dinsdag 25 augustus 2009

De Russen komen

De laatste weken stonden in het teken van betrekkingen met onze voormalige vijand uit het Oostblok.
Allereerst waren we zijdelings betrokken bij een fietsongeval van een Russische dame. We wilden naar Bonnay rijden, om een bezoek te brengen aan iemand die miniaturen in hout maakt. We besloten een binnendoor-weggetje te nemen, in plaats van de provinciale weg. We waren net de kruising met de Voie Verte in Cormatin gepasseerd, toen we midden op het smalle weggetje een fietser op ons af zagen komen. We stonden ruim stil voordat de fietser ook maar bij ons in de buurt was, en zagen alles zich in slow motion afspelen. Langzaam zagen we vrouw over het stuur naar voren vallen, het achterwiel van de fiets ging omhoog, en een paar tellen later lag de vrouw op de grond, met de fiets over zich heen, en badend in het bloed. Gelukkig bleek al snel dat er geen, althans weinig bloed had gevloeid.
Toen we haar overeind hadden geholpen werd de situatie al snel duidelijk. De vrouw, een Russin, was door een vriend naar Cormatin gestuurd om wat boodschappen te doen. Ze had een mandje voorop de fiets, met daarin een loodzware rugzak, twee zakjes fruit en een fles wijn. In haar hand had ze een tweede fles wijn. Waarschijnlijk was ze niet erg bedreven in het fietsen; toen ze onze auto zag naderen was ze blijkbaar in paniek geraakt, had met haar ene vrije hand de (voor-)handrem ingeknepen, en doordat het zwaartepunt van de fiets veel te ver naar voren lag door het mandje en de rugzak, was ze heel langzaam over de kop geslagen.
Wat we in eerste instantie voor bloed aanzagen was de inhoud van twee flessen rode wijn. Weliswaar was er zo te zien niets ernstigs aan de hand, maar het leek ons toch beter de vrouw mee te nemen naar de apotheek. Sue reed met haar terug naar Cormatin, terwijl ik er op haar fiets achteraan reed. Daar werd ze gewassen (ze had nogal wat schaafwonden, ook onder haar kleding) en na wat gepalaver (de apotheker wilde haar eigenlijk doorsturen naar een dokter, maar dat wilde de vrouw in geen geval) besloten we de fiets en de bagage van de vrouw in de auto te laden, en haar in Taizé (waar ze verbleef) af te zetten. Enfin, sommigen zullen hierin een teken van hoger hand zien; voor de jeugd die in Taizé verblijft, is alcohol gebruik zeer strikt geregeld door middel van bonnen voor een café binnen de gemeenschap, en wijn kopen bij de kruidenier in Cormatin staat niet op de lijst van toegestane transacties….
Onze tweede ontmoeting met Russen vond plaats in dezelfde week.
In Tournus trad “Les Voix de la Nèva” op, een gemengd koor uit Sint-Petersburg. We hadden de kaartjes al ruim een maand in huis, want concerten die in de Saint-Philibert abdijkerk van Tournus worden gegeven zijn doorgaans van een hoge kwaliteit en druk bezocht. En inderdaad, het koor, bestaande uit 5 heren en 5 dames, bleken over prachtige stemmen te beschikken, die mede door de geweldige akoestiek van de kerk prachtig tot hun recht kwamen. Voor de pauze was er een programma van Orthodox-Russische muziek, en na de pauze werd er profane muziek gezongen. Het hoogtepunt van het deel na de pauze was het “Vecherniy zvon”. Iedereen van mijn generatie, die regelmatig naar Arbeidsvitaminen luisterde, zal zich dit lied nog herinneren van de Mastreechter Staar. Om de melodie te horen, klik hier.
De Nederlandse titel was “Avondklokken” zoals ik later uit vond, maar voor mij als jongetje klonk het als “Wij zijn niet bang”, en zo heette het lied dan ook onder mijn vriendjes! Het was een van de klassiekers van het programma, dat om de paar weken weer opdook. En zo bracht één week opeens allerlei herinneringen terug, aan de Teleac cursussen Russisch voor beginners en gevorderden, én aan een radioprogramma dat jarenlang een immense populariteit genoot bij jong en oud…..

De website van La Tuilerie de Chazelle

Geen opmerkingen:

Een reactie posten