Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (7)

We kunnen nu uiteindelijk een punt zetten achter deze affaire. Nadat we een nogal agressief telefoontje hadden gehad van onze dr. Kumar, besloten we te proberen zijn telefoonnummer te traceren zonder de telefoon aan te nemen (we hebben geen nummerherkenning). Dat lukte; hij bleek te gebeld te hebben vanaf een Nigeriaans telefoonnummer. Dat betekent niet dat de man ook daadwerkelijk in Nigeria zit; hij kan ook vanuit elk ander land met zijn Nigeriaanse mobiele telefoon bellen.

In het kort het schema:
1. De heer X stuurt een scam e-mail rond aan waarschijnlijk honderden e-mail adressen, gestolen of gekocht
2. De heer Y steelt een chequeboek van de heer A of koopt een gestolen chequeboek van een derde partij
3. De heer Z opent een bankrekening, waarschijnlijk gebruik makend van de gestolen identiteit van de heer B
4. Gîte eigenaar de heer C accepteert de aanvraag en stuurt de heer X de huurvoorwaarden
5. De heer X geeft details over het geld dat de heer C gaat ontvangen
6. De heer C gaat akkoord
7. De heer X stuurt een cheque op
8. De heer C bevestigd ontvangst van een veel te hoog bedrag en vraagt om verdere instructies
9. De heer X geeft bankdetails waar het geld heen moet, en geeft instructies dat de heer C de kosten van verhuur mag aftrekken, zolang hij het restant maar z.s.m. overmaakt naar de rekening van de heer Z alias B

10. De heer X zet de heer C via e-mails en telefonisch stevig onder druk om "vandaag" nog te betalen
11. De heer C brengt de cheque naar zijn bank, hoort daar vrij snel dat het geld op zijn rekening staat en verwittigt de heer X dat het resterende bedrag is overgemaakt naar de rekening van de heer Z alias B
12. Zodra het geld op die rekening binnen komt, wordt de rekening onmiddellijk leeg gehaald door de heer Z
13. Na verloop van tijd komt het bedrog uit, en wordt het aan de heer Z alias B betaalde bedrag door de bank ingehouden van de rekening van de heer C
14. De heer C is het uiteindelijke slachtoffer, en van de heren X, Y en Z ontbreekt elk spoor

Het zijn puur vemoedens, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand min of meer willekeurig brievenbussen afloopt in de hoop een chequeboek te vinden. De plaatsen van handeling (waarschijnlijk Londen en Leicester) liggen zover van elkaar af dat het onwaarschijnlijk lijkt dat dit een eenmansactie is. Ons inziens gaat het hier om een goed georganiseerde scam met minstens een paar man, en er zijn honderden van dit soort scams.

Verder kregen we, behalve een bedankje van de andere twee spelers in dit spel, het accountants kantoor en de directeur van EE UK Ltd, een telefoontje binnen van een ons totaal onbekende man. Ook hij was benaderd door Kumar, en besloot om totaal verschillende redenen van die van ons dr. Kumar accommodatie aan te bieden. Ook hij ontving een cheque, dezelfde die wij ook ontvingen, maar hij vertrouwde het niet helemaal omdat de cheque niet aangetekend was verzonden. Hij vond mijn blog, en kwam uiteindelijk ook bij de directeur van EE UK Ltd terecht. Waaruit wat mij betreft volgt, dat de spreekwoorden "een gewaarschuwd mens telt voor twee" en "beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald" zo gek nog niet zijn!

Voor onze eigen website klik hier.

Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (6)

De ontknoping nadert. Nadat we de foto van de cheque aan de accountant hadden gestuurd, werden we gebeld door de directeur van EE UK Ltd, Brian P. Dat bleek een bijzonder vriendelijke man te zijn, die onze actie zéér op prijs stelde. Hij had de foto van de cheque ontvangen, maar herkende het rekeningnummer eerst niet als het zijne. Navraag bij zijn boekhouder leverde op dat het om een 2 weken geleden geopende rekening ging, waarvan het chequeboek nooit was gearriveerd. Er stond meer dan voldoende geld op die rekening om "onze" £ 3800 te kunnen innen. En die transactie zou dan pas over een tijdje worden opgemerkt als niets met EE UK Ltd van doen hebbende. Brian P. had intussen met zijn bank gebeld om alle cheques uit het verdwenen chequeboek te annuleren, en wij beloofden dat wij de gestolen cheque aan hem zouden sturen mocht hij die nodig hebben voor de politie. Zonder weinig hoop op een reactie stuurden we Dr. K. een mail met de boodschap dat de cheque was geïnd bij onze bank, en dat we wachtten op zijn instructies. En die kwamen prompt. Ik citeer:

"Dear Sue and Cees,
Thank you for your mail and confirmation of the money in your bank account. I have received the account details of our logistics agent, deduct cost of the transfer from the money and transfer the balance to our logistics agent today. Below is the account details;
ACCOUNT NAME: G V DE Sxxx
BANK NAME: BARCLAYS BANK
IBAN CODE: GB25BARC20143370xxxxxxx
SWIFT/BIC CODE: BARCGB22
Make the transfer today as i have notified them that they will receive the money as soon as possible. Once the transfer is done scan and send the bank transfer paper for record purposes."

Ik heb de naam en het rekeningnummer versluierd omdat het ook hier gaat om een waarschijnlijk gekaapte identiteit. Sue haar ouders kregen een tijdje geleden een telefoontje van een bank, met de vraag of ze onlangs een nieuwe rekening hadden geopend. Dat hadden ze niet, en het bleek dat iemand anders dat onder hun naam wél had gedaan. We hebben nooit begrepen wat daarachter had kunnen zitten, maar wetend wat we nu weten valt het kwartje. Waarschijnlijk is het Dr. K. gelukt om onder iemand anders zijn naam een rekening te openen, daar zo snel mogelijk geld op te laten storten en die ogenblikkelijk leeg te halen, voordat de bank de echte meneer of mevrouw de S. waarschuwt of een bankafschrift stuurt.

Dat zou ook verklaren, waarom er meteen na bovenstaande e-mail een telefoontje binnen kwam van een zeer geagiteerde Dr. K. Die was zeer agressief, en benadrukte dat we onmiddellijk dat geld moesten overmaken, want dat was cruciaal. Ten overvloede: de man was volgens Sue zeker niet iemand die Engels als eerste taal had, en hij sprak ook niet met een Indiaas accent. Naar alle waarschijnlijkheid was hij ook niet Afrikaans, maar voor de rest kon ze zijn accent moeilijk plaatsen. Hij was zeer moeilijk te verstaan. Het zou een Arabier, maar ook een Oost-Europeaan of Portugees geweest kunnen zijn.

Interessant detail : de bank waar het geld opgehaald zou worden is waarschijnlijk in Leicestershire, mijlen weg van Londen.

En hiermee is dit epos (waarschijnlijk) afgesloten. We weten nu min of meer hoe zo'n scam werkt, en de hele serie is misschien een les voor mensen die wat minder wantrouwend zijn dan wij.




Wordt (heel misschien nog een keer) vervolgd

Voor onze eigen website klik hier.

Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (5)

Hoewel er nog steeds geen nieuws is van onze chirurgijn uit Inda, zitten Paul en Ina niet stil. De naam van de firma (EE UK Ltd) werd opnieuw in Google.co.uk ingetypt, en meerdere malen gevonden. Eén van de sites die Paul vond had het adres van de firma in Hove en naam en adres van de directeur in Londen. Het telefoonboek gaf nul op het request, zowel voor de firma in Hove als voor de directeur.
Een Google search naar het volledige adres echter gaf ons duo de naam van een accountantskantoor in Hove. Streetview bevestigde, dat op dat adres inderdaad een uithangbord te zien was met de naam van de accountant. En daarna was een telefoontje snel gepleegd. Ina Vlaanderen, die Engelse voorouders heeft, belde op, en kreeg te horen dat EE UK Ltd inderdaad geregistreerd stond op het adres van het accountantskantoor. Zij behartigen de zaken van EE UK Ltd. Toen Ina had verteld dat we een cheque van EE UK Ltd hadden ontvangen die naar alle waarschijnlijkheid vals of gestolen was, beloofden ze dat Ina zo spoedig mogelijk terug gebeld zou worden.



Wordt vervolgd

Voor onze eigen website klik hier.

Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (4)

Na onze vraag wat we nu verder moesten met die berg geld leek onze goede vriend een radiostilte in acht te nemen. En dat is waarschijnlijk Paul Vlaanderens eigen schuld. Paul had beter moeten weten.
Zowel Sun-Zi als Mao-Ze-Dong zeiden al nooit je vijand te onderschatten. En het openlijk publiceren op internet van de te volgen strategie was natuurlijk pure ijdelheid van Paul. En zegt Prediker niet "IJdelheid der ijdelheden! Alles is ijdelheid!"?
Je hoeft de naam van de betreffende persoon maar in Google.nl in te typen, en de postings op TROS Radar staan no. 1, de Tallinn "Another SCAM letter" staat op 2, 3 en 4, en deze blog staat op nummer 5.
Paul had niet gedacht dat de betreffende persoon zichzelf zou googlen en de gevonden blogs zou vertalen, maar alweer, misschien hadden de twee geciteerde Chinese bronnen toch gelijk...

