De onderneming werd geleid door een dame, die een beetje zonderling overkwam. Niet zo gek natuurlijk, voor iemand die een nering drijft waar ze prentbriefkaarten met allerhande soorten elfjes erop, plastic elfjes, terracotta elfjes en wat voor elfjes dan ook verkoopt. Maar goed, na betaling van het vereiste bedrag mochten we onder haar bezielende leiding de tuin bewonderen. Eenmaal in de tuin werden we de enorme schaal van het geheel gewaar. De tuin bleek iets groter dan de gemiddelde Nederlandse voortuin, maar niet véél groter. Eén van de hoogtepunten was een grot, waarvan de ingang de bek van een draak moest verbeelden, compleet met tanden. Een tweede niet te missen attractie was een waterpartij, gevoed door een kanaaltje dat aan de bek van een reus ontsprong. Het geheel was gelardeerd met plastic miauwende katten, plastic kwakende kikkers, plastic klingelende elfjes en meer van dit soort smaakvol spul. En daarmee hebben we het geheel wel redelijk volledig beschreven. Om er toch nog iets van te maken, vertelde de dame over de wonderbaarlijke medische werking van diverse planten die in de tuin stonden, zoals afrikaantjes, goudsbloemen en andere zeldzame planten. Het bleek dat haar vader, een kunstenaar, ooit met de tuin was begonnen, en dat zij het na zijn dood over had genomen en voortgezet.
Als ik dit geheel in een paar woorden zou moeten omschrijven, zou ik uitkomen op een smakeloze imitatie van een van de mindere attracties uit het sprookjespark van de Efteling. De vader van de dame kon duidelijk niet in de schaduw staan van Anton Pieck. Eigelijk was het enige dat ook maar enigszins de moeite waard was, het huisje waarin ze woonde. Ik denk dat toeristen die€ 2.50 beter kunnen besteden aan een koud biertje op het terras van L’Annexe aan de Voie Verte, of van La Terrasse, Les Blés d’Or of Café de la Poste in Cormatin….
De website van La Tuilerie de Chazelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten