zondag 20 september 2009

Veemarkt

Als ik uit het raam kijk, zie ik een aantal mooie witte Charollais koeien (vlees-, geen melkkoeien, met een AOC) in de wei lopen. Dat is hier minder uitzonderlijk dan het lijkt; hoewel we niet in de Charollais wonen (het gebied rondom Charolles, hier zo’n 60 km vandaan) vind je dit soort koeien door heel Saône-et-Loire heen. Er zijn in Saône-et-Loire twee veemarkten waar deze dieren worden verhandeld.
De belangrijkste, grootste en oudste wordt elke woensdagmiddag gehouden in Saint-Christophe-en-Brionnais, een gehucht nog een flink stuk voorbij Charolles. De markt is waarschijnlijk al in de Xde eeuw begonnen; in 1488 verklaarde Karel VIII de markt “eeuwig” en sinds die tijd wordt er dus regelmatig markt gehouden. We arriveerden rond een uur of half een, en de straten van het dorpje leken uitgestorven. Het enige wat er te zien was, waren een paar kraampjes langs de kant van de hoofdstraat, waar laarzen werden verkocht. We gingen dus in arren moede, het was tenslotte lunchtijd, maar een restaurant binnen om een hapje te gaan eten. En ook hier hetzelfde beeld. Een piepklein eetzaaltje met een enkele lege tafel. Beleefdheidshalve vroegen we of we plaats mochten nemen, en meteen werden we door een struise boerendeerne naar de achterkant van het restaurant gedirigeerd. Hier werd alles snel duidelijk. Het eigenlijke restaurant bleek op woensdag een grote loods te zijn, met lange tafels en banken. Het leek of de hele boerenbevolking van S&L aan die tafels zat; het was een herrie van jewelste, en de onderhandelingen over de veeprijzen waren duidelijk al begonnen. Er werd met veel moeite een plaatsje voor ons gevonden, en we mochten aanschuiven aan één van de tafels. Het restaurant was verbazend efficiënt. Veel personeel, toch nog een ruime keuze aan lunch menu’s, en binnen een half uur had een ieder zijn lunch achter de kiezen en werd er plaats gemaakt voor de volgende groep eters. Rond een uur of één stroomde de hele zaal leeg, op een handvol toeristen na. Blijkbaar begon de markt rond die tijd. De markt vindt plaats in een gigantische overdekte hal, waar niet met handje klap, maar met blocnotes wordt gehandeld. De verkoper schrijft een prijs op, de koper komt met een nieuwe prijs, enz. De prijzen gaan nog steeds in Francs, hoewel dat naar alle waarschijnlijkheid wel “nieuwe” Francs zijn. De boeren hier zijn, net als in Nederland goed herkenbaar. Ze verschillen wel beduidend van de Hollandse boer. Hier voornamelijk schriele mannen, allemaal in een blauwe of donkerblauwe stofjas met kaplaarzen aan; wel hebben de boeren hier ook allemaal een wandelstok om de koeien op te jagen. Maar de boeren zoals ik ze me uit mijn jeugd herinner, dik, sigaar in het hoofd, horlogeketting over de buik, die zie je hier niet. De hele sfeer, het geloei, het geschreeuw van kopers en verkopers, de lucht van de veemarkt, dat alles bracht me heel ver terug naar mijn jeugd, toen er in Delft waar ik toen woonde, wekelijks een veemarkt werd gehouden….. Af en toe gaan we er nog wel eens heen, om de sfeer te proeven, maar ook voor de lunch. En die is uitstekend, want een boer uit de Brionnais kun je niet afschepen met een zielig stukje vlees. We hebben beide restaurants in Saint-Christophe geprobeerd, maar we gaan elke keer toch terug naar La Tour d’Auvergne, de tent waar we ooit voor het eerst aten.
Klik hier voor het vervolg.

De website van La Tuilerie de Chazelle

Geen opmerkingen:

Een reactie posten