Wordt vervolgd

Voor onze eigen website klik hier.

Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (3)

Vanochtend, net voordat we de deur uit wilden gaan om boodschappen te gaan doen, lag er een brief uit Engeland in de brievenbus. We moesten wachten tot we thuis kwamen om te zien of dat inderdaad de langverwachte cheque was... En ja, de zilvervloot was vandaag de haven van Cormatin binnengelopen.
Mijn beste politie- of detective-instincten kwamen opeens boven drijven. De enveloppe werd eerst onderzocht; adres klopte, geen afzender op de achterkant, was al door diverse beambten bevingerd, dus en vingerafdrukje meer of minder, soit. Dus eerst een foto van de enveloppe gemaakt.
Daarna voorzichtig de enveloppe opengemaakt, de cheque, want ja, er zat inderdaad een cheque in, er met gummihandschoenen uitgevist, voor en achterkant (die was ook leeg) bestudeerd, foto van de cheque gemaakt, en daarna weer voorzichtig de cheque in de enveloppe laten zakken. In elk geval is de cheque niet bezoedeld met onze vingerafdrukken!
En nu gaan we plannen wat we precies kunnen doen. Het voordeel van deze cheque is, dat hij komt van een Engelse "firma" die bij een Engelse bank bankiert. De Engelsen zijn a) wat meer cheque minded dan de Nederlanders, en b) het kan zijn dat de Britse politie een apart fraud squad voor dit soort zaken heeft.
De cheque was overigens een cheque uitgeschreven door een bestaande firma, "EE UK Ltd" ter waarde van £ 3800; dat is op dit moment ongeveer € 4728. Dat is dus beduidend meer dan de "beloofde" € 4390.60. Óf onze zwendelaar kan niet goed rekenen, óf de wisselkoersen schommelen extreem de laatste tijd. Maar ook dat kan gecontroleerd worden: een paar dagen geleden was £ 3800 ca. € 4692 waard. Geen echt dramatische schommelingen dus!
Conclusies op dit moment:
De cheque lijkt echt.
Het nummer van de cheque, de sort code en het rekeningnummer boven aan de cheque correspondeert met de nummers onderaan de cheque.
De firma die rekeninghouder is bestaat echt.
De bank is een gerenommeerde bank in Londen.
Er lijken nu op dit moment 2 reële mogelijkheden te zijn (aangenomen dat "EE UK Ltd" niet bij deze scam betrokken is; óf de cheque is gestolen, óf de cheque is vervalst.
Het plan van actie:
1. Dr. Kumar is er inmiddels van verwittigd dat we de cheque ontvangen hebben, en we vragen hem waar we het geld naar toe moeten overmaken.
2. We weten inmiddels dat we dit soort cheques kosteloos in Engeland kunnen verzilveren, zelfs als de cheque vals blijkt te zijn.
3. Het poststempel is dat van een van de grote Londense postsorteercentra.
4. A.s. maandag nemen we contact op met de HSBC bank, "EE UK Ltd" en mogelijk met de Metropolitan Police.

Wordt vervolgd

Voor onze eigen website klik hier.

Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (2)

Voordat de wagen met geld binnen zou rollen, wilden we natuurlijk wel even weten of aan het innen van een waarschijnlijk valse cheque nog onoverkomelijke kosten verbonden zouden zijn. Dat bleek inderdaad het geval. De ING is daar zeer duidelijk over: voor bedragen onder de € 50000 wordt voor het verzilveren 0.1 % van het te verzilveren bedrag met een minimum van € 10 en een maximum van € 50 plus € 2.30 in rekening gebracht.
In ons geval zou dat zijn :
0.1 % van € 4390.60 = € 4.39, hetgeen minder is dan € 10.
Het verzilveren alleen al zou ons dus sowieso op € 12.30 komen te staan.
In het (uiterst onwaarschijnlijke?) geval dat de cheque niet verzilverd kan worden brengt ING nog eens € 25 in rekening.
Totale kosten : € 37.30.
Daar komt dan nog bij dat we ook nog eens € 3620.60 kwijt zouden zijn.
Dus voor een huurder die geen intentie heeft om ooit op te komen draven voor € 770, zouden we € 3657.90 kwijt zijn. Wie trapt er in zo'n verhaal?
Zodra we in Cluny in de buurt van onze bank komen, proberen we uit te vinden hoe we, als die cheque ooit arriveert, de cheque met minder verlies kunnen laten controleren.
Over eurocrisis gesproken!


Wordt vervolgd

Voor onze eigen website klik hier.

Paul Vlaanderen en het dr. Kumar mysterie (1)

Dit is de eerste blog in een serie van tien, die wekelijks worden gepubliceerd. Hoewel al even geleden gebeurd, werden de blogs geschreven terwijl de hele operatie plaats vond, vandaar dat in enkele blogs wordt gesproken over bijvoorbeeld "En morgen verwachten we meer te weten ..."

We krijgen regelmatig e-mails binnen van figuren die zich voordoen als huurders, die graag 2 gîtes willen huren voor een periode van bijvoorbeeld 2 maanden. Klinkt aantrekkelijk voor een verhuurder, maar je komt er al snel achter dat het om een scam gaat. Hoe herken je zo'n scam, en wat denken ze ermee te winnen? Herkennen is meestal eenvoudig. Adressen in Sierra Leone of Nigeria en het veelvuldig noemen van "your lovely property" zijn eenvoudige indicaties, en een hoop advertentie-sites zoals gites.nl waarschuwen voor scammers en leggen uit hoe het werkt. Meestal gaat het om periodes die slecht te verhuren zijn, zoals in de winter. Wij zijn dan gesloten, dus ben je er vanaf met een eenvoudig mailtje.
We kregen er onlangs een binnen vanuit India die naar scam rook, en besloten de proef op de som te nemen.

Dr. Manas David Kumar, (Consultant Gastrointestinal Surgeon), Tata Medical Center, 19 MAR (E-W), New Town, Rajarhat, Kolkata 700 186 schreef onlangs:

"Hello, I write to inquire for accommodation in your facility. Can you accommodate us for a 2 weeks' vacation period?
Arrival Date: Saturday 8th September.
Departure Date: Saturday 22nd September.
14 Nights.
We need 2 double rooms or an apartment that can sleep 4 guests. Total number of guests is 4. (2 couples). Let me know if you have availability. Kindly send the total cost. We will make advance payment before we come with secured certified Cheque issued from European Bank. Do you accept Advance payment with cheque?"

We beantwoordden de mail zoals gebruikelijk, met tarieven en hoe er betaald kan worden. Zodra Dr. Kumar € 192.50 opgehoest zou hebben, waren beide gîtes bezet onder zijn naam.

Dr. Kumar antwoordde dat er een nog derde partij in het spel was, een "prepaid logistics agent". Kumar moest deze agent betalen, en die betaling zouden wij dan, na aftrek van de huurprijs, over moeten maken aan deze agent.

Na nog een paar mails bleek dr. Kumar bereid een cheque te sturen van € 4390.60, waarvan wij € 770 (de volledige huurprijs) mochten inhouden onder voorwaarde dat wij het resterende bedrag van € 3620.60 over zouden maken aan de logistics agent.

We zitten nu op de cheque te wachten. Als alles volgens het boekje zou gaan, gaan wij de cheque verzilveren bij onze bank, maken meteen het resterende geld over naar de agent, en komen er dan later achter dat de cheque ongedekt was. De bank boekt het volle bedrag weer af van onze rekening, en wij zijn dan dus een slordige € 3600 armer!

Voor de goede orde: het adres klopt, en in dat ziekenhuis werkt een zekere Dr. Manas Kumar Roy– Consultant Gastrointestinal Surgeon. Het kan zijn, dat onze dr. Manas willens en wetens de naam misbruikt van deze dr. Manas. We hebben het hospitaal geïnformeerd dat iemand hun naam misbruikt, maar daar hebben we nooit een antwoord op ontvangen.

Dat dit soort grapjassen een hele reeks vakantieadressen tegelijkertijd aanschrijven blijkt uit de site van een hotel in Tallinn (Estland), waar Dr. Kumar voor dezelfde periode een vakantie wil bespreken [de melding is blijkbaar door de hoteldirectie inmiddels verwijderd; het hotel bestaat in elk geval nog steeds!]. Het zou me niet verbazen als Dr. Kumar honderden e-mails uitstuurt in de hoop dat één van de slachtoffers gedreven door hebzucht hapt. En dat levert Dr. Kumar dan in één klap een bedrag op waarvoor hij onder normale omstandigheden een héél lange tijd zou moeten werken.



We hopen, dat we kunnen nagaan hoe snel de cheque als ongedekt wordt aangemerkt door de bank, zonder dat daar kosten voor ons aan verbonden zijn.

Wordt, hopen we, vervolgd (en dat geldt ook voor Dr. Kumar!).

Voor onze eigen website klik hier.

Bhutan in de Morvan

De Kagyuling tempel in La Boulaye

Al jaren kan de Morvan, en daarmee Bourgondië, zich erop beroemen één van de grootste boeddhistische tempels van Europa te herbergen.
Deze tempel is te vinden in La Boulaye, en trekt naast belijdende boedhisten ook elk jaar een flinke stroom toeristen. De tempel is gesticht door een groep boedhisten die een himalayaanse vorm van deze godsdienst belijdt. De tempel is bijzonder fraai gelegen en harmoniëert wonderlijk met het omringende landschap.
Eén van de bijzondere jaarlijkse attracties is het maken van een mandala, een soort mozaïek van gekleurd zand en ruwweg een halve meter vierkant, waar een paar monniken dagen aan bezig zijn.
In deze blog wordt de achtergrond van deze mandala's belicht.

Het maken van een mandala

Binnenkort kan La Boulaye bogen op nog een Himalayaanse attractie. In het jaar 2000 kocht het Conseil Général (het provinciebestuur) van Saône-et-Loire het Bhutan paviljoen van de wereldtentoonstelling in Hannover voor € 280 000. Sinds de aankoop staat het paviljoen in kisten en kratten opgeslagen in een loods bij Mâcon, in afwachting van een bouwvergunning. De organisatie "Himalaya en Bourgogne" wil in het paviljoen een cultureel centrum inrichten over de Himalaya. Dit paviljoen komt overigens volledig los te staan van de tempel van de 100 Boeddha's Kagyuling. De bouwvergunning is inmiddels gegeven, en waarschijnlijk wordt er nog vóór eind 2012 begonnen met de montage van het gebouw, dat zonder één schroef of spijker werd gebouwd.
"Himalaya en Bourgogne" hoeft alleen nog maar 1,2 miljoen euros bij elkaar te schrafelen om het project te kunnen voltooien.
En als ze dan toch bezig zijn, zou er dan ook een Aziatische toko in gevestigd kunnen worden?
Want daar hebben wij dringend behoefte aan!



Het voorrmalig Expo 2000 paviljoen van Bhutan

Voor onze eigen website klik hier.

Een vertekend beeld

Gregorius

Als kind ben ik opgegroeid met Paulus de Boskabouter, en ook las ik wel eens de avonturen van Bruintje Beer. In beide verhalen speelt een das een rol; Gregorius, de woorden verhaspelende vriend van Paulus, en Wim Das, een vriend van Bruintje, die overigens nooit een grote indruk op me heeft gemaakt.












Als je beide dieren met elkaar vergelijkt valt op hoe ze van elkaar verschillen.

Bill Badger

En als diepgelovige aanhanger van Jean Dulieu heb ik altijd voetstoots aangenomen, dat een das meer op Gregorius leek dan op Wim Das. Tot ... we onlangs, aan de kant van de weg een dood dier zagen liggen. Op dat stuk worden vrij regelmatig beverratten dood gereden, maar toch wilde ik er het mijne van hebben. Toen we er op de terugweg weer langs kwamen stopten we voor nader onderzoek, en bleek het om een dode jonge das te gaan. Onnodig te zeggen, dat mijn vertrouwen in Jean Dulieu inmiddels danig geschokt is....

Een echte das

Voor onze eigen website klik hier.

Een komen en gaan

Toen we hier voor de eerste keer kwamen, in 2005, had Cormatin nog het Musée du Vélo, een alleraardigst museum gevestigd in een oude grote boerenschuur met een fraaie collectie historische rijwielen en diverse fiets accessoires zoals rijwielbelastingplaatjes (ook Nederlandse) van voor de oorlog. Het museum lag aan de Voie Verte, net tussen Cormatin en Chazelle in. In 2007 sloot het museum zijn deuren, en in 2008 werd het Musée du Poilu hier geopend, met “huisvlijt” van de soldaten (poilus) uit de loopgraven van de eerste wereldoorlog. Ook dit museum is inmiddels ter ziele; eind vorig jaar ging ook hier de deur op slot. De collectie van het Musée du Vélo is overigens overgebracht naar Tournus, waar het museum twee jaar terug (2010) werd heropend nét na het overlijden van de eigenaar van de collectie.
En nu zit er in hetzelfde pand “Aux forges d’antan” (dat betekent ongeveer “In de smidsen van weleer”) van Franck Souville, een ambachtsman die messen maakt van Damasceens staal. Of het voormalige Musée du Poilu een dependance wordt van de oorspronkelijke smidse in de Doubs, of dat het een verkooppunt wordt van de exclusieve messen van Souville is op dit moment (midden 2012) nog onduidelijk.

Op de video die te zien is op de “Mon atelier” pagina van de site, viel mijn oog op een prijskaartje van € 200 dat aan een van de messen hing. Voor een goedkoop aardappel-schilmesje hoef je dus niet bij hem aan te kloppen....

Voor onze eigen website klik hier.

Viva Las Vegas!

Het aantal blogs over dit onderwerp begint zo langzamerhand op een vervolgserie te lijken! Dit is alweer de derde, en wat mij betreft hopelijk de laatste.

Kort na publicatie van de vorige blog was het zover: de ECCA had een nieuw bord geplaatst, met in plaats van een aantal smalle strippen bevestigd aan een stalen frame met popnagels, nu met zelfklevende kunsttofstickers van ca 90 x 160 cm. Maar voordat die er op konden, moesten eerst alle oude er afgehakt worden. Die waren zowel genageld als gelijmd, en we zijn met 5 man ongeveer een uur bezig geweest om de nieuwe borden te installeren.
Op één van de foto’s is te zien hoe Wolfgang’s spiksplinternieuwe bord er nu zielig bijstaat, leunend tegen de muur. Het aantal borden was na deze actie waarschijnlijk op 16 komen te staan, want de man kennende zou hij er ongetwijfeld wel weer een andere plaats voor vinden. Waar, dat hebben we nog niet uitgedokterd.

Men kan zich voorstellen dat een ondernemer niet tevreden is met een totaal van 16 borden, die allemaal naar zijn etablissement wijzen, en waarvan de overgrote meerderheid zich binnen een straal van 6 m vanaf zijn ingang bevindt. Niet getreurd, Wolfgang had nog ergens een sandwichbord staan dat hij langs de Voie Verte, vlakbij zijn ingang, kon plaatsen.

En alsof dat nog niet genoeg was, verscheen een paar dagen terug opeens een soort neon bord aan de muur, dat in Las Vegas niet zou misstaan. De pijl gaat aan en uit, maar de tekst “BAR 100 BIERES” brandt constant.
De totale stand staat nu op 18 borden, waarvan voor één bord geldt dat het voorlopig nog even spoorloos is.
En voor wat betreft het Las Vegas bord: er zijn inmiddels al vier automobilisten geweest die zich bijna te pletter hebben gereden omdat ze hun ogen niet konden geloven...

 

 

 

 

Voor onze eigen website klik hier.

Er komt geen eind aan!

In Cormatin zijn de middenstanders verenigd in de ECCA, hun plaatselijke belangenvereniging. Midden in het dorp staat een groot bord van de ECCA, waarop de diverse middenstanders staan vermeld met naam en toenaam, en plattegronden van Cormatin en omgeving waarop je ze kunt vinden.
Dat bord wordt (in theorie) eens in de twee jaar ververst; sommige zaken bestaan niet meer, en anderen zijn er bijgekomen. Wij wachtten inmiddels al méér dan 2 jaar op een vermelding, maar sommigen zijn minder geduldig dan wij. De man die grossiert in bordjes (zie de vorige blog) kon zijn ongeduld niet bedwingen, liet een nieuw bordje maken en nagelde dat aan het bovengenoemde bord, een paar weken voordat de ECCA een nieuw bord zou gaan plaatsen.
Maar dat is nog niet alles; als je vanaf de parkeerplaats van het château de D981 richting Cluny neemt staat op de hoek ook een bord met een paar richtingaanwijzingen. En ook hier liet Wolfgang zijn sporen na.

De telling uit de vorig blog bleef steken op een magere 13; dat is inmiddels opgelopen (of je over een dodental spreekt!) tot 15.
Het begint er sterk op te lijken, dat het aantal borden het maximaal haalbare aantal bezoekers per jaar snel gaat overtreffen!

Voor onze eigen website klik hier.

De weg kwijt?

Toen uiteindelijk na een paar jaar leeg gestaan te hebben het restaurant “Aux berges de la Grosne” aan de D981 eigendom werd van Wolfgang Schmidberger die er de bierstube “Le Papyllon” in begon, hebben we met stijgende verbazing het aantal borden dat naar Le Papyllon verwees zien toenemen. Het begon met een schoolbord, waarop met krijt de openingsuren stonden vermeld. Langzaam maar zeker verschenen er borden waarop hij zijn waar aanprees, borden die aangaven of hij open of dicht was met de openingstijden, en borden die naar de ingang en/óf naar de parkeerplaats verwezen.

Ze zijn allemaal geëmailleerd, uitgevoerd in felle kleuren, en staan zonder uitzondering op zijn territorium, d.w.z. aan de muren van Le Papyllon geschroefd, op palen bij het hek naar zijn terras en op zijn parkeerterrein. Kortom, als je eenmaal bij Le Papylon bent aangeland, kun je het niet meer missen!
Hoe succesvol een bierstube is in een streek waar je zelfs bij de tandarts verzocht wordt te spoelen met een Mâcon Village is natuurlijk zeer de vraag.

Daar komt nog bij, dat één van de twee keren dat ik er wat wilde drinken, ik het verkeerde bier (Wolfgang beweert 100 biersoorten te verkopen à ca. € 5.00 of meer per flesje) voorgeschoteld kreeg, en toen ik daar iets van zei bleef het bier wat ik niet besteld had voor mijn neus staan en paste hij de rekening aan, omdat het verkeerde bier iets goedkoper was dan het bestelde.
De kroeg heeft nog een ander minpunt. Hij krijgt door de beugel weinig klanten, kan blijkbaar slecht tegen alleen zijn, en heeft de onhebbelijkheid ontwikkeld dat als er iemand binnen komt, hij bij zijn klanten aan tafel gaat zitten en zich in de conversatie mengt.

Dat is misschien leuk als je de man goed kent en hem graag mag, maar als je rustig met je partner een biertje wil drinken is dat wat minder aantrekkelijk. En dat werd breed uitgemeten tijdens een vergadering van het gitaarfestival in Cormatin, waarbij diverse aanwezigen dezelfde ervaringen oplepelden.
Wat is een blog zonder statistieken?
Foto 1 : staat een bord dat fietsers op de Voie Verte attent maakt op Le Papyllon.
Foto 2 : bord bij de ingang van de parkeerplaats.
Foto 3 : drie borden zichtbaar vanaf de weg en de parkeerplaats.
Foto 4: drie andere borden zichtbaar vanaf de weg.
Foto 5 : vier borden aan de weg en aan de deur; de drie borden aan de paal werden in verschillende fasen aan gebracht. eerst het middelste, vervolgens het bovenste en tenslotte het onderste bord.
In totaal heeft Wolfgang dus twaalf (12) borden nodig om zijn negotie aan te prijzen.

De hoeveelheid borden rond Le Papyllon is voor mij inmiddels het teken dat ik er zo snel mogelijk voorbij moet fietsen...



En toch kan een mens niet nauwkeurig genoeg zijn. Toen we onlangs weer eens terug kwamen van vrienden, en Le Papyllon van de andere kant benaderden, zagen we dat Wolfgang aan de achterkant van een ander groot bord nog een klein bordje had weten te bevestigen. En dat brengt ons dan op :
Foto 6 : Bordje bevestigd achter op het bord uit foto 2.
En dat brengt (voorlopig?) het totaal aantal borden op 13...

Voor onze eigen website klik hier.

Eten uit de staatsruif

Toen we hier kwamen wonen, moest ik me inschrijven als werkzoekende; de dame die dat moest doen had meer begrip voor het feit dat een buitenlander van rond de 60 die gebrekkig Frans koeterwaalde niet veel kans op een baan zou maken dan zijn of haar collega’s bij het CWI, UWV of WERKbedrijf in Nederland. Daar heb ik na mijn ontslag als ik me niet vergis minimaal 4 x per maand moeten solliciteren; als je dat niet deed raakte je je uitkering kwijt. In Mâcon maakte de dame me al snel duidelijk dat ik geen gevangenisstraf riskeerde als ik toegaf eigenlijk niet meer te willen werken in een land waar de pensioengerechtigde leeftijd (toen nog) 60 jaar was.

Ze stelde voor mij in te schrijven als werkzoekende met dispensatie om daadwerkelijk werk te hoeven zoeken. Daar zat overigens geen uitkering meer aan vast; die had ik, voorzover ik daar recht op had, met veel pijn en moeite aan de Nederlandse autoriteiten ontfutseld.
Wat ik wel kreeg, was wat wij een “kortingsbon” zijn gaan noemen. Dat bewijs van inschrijving als werkzoekende met dispensatie gaf me namelijk recht op een forse korting bij de bioscoop in Cluny, gratis toegang of een flinke korting bij museumbezoek, kortom, dat papiertje was zijn gewicht in platina waard.
Onlangs verliep mijn papiertje, omdat ik inmiddels pensioen en AOW uit Nederland ontving, en dat heb ik braaf aan de Assedic, nu Pôle-emploi (de Franse UWV) gemeld. En dat doet pijn, om nu de volle mep te moeten betalen voor de abdij van Cluny en geen noemenswaardige korting meer te ontvangen bij bioscoopbezoek. Het papiertje is makkelijk te vervalsen; in Photoshop is vrij eenvoudig de datum een jaar op te schroeven.

Maar ik ben toch niet 65 jaar lang eerlijk geweest om nu opeens op mijn 65ste in misdaad te vervallen?

Voor onze eigen website klik hier.

Wie leest er nou je blog?

