen variëert sterk. 18 Juni is duidelijk een van de minst populaire uit het rijtje. Het gemeentebestuur was maar deels aanwezig, een aantal Sappeurs-pompiers schitterde door afwezigheid, maar de vaste ploeg was er wel. Wij horen, door een gelukkig toeval tot degenen die schriftelijk worden uitgenodigd. Hoewel het monument op nog geen 8 minuten lopen van de Mairie af ligt, wordt er altijd naar het monument gereden. Dat is ook wel een beetje te verklaren in verband met de hoge leeftijd van enkele deelnemers.
Maar nu was de weg afgesloten, vlak vóór je bij het monument was. De auto parkeren bij de opbreking, en dan een stukje door de opbreking baggeren, was geen optie. Er werd daarom een flinke omweg genomen, ruim 7 km, om via Chazelle toch dicht bij het monument te kunnen parkeren. Er moet wel gezegd worden, dat er in dat soort gevallen wel gecarpoold wordt.
Enfin, de burgemeester, die nooit veel enthousiasme toont voor dit soort zaken, liet de honneurs over aan Monsieur P., die de redevoering van de Gaulle voorlas. De officiële brief van de Minister van Binnenlandse zaken, die ook voorgelezen dient te worden, werd met algemene stemmen verworpen. Toen de krans gelegd was, werd via een krikkemikkige cassetterecorder, aangesloten op de accu van een auto, de redevoering van de Gaulle afgespeeld, gevolgd door een krakende en steunende Marseillaise. Aangezien het ook nog begon te miezeren, wist de burgemeester niet hoe snel hij iedereen moest uitndigen voor een vin d’honneur in Les blés d’or. Elk café of restaurant in Cormatin krijgt bij toerbeurt de eer om de vin d’honneur te schenken. En dat is dan voor ons ook de gelegenheid om de laatste dorpsroddels op te pakken…….
De website van La Tuilerie de Chazelle