Dat was eens, maar nooit weer! (deel 2)

Heel in het kort: dit is deel 2 van een stuk over hout hakken in een bos.
Wij hebben zelf geen kettingzaag, dus waren we afhankelijk van vrienden, die in ruil voor de helft van het hout arbeidskracht en kettingzaag zouden leveren. Wij zorgden voor de betaling aan het gemeentehuis, en hielpen met het splitsen van het hout, en het stapelen. Omdat onze vrienden nogal ver weg woonden, zouden wij het hout ophalen uit het bos, en het bij ons opslaan tot zij het konden ophalen. Nou, dat hebben we geweten. Het werk is niet van gevaar ontbloot, omdat bomen bij ondeskundig gebruik van een kettingzaag de neiging hebben de verkeerde kant op te vallen. Daar komt bij dat dunne stammen gemakkelijk verzaagd kunnen worden, maar vers hout van een dikke stam (het ging om eiken en beuken) is, zelfs in stukken van 50 cm, nauwelijks te versjouwen. Splijten is dan een optie. Degene met de kettingzaag maakt een inkeping in de kopse kant van het stuk stam, en dan kun je er grote wiggen in slaan met behulp van een voorhamer, in de hoop het hout te splijten. Uit evaring weet ik nu, dat nat, nog levend eikenhout splijten geen sinecure is. Alle vezels plakken aan elkaar, en zelfs na splijting is het zwaar werk om de gespleten delen los van elkaar te krijgen. Beukenhout gaat overigens niet veel beter. Toen we begonnen met hakken, vroor het nog niet, maar dat veranderde al snel. De bevroren boomsappen zorgden ervoor dat de ketting razendsnel bot werd. Het pièce de résistance van de hele affouage was de laatste dikke boom. Er stonden een aantal bomen waar we niet aan mochten komen, en nog één die om moest. En uiteraard viel die de verkeerde kant op, en bleef met de kruin in een boom hangen die moest blijven staan. We hadden weinig keuze; de hangende boom leverde gevaar op, en we konden óf de boswachter waarschuwen, óf die éne boom illegaal omhakken. We kozen uiteindelijk voor het laatste, en hadden daarmee een bonusboom binnen gehaald.
Uiteindelijk, na 8 halve dagen hard werken met ons vieren hadden we een paar aardige stapels hout klaar liggen. Die moesten ‘alleen’ nog maar even uit het bos gehaald worden. Maar dat zou zomerwerk zijn; voorlopig kon het hout blijven liggen in het bos, en op natuurlijke wijze een hoop vocht verliezen.
(Wordt vervolgd - over 1 week)

De website van La Tuilerie de Chazelle