Die vraag heb ik me vaak gesteld. En elke keer stuit je weer op totaal onbekenden die om wat voor reden dan ook op mijn blog terecht zijn gekomen.
Gisteren stond er een Fransman voor het hek, die omstandig kwam uitleggen dat hij mijn blog over tuilerieën in Bourgogne (uit 2009) op internet had gevonden. Uiteraard vroegen we hem even binnen om te horen hoe de vork precies in de steel zat, en toen brandde hij los. Hij was lid van de " Association des amis du vieux Berzé ", een dorp hier zo'n 25 km vandaan. Die vereniging restaureert o.a. een aantal oude gipsovens in dat plaatsje. Tijdens het opruimen hadden ze een aantal bakstenen gevonden met het stempel van "onze" steenfabriek erin. Daarna waren ze een zoekactie op internet begonnen naar de Tuilerie van Noël Marembaud in Chazelles, Cormatin, en zodoende waren ze op mijn oude (Engelstalige) blog terecht gekomen. Omdat hij vroeger een blauwe maandag in Engeland had gewerkt, las hij goed Engels, en kon hij de blog dus goed volgen. Hij had het verhaal dermate interessant gevonden, dat hij besloot om eens langs te gaan. We boden hem een rondleiding aan, die hij met graagte accepteerde, en toen bleek ook dat hij de blog goed had gelezen. Daarin werd namelijk vermeld dat we nooit een dakpan hadden gevonden met het fabrieksstempel, en dat was ook waar toen ik het schreef. Een paar weken terug echter kregen we van de burgemeester van Cormatin twee dakpannen, met fabrieksstempel, die ze op zijn beurt weer had gekregen van de voormalige veldwachter. De laatste was ergens een schuur aan het opruimen en vond een aantal pannen, die hij bij de burgemeester afleverde.

Onze nieuwe vriend echter maakte de opmerking dat het toch vreemd was dat er nooit pannen waren gebakken in La Tuilerie! En dat konden we dus meteen recht zetten. Na de rondleiding nam hij afscheid en drukte ons op het hart om zodra we even tijd hadden bij Berzé langs te gaan; we zouden dan een persoonlijke rondleiding door de gipsovens krijgen. En dat gaan we zeker doen!

Voor onze eigen website klik hier.

Een kerkelijk huwelijk

In Frankrijk, net als in Nederland, wordt alleen een burgerlijk huwelijk officiëel als huwelijk erkend. Toch zie je hier vaker dan in Nederland een grote massa mensen verzameld voor een kerk, wachtend op het bruidspaar waarvan het huwelijk nog moet worden of zojuist is ingezegend.
Een week geleden vonden we een uitnodiging in onze brievenbus voor het kerkelijk huwelijk van de dochter van Franse kennissen van ons in Chazelle. Omdat we én de mensen graag mochten, én ook wel eens een Frans kerkelijk huwelijk wilden meemaken, gaven we graag gehoor aan de uitnodiging.
Tegen drie uur ’s middags reden we naar Cormatin (de dienst begon om 15h30), en konden met veel moeite nog een parkeerplaatsje vinden. Dat is niet abnormaal op een zaterdagmiddag, maar het grote aantal feestelijk geklede dames die uit de diverse auto’s stapten en zich richting mairie of kerk spoedden maakte duidelijk dat het niet om een paar schaarse vrienden en kennissen van de familie van het bruidspaar ging. Dat werd nog duidelijker toen we een plaatsje in de kerk zochten; de kerk was letterlijk bomvol.

In het kerkje van Chazelle gaan maximaal zo’n 120 man; de kerk van Cormatin is veel groter, en een ruwe schatting bracht het aantal belangstellenden op (ruim) boven de 200. De dienst was eenvoudig, het bruidspaar en de wederzijdse ouders zaten er stralend bij, kortom, het was duidelijk de dag van hun leven.
En daarna gingen we voor de vin d’honneur op weg naar Morlay, waar een andere kennis van ons o.a. een ruimte beschikbaar heeft voor bruiloften en partijen. Gelukkig kenden we de weg, zodat we niet achter een rij auto’s aan hoefden sluiten; we konden via een kleine omweg de colonne nét voor blijven. En ook hier was alles tot in de puntjes verzorgd. De kir vloeide rijkelijk, er waren hapjes om de eerste honger te stillen, kortom, het was, op het wijdse uitzicht over de Grosne vallei na, niet heel erg verschillend van een Nederlandse huwelijksreceptie.

We waren graag nog wat langer gebleven, maar op zaterdag moeten we zelf ook thuis zijn voor als onze eigen gasten laat arriveren..…





Voor onze eigen website klik hier.