Kikkerbillen

Als kind hoorde ik ooit, dat er mensen waren die kikkerbillen aten. Natuurlijk ontving ik dit schokkende bericht met een mengeling van afschuw en ongeloof. Want wie eet er nu in ’s hemelsnaam billen, en dan ook nog van een kikker? Als ik toen had geweten, dat biefstuk een mooi woord was voor koeienbil, had ik er vast niet zo van genoten, de enkele keer dat mijn ouders dat op tafel konden brengen. Toen ik in Singapore woonde, werd ik af en toe meegenomen door een Chinese collega, die het leuk vond om westerlingen de stuipen op het lijf te jagen met gerechten als 100-jarige eieren, bloedkubusjes, slangen- en schildpadsoep, leguaan en kikkerbillen (die in het Engels echter kikkerbenen of -poten heten). En hoewel ik van sommige van deze gerechten geen hoge hoed op had en heb, waren de kikkerbillen eigenlijk wel erg lekker, alleen een hoop werk om te eten. Een tijd terug wilden we een restaurant in Cluny uitproberen, Le Rochefort. De reden was simpel: tussen de middag stond de hele parkeerplaats vol met auto’s uit de buurt, en was er geen tafel onbezet. Dat is altijd een goed teken voor wat betreft de kwaliteit van het eten. De specialiteit van het restaurant was grenouilles, dus kikkerbillen. Dom genoeg bestelden we wat anders; deels omdat het menu aan de prijzige kant was, en deels omdat ik in een ander restaurant kort daarvoor ook al escargots (slakken) en kikkerbillen had gegeten. Beiden zwommen toen in een bord dat erg groen was van de peterselie, wat sterk de indruk gaf van een vijvertje bedekt met kroos, waarin wat kikkers rond dobberden (de kikkerbillen zitten nog aan elkaar, en zijn als zodanig nog goed te herkennen). Al etende in Le Rochefort zagen we borden met kikkerbillen langs komen, die er veel smakelijker uitzagen dan wat we voorheen hadden gegeten. We besloten een paar dagen terug het opnieuw te proberen. En dat was een bijzonder goede keus. De prijzen zijn die van vandaag (2009); een portie kikkerbillen kostte € 21.00; een menu met een terrine van foie de volaille (kippenlever), een portie kikkerbillen en een dessert kostte € 25.00. De keuze was dus niet moeilijk. Het hoofdgerecht was echter dusdanig groot en bewerkelijk, dat ik na een uur botjes kluiven eigenlijk wel genoeg had. Gelukkig had ik het voorgerecht met Sue gedeeld, die alleen een salade had besteld, en zij ontfermde zich ook over het toetje. De kikkerbillen waren gebakken (of gefrituurd), en gekruid met peterselie (dat is de locale specialiteit hier). Gisteren, tijdens een picknick ter gelegenheid van de opening van de festiviteiten voor Cluny 2010, toen we met een aantal plaatsgenoten uit Cormatin aan lange tafels in de straten van Cluny zaten te eten, kwam (uiteraard) het onderwerp Bourgondische specialiteiten ter tafel. Na uitgebreid aangehoord te hebben hoe je slakken kon vinden én klaar maken, viel ook het woord kikkerbillen. De consensus was, dat de beste kikkerbillen in de streek bij Le Rochefort werden bereid. Waarvan acte!

De website van La Tuilerie de Chazelle