Sinds we hier wonen, zijn we hogelijk geïnteresseerd geraakt in het reilen en zeilen van onze oude steenfabriek. Het bezoeken van andere tuilerieën is een van de mogelijkheden om meer te weten te komen. Eén van onze (regelmatige) gîte gasten, de al eerder genoemde fotograaf, kwam met zijn partner terug van een fietstochtje, en ze meldden heel triomfantelijk dat zij een nieuwe tuilerie ontdekt hadden. Vrij spoedig daarna klommen we zelf op de fiets, vonden de tuilerie in Saint-Forgeuil, en maakten een praatje met de eigenaar.
De man bleek een Belg te zijn, en kende nog een paar andere tuilerieën in de buurt waarvan we van het bestaan niet op de hoogte waren. Wij wisten toen, in 2008, van het bestaan van zeven tuilerieën (incl. de onze en de zijne), en hij kende er nog drie. Eén van die drie, die volgens hem “heel makkelijk" te vinden was, aan de weg tussen Joncy en Chevagny-sur-Guye”, konden we met geen mogelijkheid vinden; de andere twee overigens wel. Na een aantal malen over die weg heen en weer gereden te zijn, gingen we er maar vanuit dat de man zich vergist had.Wie schetst onze verbazing, dat toen we in een vergaderingetje zaten over een randonnée die op La Tuilerie zou stoppen voor een vin d’amitié, de Tuilerie tussen Joncy en Chevagny-sur-Guye ter sprake kwam. De gids van de randonnée woonde daar in de buurt, en kende de tuilerie wel. Een IGN stafkaart bood uiteindelijk uitkomst (we hadden natuurlijk zelf ook wel eerder op dat idee kunnen komen!), en opnieuw reden we de weg tussen Joncy en Chevagny-sur-Guye af, ditmaal gewapend met de kaart. Het toeval wilde, dat het woord “Tuilerie” ten oosten van de weg stond gedrukt. We hadden al snel een gebouw gevonden dat op de plek lag waar “Tuilerie” bij stond, maar we weten zo langzamerhand wel hoe een tuilerie er uit ziet, of hij nu vervallen is of niet.
Het gebouw waar we voor stonden was een gewoon woonhuis, en er was geen spoor te zien van een droogschuur (séchoir) of oven (four). We hadden al weer bijna, en nu definitief, opgegeven, toen we naar de auto liepen, die aan de andere kant van de weg geparkeerd stond en tussen de takken van een aantal hoge bomen heen een stuk van een dak zagen schemeren. We stonden aan de rand van een overgroeid veldje geparkeerd, waar we uiteindelijk, na door brandnetels richting dak te zijn gewaad, in een bosje de zeer vervallen resten van een oude tuilerie vonden. We waren eindelijk compleet, dachten we toen. Maar dezelfde gîte gasten die ons wezen op de tuilerie van Saint-Forgeuil hadden een boek gekocht over de Voies Vertes in Bourgogne, waarin een nog werkende tuilerie werd beschreven. Die lag weliswaar in Corbigny (in Nièvre, een aangrenzend departement), maar als het woord tuilerie valt, gaat geen zee ons te hoog. Dat bleek een echte vondst te zijn, en na ons bezoek met rondleiding daar waren we weer een heel stuk wijzer geworden (opnieuw met dank aan Paul en Jany). Toen hadden we, dachten we, echt het plaatje rond.
Tot ik vanochtend een beetje aan het rond surfen was op toeristische websites over de omgeving, en op de site van het dorpje Chapaize een advertentie tegen kwam van een gîte, gevestigd in Lancharre, een gehucht hier vlakbij. We zijn inmiddels ook daar langs geweest, werden zeer gastvrij ontvangen door de eigenaars, en wachten nu op een tegenbezoek. Nu hebben we eindelijk onze verzameling weer compleet, totdat ….. er weer een andere tuilerie boven water komt.De bijgewerkte fotopagina met tuilerieën in Bourgogne
De website van La Tuilerie de Chazelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten